ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1410
“ไอ้เวร!” กู้เหว่ยกวงเดือดดาลขึ้นมาทันที “มึงรนหาที่ตาย! มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร? กูคือคุณชายรองตระกูลกู้! มึงกล้าไม่เคารพกู กูจะฆ่ามึงให้ตายเดี๋ยวนี้เลย!”
เวลานี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่แก่กว่ากู้เหว่ยกวงเล็กน้อย และยังมีนิสัยใจเย็นมากกว่าก็เอ่ยปากขึ้นว่า “พี่ชายผู้นี้ เรื่องในวันนี้ เป็นเรื่องภายในตระกูลกู้ของเรา หวังว่าคุณจะไม่สอดมือเข้ายุ่ง”
คนที่พูด คือลูกชายของกู้เย้นเจิ้ง กู้เหว่ยเลี่ยงและเป็นชายหนุ่มที่โตที่สุด ในบรรดาลูกหลานตระกูลกู้
กู้ชิวอี๋เป็นบุตรสาว ดังนั้นเขาจึงนับเป็นหลานชายคนโตของตระกูลกู้
เย่เฉินมองกู้เหว่ยเลี่ยงก่อนจะกล่าวเสียงเรียบว่า “มีอะไรก็พูดจากันดีๆ อย่าอาศัยว่าตัวเองมีคนมากอยู่ที่นี่ ก็คิดจะมารังแกคนน้อย มาเอะอะโวยวาย เห่าหอนอยู่ที่นี่อย่างน่าไม่อาย ตระกูลกู้นับเป็นตระกูลมีหน้ามีตาในเย่นจิง อย่าทำตัวเหมือนขาดการอบรมสั่งสอนเช่นนี้!”
“แก...” พอกู้เหว่ยกวงได้ยินเช่นนี้ ก็กัดฟันกรอดคิดจะเข้ามาลงไม้ลงมือ
กู้เหว่ยเลี่ยงขวางเขาไว้ จากนั้นก็มองเย่เฉินอย่างเย็นเยียบแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยกับกู้เย้นเจิ้งที่อยู่ข้างกายว่า “พ่อ พวกเราเลิกพูดไร้สาระกันสักที พูดเข้าประเด็นเลยเถอะ”
กู้เย้นเจิ้งมองเย่เฉินด้วยสายตาเย็นชา ในใจตัดสินใจไว้แล้วว่าไม่ว่าไอ้หมอนี่จะเป็นใคร วันนี้หลังจากที่ตัวเองจัดการเรื่องหลักเสร็จแล้ว ก็ต้องให้ไอ้หมอนี่ชดใช้ด้วยเลือด ให้เขารู้ว่าคนตระกูลกู้ ไม่ใช่ให้เขามาพูดหยามกันได้ตามใจ!
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงวางความโกรธแค้นที่อยู่ในใจลงชั่วคราวก่อน มองไปทางพี่ใหญ่กู้เย้นจง แล้วเอ่ยปากขึ้นว่า “พี่ใหญ่ หนนี้ผมมาในฐานะทายาทของตระกูลกู้คนหนึ่ง มาเพื่อรักษาและคุ้มครองผลประโยชน์ของตระกูลกู้! ทรัพย์สมบัติ50%ของตระกูลกู้ล้วนอยู่ในชื่อของพี่ แต่ตอนนี้พี่เหลือเวลาไม่มากแล้ว หลังพี่จากไป ผมก็คือเจ้าบ้านตระกูลกู้ ย่อมไม่อาจนั่งมองดูทรัพย์สมบัติ50%ของตระกูลกู้ตกไปอยู่ใต้ชื่อของคนนอกได้ ดังนั้น ผมหวังว่าพี่จะเห็นแก่ผลประโยชน์ของตระกูลกู้เป็นหลัก แก้ไขพินัยกรรม อย่างน้อยเอาทรัพย์สิน80%ในชื่อพี่ แบ่งให้ผมกับน้องสาม”
หลินหว่านชิวได้ยินเช่นนี้ ก็โกรธจนทนไม่ได้ตวาดออกมา “กู้เย้นกาง! แกอย่าทำเกินไปนัก!
กู้เย้นกางแค่นเสียงเย็นพลางกล่าวว่า “พี่สะใภ้ นี่เกินไปตรงไหน? ผมจะบอกให้ที่เกินไปยังอยู่ด้านหลังนี่”
พูดจบ เขาก็หันไปมองกู้เย้นจง แล้วกล่าวเสียงเย็นว่า “พี่ใหญ่ พวกเราถอยหมื่นก้าวแล้วมาพูดกัน ต่อให้พี่โง่เง่าเต่าตุ่น ตายไปแล้วก็ยังไม่ยอมแก้ไข ให้ภรรยากับลูกพี่รับมรดกต่อ พี่คิดบ้างไหมว่าลำพังผู้หญิงอ่อนแอสองคนอย่างพวกเธอจะรักษาสมบัติมากมายขนาดนี้ได้ วันนี้ที่พวกเรามาหาพี่ ก็แค่อยากแก้ปัญหานี้อย่างใจเย็น พี่นำสมบัติ80%ของพี่ออกมา ที่เหลือ20% ก็มากพอที่จะให้ลูกเมียของพี่มีชีวิตที่สุขสบายไปตลอดชีวิตแล้ว แต่หากพี่โลภมากเกินไป งั้นหลังพี่จากไปผมก็ไม่รับประกันว่าลูกเมียของพี่จะมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัย!”
กู้เย้นจงโกรธถึงขีดสุด ตวาดเสียงดังว่า “กู้เย้นกางไอ้สัตว์เดรัจฉาน! นี่แกกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...