ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1412
ยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆเย่เฉินก็ยื่นมือออกไป จับมือกู้เย้นเจิ้งที่กำลังชี้เขาอยู่ ทันใดนั้นก็หักข้อมือ!
เสียงดังแกร็ก มือขวาของกู้เย้นเจิ้งก็หักตรงข้อมือโดยตรง!
"อ๊ากก!!!"
กู้เย้นเจิ้งจับมือตกลงไปของเขา และตะโกนใส่ผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างโมโหว่า:"เยสแม่ง ฆ่ามันซะ! ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!"
กู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของกู้เย้นเจิ้งก็พูดด้วยความโกรธว่า:"แก แกกล้าทำร้ายพ่อฉัน! แกจบแล้ว! บอดี้การ์ดของพ่อฉันรู้จักกันในนามว่าเทพสงครามและเจ้าถิ่น! วันนี้แกไม่ตายดีแน่นอน!"
"เทพสงคราม? เจ้าถิ่น?"เย่เฉินมองชายร่างใหญ่สองคนที่เดินเข้ามาหาเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า:"ในเมื่อชื่อเสียงสุดยอดขนาดนี้ วันนี้ฉันจะให้พวกเขาทั้งสองคนคุกเข่าเรียกฉันว่าพ่อ!"
กู้เย้นจงเห็นแบบนี้ ก็ตกใจและโพล่งออกมาว่า:"เฉินเอ๋อระวัง! พวกเขาสองคนเป็นมือดีที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา!"
พูดจบ เขาก็กัดฟันแน่น และพูดกับกู้เย้นเจิ้งว่า:"น้องสอง! ให้พวกเขาหยุด อย่าทำร้ายเฉินเอ๋อ ฉันตกลงข้อเสนอของแก!"
ในสายตากู้เย้นจง เย่เฉินไม่ใช่แค่ลูกเขยคนโปรดในอนาคตของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นเลือดเนื้อเพียงคนเดียวของพี่ชายของเขาที่จากไปแล้วหลายปี ไม่ว่ายังไง เขาไม่สามารถมองเย่เฉินตายเพราะตัวเอง!
ถ้าเป็นแบบนั้น แม้ว่าจะตายไปแล้ว เขาก็ไม่มีหน้าไปเจอกับพ่อแม่เย่เฉิน
กู้เย้นเจิ้งกำข้อมือของเขา กัดฟันและด่าว่า:"มายอมตอนนี้? สายเกินไปแล้ว! หมอนี้กล้าทำร้ายฉัน ฉันจะต้องสับเขาให้เป็นชิ้นๆ!"
พูดจบ ก็บอกกับสองคนนั้นว่า:"ฆ่ามัน! ทันที! เดี๋ยวนี้!"
บอดี้การ์ดทั้งสองคนของกู้เย้นเจิ้ง ตอนนี้ก็หน้าบึ้งโหดมาก
หนึ่งในนั้นเป็นที่รู้จักในนามเทพสงคราม และอีกคนหนึ่งเรียกว่าเจ้าถิ่น!
พวกเขาล้วนเป็นคนดังในยุทธภพ และตอนนี้ถูกเด็กที่มีกังฟูนิดหน่อยมาทำให้อับอายขายหน้า ต้องแค้นเคืองเป็นธรรมดา เลยคิดจะฆ่าเขาเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตน
เมื่อทั้งสองพุ่งเข้าไปหาเย่เฉิน กู้ชิวอี๋ กู้เย้นจงและหลินหว่านชิว ต่างก็ประหม่าและหัวใจเต้นแรง พวกเขากลัวว่าเย่เฉินจะเกิดอุบัติเหตุอะไร โดยเฉพาะสำหรับสามีภรรยาคู่นี้ พวกเขาเพิ่งเจอกับเย่เฉิน และไม่กล้าทำให้เย่เฉินตกอยู่ในอันตรายแม้แต่นิดเดียว
ทั้งสองคนตกใจทันที!
เตะขาออก และสะบัดแขนอย่างสุดแรง เขาอยากหักแขนของเย่เฉิน แล้วหนีเพื่อเอาชีวิตรอด
แต่ว่า ตอนนี้เขาเพิ่งตระหนักได้ว่า ดูเหมือนร่างกายของเขาจะถูกพลังทั้งหมดบีบอยู่! แขนทั้งสองแกว่งไปมา ราวกับลูกโป่งพองลมยาวสองลูก ไม่สามารถออกแรงได้เลยสักนิด!
ขาทั้งสองข้างก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน ทำได้แค่ลอยอยู่ในอากาศ อยากเตะก็เตะไม่ได้
หน้าของทั้งสองคนดูหวาดกลัวมาก สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีดำม่วงอย่างรวดเร็วเพราะขาดอากาศหายใจ
คนของตระกูลกู้ก็ตกใจเช่นกัน
นี่มันคือสัตว์ประหลาดอะไรกัน?! คนเดียว สองมือ ก็สามารถทำให้เทพสงคราม และเจ้าถิ่นกลายเป็นสภาพแบบนี้ได้?!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...