ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1425
ณ ตอนนี้เวลานี้ หลินหว่านชิวกับกู้ชิวอี๋ร้องจนไม่ไหวแล้ว
ทั้งสองคน จับมืออุ่นของเย่เฉินคนละข้าง ตื้นตันใจจนพูดไม่ออก
แม้ว่า กู้เย้นจงไม่ได้รับการทดสอบทางการแพทย์ใดๆ พวกเธอสองแม่ลูกก็ยังไม่ได้รับรายงานที่เชื่อถือได้ว่ากู้เย้นจงได้รับการรักษาหรือไม่ แต่พวกเธอเชื่อในสายตาของตนเอง เชื่อในการวิเคราะห์ของตนเอง และเชื่อว่าตอนนี้เขาหายเป็นปกติแล้ว!
ในฐานะที่กู้เย้นจงเป็นผู้ทดลองผลของยาอายุวัฒนะ เขารู้สถานการณ์ของตัวเองดี ตอนนี้เขามั่นใจ 10,000% ว่าเขาไม่เพียงรักษาหาย แต่ร่างกายของเขายังกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่ออายุสี่สิบปีมาแล้ว…..
สิ่งนี้ทำให้เขาปลาบปลื้มใจ
เขาใช้เวลานาน กว่าจะดึงอารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้กลับมาได้ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเย่เฉิน ในดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
หลังจากนั้น เขาก็ผลักภรรยาและลูกสาวที่อยู่ข้างๆเบาๆ งอขา และคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉิน
เย่เฉินไม่นึกเลยว่ากู้เย้นจงจะคุกเข่าให้ตัวเอง รีบยื่นมือออกไปพยุง ทำให้เขาไม่สามารถคุกเข่าได้
แต่กู้เย้นจงพยายามดันมือของเขาออกไปตลอด และพูดอย่างเคร่งขรึมและจริงใจว่า:"เฉินเอ๋อ นายสร้างชีวิตใหม่ให้ลุง กราบนี้ ไม่ว่ายังไงนายก็อย่ามาห้ามลุง!"
เย่เฉินโพล่งออกมาว่า:"ลุงกู้ ลุงเป็นพี่น้องร่วมสาบานของพ่อผม เทียบเท่ากับลุงแท้ๆของผม ผมจะรับของชิ้นใหญ่แบบนี้ได้อย่างไร นี่มันทำให้ผมอายุสั้น….."
กู้เย้นจงคุกเข่าลงพื้นทันที และยกกำปั้นขึ้นบนหัวของเขา พูดอย่างจริงใจว่า:"เฉินเอ๋อ ลุงไม่ได้โง่ ลุงมองออกว่านายต้องเป็นคนที่มีความสามารถอย่างมาก ลุงขอบคุณที่นายให้โอกาสดีๆกับลุง ลุงจะจำไว้ทั้งชีวิต! ถ้าต่อไปมีอะไรที่ต้องการลุง ไม่ว่ายากลำบากแค่ไหน ลุงก็ไม่ขัดขืน!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ช่วยพยุงเขาขึ้นมา และพูดว่า:"ลุงกู้ ขอบคุณเสร็จแล้ว กินข้าวได้ยังครับ?"
กู้เย้นจงรีบยิ้มพูดว่า:"มาๆๆ ไปกินข้าวกันต่อเถอะ!"
พูดเสร็จ เขาก็มองไปที่หลินหว่านชิวอย่างตื่นเต้น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"คุณ! ไปที่ห้องเก็บของบ้านเรา เอาเหล้าหมาวถายชั้นดีที่ฉันเก็บไว้มา วันนี้ฉันจะดื่มกับเฉินเอ๋อ! ไม่ได้แตะเหล้ามานานกว่าหนึ่งปีแล้ว! ฉันอยากมานานแล้ว!"
หลินหว่านชิวเช็ดน้ำตาไป และยิ้มพูดว่า:"โอเค!พวกคุณนั่งกินข้าวก่อน ฉันจะเอามาเดี๋ยวนี้!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...