เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1416

แต่ว่า จู่ๆในใจเทพสงครามก็มีความดีใจเกิดขึ้น

ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่าเขามักจะพกปืนไว้ที่ตัวตลอด

แม้ว่าเขาจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ และไม่ชอบใช้ปืน แต่ไม่ว่ายังไงปืนก็ช่วยชีวิตได้ เขาทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันของกู้เย้นเจิ้ง ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีอันตราย แต่เขาก็เผื่อไว้ไว้ด้วย

เพียงแต่ว่า เมื่อกี้ถูกเย่เฉินกดลงพื้น เลยไม่มีโอกาสใช้ปืน และเขาคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้สถานการณ์แตกต่างออกไปแล้ว

ความสนใจของเย่เฉิน ไม่ได้อยู่ที่ตัวของเขาแล้ว

ดังนั้นเขาจึงอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเย่เฉินเบนความสนใจทั้งหมดไปที่กู้เย้นเจิ้งกับกู้เย้นกาง เขาอาจมีโอกาสโจมตีเขา!

แข็งแกร่งแค่ไหนก็กลัวกระสุน ถ้าถูกยิงนัดเดียว อีกฝ่ายต้องเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ไปทันที ถึงเวลาค่อยยิงเพิ่มอีก 2 นัด แม้แต่อาจารย์ศิลปะการต่อสู้ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

ถึงตอนนั้น เขาไม่เพียงแต่จะแก้แค้นที่ถูกดูหมิ่นเท่านั้น แต่เขายังจะได้รับโบนัส100ล้านหยวนจากเจ้านายอีกด้วย! งั้นต่อไปเขาก็ไม่ต้องทำงานไปตลอดชีวิต และสามารถเกษียณไปสนุกกับความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งได้เลย!

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ยกแขนขึ้นทันที อยากแอบไปเอาปืนข้างหลัง

แต่ว่า ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่า แขนของเขาอ่อนมากจนแทบไม่สามารถใช้กำลังใดๆ ได้เลย

ก่อนหน้านี้แขนตกลงมา เขากลัวว่าเย่เฉินจะโกรธ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขยับ เลยไม่รู้ว่าแขนของเขามีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรงเล็กน้อย

เขารู้สึกประหลาดใจในใจและพูดกับตัวเองว่า:"นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?หรือว่าเมื่อกี้ตกใจเกิดเหตุ จนร่างกายอ่อนไปด้วย?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน