ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1412

ยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆเย่เฉินก็ยื่นมือออกไป จับมือกู้เย้นเจิ้งที่กำลังชี้เขาอยู่ ทันใดนั้นก็หักข้อมือ!

เสียงดังแกร็ก มือขวาของกู้เย้นเจิ้งก็หักตรงข้อมือโดยตรง!

"อ๊ากก!!!"

กู้เย้นเจิ้งจับมือตกลงไปของเขา และตะโกนใส่ผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างโมโหว่า:"เยสแม่ง ฆ่ามันซะ! ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!"

กู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของกู้เย้นเจิ้งก็พูดด้วยความโกรธว่า:"แก แกกล้าทำร้ายพ่อฉัน! แกจบแล้ว! บอดี้การ์ดของพ่อฉันรู้จักกันในนามว่าเทพสงครามและเจ้าถิ่น! วันนี้แกไม่ตายดีแน่นอน!"

"เทพสงคราม? เจ้าถิ่น?"เย่เฉินมองชายร่างใหญ่สองคนที่เดินเข้ามาหาเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า:"ในเมื่อชื่อเสียงสุดยอดขนาดนี้ วันนี้ฉันจะให้พวกเขาทั้งสองคนคุกเข่าเรียกฉันว่าพ่อ!"

กู้เย้นจงเห็นแบบนี้ ก็ตกใจและโพล่งออกมาว่า:"เฉินเอ๋อระวัง! พวกเขาสองคนเป็นมือดีที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา!"

พูดจบ เขาก็กัดฟันแน่น และพูดกับกู้เย้นเจิ้งว่า:"น้องสอง! ให้พวกเขาหยุด อย่าทำร้ายเฉินเอ๋อ ฉันตกลงข้อเสนอของแก!"

ในสายตากู้เย้นจง เย่เฉินไม่ใช่แค่ลูกเขยคนโปรดในอนาคตของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นเลือดเนื้อเพียงคนเดียวของพี่ชายของเขาที่จากไปแล้วหลายปี ไม่ว่ายังไง เขาไม่สามารถมองเย่เฉินตายเพราะตัวเอง!

ถ้าเป็นแบบนั้น แม้ว่าจะตายไปแล้ว เขาก็ไม่มีหน้าไปเจอกับพ่อแม่เย่เฉิน

กู้เย้นเจิ้งกำข้อมือของเขา กัดฟันและด่าว่า:"มายอมตอนนี้? สายเกินไปแล้ว! หมอนี้กล้าทำร้ายฉัน ฉันจะต้องสับเขาให้เป็นชิ้นๆ!"

พูดจบ ก็บอกกับสองคนนั้นว่า:"ฆ่ามัน! ทันที! เดี๋ยวนี้!"

บอดี้การ์ดทั้งสองคนของกู้เย้นเจิ้ง ตอนนี้ก็หน้าบึ้งโหดมาก

หนึ่งในนั้นเป็นที่รู้จักในนามเทพสงคราม และอีกคนหนึ่งเรียกว่าเจ้าถิ่น!

พวกเขาล้วนเป็นคนดังในยุทธภพ และตอนนี้ถูกเด็กที่มีกังฟูนิดหน่อยมาทำให้อับอายขายหน้า ต้องแค้นเคืองเป็นธรรมดา เลยคิดจะฆ่าเขาเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตน

เมื่อทั้งสองพุ่งเข้าไปหาเย่เฉิน กู้ชิวอี๋ กู้เย้นจงและหลินหว่านชิว ต่างก็ประหม่าและหัวใจเต้นแรง พวกเขากลัวว่าเย่เฉินจะเกิดอุบัติเหตุอะไร โดยเฉพาะสำหรับสามีภรรยาคู่นี้ พวกเขาเพิ่งเจอกับเย่เฉิน และไม่กล้าทำให้เย่เฉินตกอยู่ในอันตรายแม้แต่นิดเดียว