เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1408

กู้เหว่ยกวงเบะปากกล่าวว่า “โธ่ ญาติผู้พี่ วางมาดใหญ่โตน่าดูเลยนะ อยู่ในตระกูลกู้เราสองคนมีศักดิ์เท่ากัน ต่อให้เธอเป็นพี่สาวฉันแล้วอย่างไร? อีกไม่นานเธอก็เป็นแค่หญิงสาวที่ต้องแต่งงานออกไปเท่านั้น พอเธอแต่งงานออกไปแล้ว เธอก็ไม่ใช่คนของตระกูลกู้อีก ถึงตอนนั้นก็คือคนนอกแล้ว เข้าใจไหม?”

เวลานี้เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างอยากจะเอ่ยปากขึ้นมา แต่ยังคงอดทนไว้

เพราะอย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องภายในของตระกูลกู้ ตนเองเป็นเพียงคนนอก หาจุดที่จะแทรกเข้าไปอย่างเหมาะสมไม่เจอจริงๆ

หากเวลานี้ตนเองสอดมือเข้ายุ่ง ก็จะเป็นการทำสงครามโดยไร้ข้ออ้าง

อีกทั้งตอนนี้ยังไม่เข้าใจว่าที่อารองกับอาสามของตระกูลกู้มาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์ใด ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจสังเกตการณ์ดูอีกหน่อยก่อน

เวลานี้ กู้เย้นจงตะโกนอย่างเดือดดาลว่า “พอแล้ว! พูดเหลวไหลกันให้น้อยๆ หน่อย!”

กล่าวจบ รอให้ทุกคนเงียบเสียงลง เขาถึงมองไปที่กู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกาง พลางถามเสียงเย็นว่า “น้องรอง น้องสาม พวกนายสองคนอย่ามาพูดอ้อมค้อมวกไปวนมาอยู่ที่นี่เลย คิดจะทำอะไร คิดต้องการอะไร ก็จงพูดออกมาอย่างสง่าผ่าเผย ไม่คดในข้องอในกระดูก ทำตัวจู้จี้เหมือนกับพวกป้าๆ ไปได้ ทำชายชาตรีอย่างตระกูลกู้เสียหน้าหมด!”

กู้เย้นเจิ้งลูบคางก่อนจะยิ้มเจือแววชั่วร้ายบางส่วนออกมา กลับจงใจแสร้งถามด้วยความห่วงใยว่า “พี่ใหญ่ ผมได้ยินว่าสุขภาพพี่แย่ลงอีกแล้วเหรอ? ทางโรงพยาบาลบอกให้พี่เข้ารับการรักษาใช่ไหม แต่พี่ปฏิเสธไปแล้ว?”

กู้เย้นจงกล่าวเสียงเย็น “โทษที เมื่อกี้ฉันคิดตกแล้ว ตัดสินใจว่าจะเข้ารับการรักษาต่อ ลูกสาวฉันยังไม่ได้แต่งงาน ฉันไม่อาจตายไปอย่างขี้ขลาดตาขาวเช่นนี้ได้!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน