ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1427
เย่เฉินได้ยินกู้เย้นจงถามถึงยาอายุวัฒนะ ก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า:"ลุงกู้ ยานี้มีชื่อว่ายาอายุวัฒนะ ไม่กล้าพูดว่าเป็นยาอมตะจริงๆ แต่ผมขอโม้ว่า อย่างน้อยก็เกินครึ่งอมตะ ยานี้ ถูกกลั่นโดยแพทย์อัจฉริยะจีนโบราณ ผมก็ได้มาโดยบังเอิญ "
กู้เย้นจงไม่ได้สงสัย เขาและพูดอย่างจริงจัง:"ยานี้วิเศษมากจริงๆ มันดูไม่เหมือนของบนโลกนี่จริงๆ ความรู้สึกที่เมื่อกี้กินยา แทบจะเหมือนฝัน! ดูเหมือนว่า บรรพบุรุษมีพลังเหนือธรรมชาติที่เราไม่เข้าใจอยู่!"
เย่เฉินพยักหน้าเห็นด้วย
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียน "ตำราเก้าเสวียนเทียน" แต่ดูตามอายุแจกันยู่ชุน น่าจะทำขึ้นในสมัยราชวงศ์ถัง
และขวดไม่มีร่องรอยของการตัดในภายหลัง ก็หมายความว่า กล่องไม้ที่เก็บ"ตำราเก้าเสวียนเทียน" น่าจะวางไว้ก่อนทำโคลน ก่อนที่ช่างฝีมือราชวงศ์ถังจะทำแจกันยู่ชุน....
กล่องไม้และวัสดุของ "ตำราเก้าเสวียนเทียน" นั้นวิเศษมาก ใช้ไฟเผาก็ไม่มีปัญหา พวกมันจะสลายไปทันทีหลังจากเปิดมัน เย่เฉินก็มองกลไกในนั้นไม่ออก
ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยกับคำพูดของกู้เย้นจง
หลังจากดื่มเหล้าไปสามรอบ อารมณ์ของกู้เย้นจงก็ยิ่งคึกคัก ดื่นเหล้าอย่างเมามัน ไม่นาน ทั้งสองก็ดื่มเหล้าขาวไป1ลิตรแล้ว
จู่ๆหลินหว่านชิวก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ พูดว่า:"เย้นจง ประชุมคณะกรรมการในวันพรุ่งนี้ พอคุณปรากฏตัว เกรงว่าจะทำให้หลายคนตกใจ โดยเฉพาะน้องสองและน้องสาม"
กูเย้นจงหัวเราะเยาะเย้ย:"ถูกต้อง! พรุ่งนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้คณะกรรมการทั้งหมดตกตะลึง แต่จะปรับปรุงใหม่คณะกรรมการทั้งหมดอีกด้วย! เมื่อก่อนผมใจดีกับน้องสองน้องสามมากไป และไม่เคยฝันว่าพวกเขาจะซ้ำเติมผมตอนที่ผมป่วยหนัก แต่ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป วันของพวกเขาในกู้ซื่อกรุ๊ป จะไม่ค่อยสบายแล้วล่ะ!"
หลินหว่านชิวรีบพูด:"จากนี้ไป คุณต้องใส่ใจกับเรื่องความปลอดภัยส่วนบุคคลก่อน ไม่ว่าจะในบริษัทหรือในบ้าน ก็ต้องเตรียมบอดี้การ์ดให้มากขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้น้องสองและน้องสามเป็นสุนัขจนตรอก"
แก้ไขปัญหาทางสุขภาพแล้ว และปัญหาทรัพย์สินต้องพยายามช่วยให้ได้มากที่สุด
มิฉะนั้น กู้เย้นจงในตอนนี้เพิ่งฟื้นตัวจากอาการป่วยหนัก และการควบคุมบริษัทของเขาอยู่ในขั้นที่อ่อนแอที่สุด อาจจะไม่สามารถเอาชนะน้องชายทั้งสองของเขาได้
ถ้าเกิดน้องชายทั้งสองของเขาร่วมมือผู้ถือหุ้นรายอื่นเพื่อบีบเขาออกไป นี่ก็เป็นปัญหาเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีกว่า น้องชายทั้งสองของเขาอยากจะฆ่าเขา
ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็อยากได้ทรัพย์สินนับแสนล้านเหล่านี้มาเป็นเวลานาน และไม่สามารถยอมแพ้ได้ง่ายๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...