ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1418
เย่เฉินมองไปที่กู้เย้นเจิ้งอีกครั้ง และยิ้มถามเขาว่า:"ฉันฟังสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ เหมือนกับว่าคุณจะเห็นเพศชายสำคัญกว่าเพศหญิง และเยาะเย้ยว่าคนอื่นไม่มีลูกชาย ดูเหมือนว่าลูกชายของคุณคงจะเป็นของที่มีคุณค่าของคุณสินะ?"
กู้เย้นเจิ้งได้ยินในคำพูดของเย่เฉิน มีการข่มขู่อยู่มาก ถามอย่างประหม่าว่า:"นาย......นายจะทำอะไร? ฉันขอเตือนนาย ถ้ากล้าทำร้ายลูกชายของฉัน จะขอสู้รบพันตูกับนายให้รู้แพ้รู้ชนะกันไปเลย!"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ฉันจะทำร้ายลูกชายของคุณได้ไง? ฉันจะทำร้ายหลานชายของคุณเท่านั้น"
"หลานชาย?"กู้เย้นเจิ้งงงยิ่งกว่าเดิม:"ฉันไม่มีหลานชาย…...หมอนี้หมายความว่าไง?"
เย่เฉินถามเขาว่า:"จริงสิ คุณรู้จักเซียวอี้เชียน ประธานเชียนเฉิงกรุ๊ปไหม?"
กู้เย้นเจิ้งโจวขมวดคิ้ว และถามด้วยความสงสัย:"รู้จัก ทำไม?"
เย่เฉินถามอีกครั้ง:"เขามีโรคที่ไม่กล้าบอกใคร เพิ่งเป็นมาไม่นาน คุณรู้ไหม?"
กู้เย้นเจิ้งส่ายหัว:"นายอย่ามาอุบไว้ มีอะไรก็บอกมาตรงๆ!"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"โรคที่ไม่กล้าบอกใครของเซียวอี้เชียนนั้น ก็แค่สิ่งนั้นใช้ไม่ได้แล้ว แต่ว่า เขายังมีความสามารถในการเจริญพันธุ์ ก็หมายความว่า ถ้าเขาอยากมีลูก เขาสามารถใช้วิธีการผสมเทียมได้……"
ทุกคนฟังแล้วงง
หมอนี้จะพูดอะไรกันแน่?
ในตอนนี้ เย่เฉินยิ้มเยาะ แล้วพูดว่า:"แต่ว่า ลูกชายของคุณไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาจะไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์แล้ว"
พูดไป ก็มีปราณทิพย์อย่างหนึ่งเข้าไปในตัวกู้เหว่ยเลี่ยง
ตอนนั้นจัดการกับเซียวอี้เชียน เขาใช้ชี่แท้ปิดผนึกรากฐาน ทำให้สูญเสียความสามารถในการสำเริงสำราญ แต่เขาไม่ได้ปิดผนึกความสามารถของเขาในการมีลูกสืบสกุล แล้วเซียวอี้เชียนก็มีลูก ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว ความสามารถนี้มีหรือไม่มีก็ได้
แต่ว่า สำหรับกู้เหว่ยเลี่ยง ความสามารถในการเจริญพันธุ์ยังคงมีความสำคัญมาก เพราะว่าเขายังเด็ก และกู้เย้นเจิ้งก็รอให้เขาสืบทอดเชื้อสายอยู่
ณ ตอนนี้ กู้เหว่ยเลี่ยงโกรธมาก และพูดอย่างโกรธเคืองว่า:"นายบอกว่าฉันไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์ ฉันก็จะไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์งั้นเหรอ? ปากของนายศักดิ์สิทธิ์มากหรือยังไง?"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"เฮ้อ นายพูดถูกแล้วจริงๆ ปากของฉันศักดิ์สิทธิ์มาก พูดอะไรก็เป็นจริง ฉันบอกว่านายไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์ นายก็จะไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์ ถ้าไม่เชื่อก็กลับไปลองดู"
เย่เฉินส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ แล้วพูดว่า:"ดูท่าทางน่าสงสารของนายสิ ดีที่ฉันชำนาญ ทำหมันทิพย์ก็คงไม่มีปัญหา"
พูดจบ ก็มีปราณทิพย์อีกอันออกมา
พอจัดการทั้งสองคนแล้ว จู่ๆเย่เฉินก็นคกเรื่องหนึ่งออก และโพล่งออกมาว่า:"ไอ้หยา ฉันลืมไปหนึ่งเรื่อง ไอ้แก่ทั้งสอง คงจะยังไม่แก่เกินไป ยังมีความสามารถในการเจริญพันธุ์สินะ?"
ทั้งกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางโมโหจนจะบ้าแล้ว
พวกเขากลายเป็นไอ้แก่ได้ไง?
ทั้งคู่อายุ 40กว่า ยังไม่ถึง 50 ปี และครอบครัวก็รวย มีการดูแลอย่างดี พูดได้ว่าแก่แต่แข็งแรง ร่างกายไม่ด้อยกว่าคนหนุ่มสาวทั่วไปเลย
แต่ว่า ตอนนี้ทั้งสองคนก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะมาไม้ไหนกันแน่
แต่เย่เฉินดีดนิ้วสองครั้งเฉยๆ แล้วพูดกับพวกเขาว่า:"เอาลาะ โอเค พวกคุณไสหัวออกไปได้แล้ว สองวันนี้ฉันจะอยู่ที่เย่นจิงตลอด ถ้าพวกคุณอยากจะแก้แค้น มาหาฉันได้ตลอดเวลา แต่ถ้าพวกคุณมีเรื่องจะมาขอร้องฉัน ก็คุกเข่าหน้าคฤหาสน์ของลุงกู้ ถ้ามีความจริงใจล่ะก็ ฉันอาจพิจารณาดู"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...