เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1419

พวกกู้เย้นเจิ้งมองหน้ากันทันที ไม่รู้จะทำอะไรดี

แม้ว่าเย่เฉินจะให้พวกเขาไป พวกเขาก็อยากหลบหนีไปอย่างรวดเร็วจริงๆ แต่ว่า ดูเหมือนเย่เฉินจะยังพูดไม่จบ พวกเขาก็ไม่ค่อยกล้าออกไป

เพราะพวกเขายังไม่เข้าใจว่า ที่เย่เฉินพูดนั้นหมายถึงอะไร

เย่เฉินก็ไม่คิดจะให้พวกเขาเข้าใจ

เรื่องแบบนี้ก็เหมือนกับเซียวอี้เชียน ต้องให้พวกเขาลองเองถึงจะดี

ดังนั้น พวกเย่เฉินยังคงอยู่ที่นั่น ยืนบื้อมองไปมองมา และพูดกับฝูงชนโดยตรงว่า:"ภายในสามวินาที ถ้าไม่ไปก็อยู่นี้แหละ!"

กู้เย้นเจิ้งโล่งอกมาก รีบกวักมือเรียกทุกคน:"ไปกันเถอะ!"

คนนามสกุลกู้ไปกันแล้ว เหลือเทพเจ้าสงครามและเจ้าถิ่นที่ยังคุกเข่าอยู่

ทั้งสองคนอยากไปด้วย แต่ขาของพวกเขาไม่มีแรงเลย

เดิมทีขาของพวกเขายังมีแรงเหลืออยู่เล็กน้อย อย่างน้อยก็ฝืนยืนขึ้น และเดินโซเซไปข้างหน้าได้

แต่เนื่องจากคุกเข่านานไป ขาทั้งสองข้างชาสุดๆ ดังนั้นตอนนี้ จึงไม่สามารถลุกขึ้นได้

เมื่อเห็นว่าทุกคนไปกันแล้ว ทั้งสองคนก็กังวลมากจนน้ำตาไหล และเทพสงครามก็พูดสะอึกสะอื้นว่า:"ท่านรอง โปรดพาพวกเราไปด้วยเถอะ ท่านรอง!"

กู้เย้นเจิ้งด่าอย่างโกรธเคือง:"พวกแกมันไร้ประโยชน์! ฆ่าคนก็ฆ่าไม่ได้ เดินก็เดินไม่เป็นแล้วเหรอ?"

เทพสงครามพูดสะอึกสะอื้นว่า:"ท่านรอง ขามันออกแรงไม่ได้จริงๆ…...ถ้าผมสามารถยืนขึ้นได้ ผมไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากท่านหรอก…..!"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน