ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1435

สองพี่น้องเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่ไม่นานก็กลับมาอีกอย่างเร่งรีบ

เพื่อตรวจโรคที่บอกใครไม่ได้ พวกเขาเชื่อมั่นเพียงโรงพยาบาลของตัวเองเท่านั้น เพราะหากเป็นที่โรงพยาบาลอื่น ก็มีแนวโน้มที่ข่าวจะรั่วไหลออกไป

ถ้าให้พวกเพลย์บอยในเย่นจิงรู้ว่าคุณชายตระกูลกู้ทั้งสองสูญเสียความสามารถเรื่องอย่างว่าอย่างกะทันหัน คงไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนเท่านั้นที่จะขายหน้า แต่ตระกูลกู้ทั้งหมดจะต้องอับอายเพราะพวกเขา

กลายเป็นว่าจะทำให้ตระกูลกู้ กลายเป็นเรื่องตลกหลังอาหารในเย่นจิง

เมื่อทั้งสองกลับมาที่โรงพยาบาล ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานของคณบดี โดยไม่สนใจบิดาของพวกเขาที่ยังคงพักอยู่ในห้องผู้ป่วย

ในเวลานี้คณบดีกำลังจะเลิกงาน พอเห็นคุณชายตระกูลกู้ทั้งสองมาถึง ก็รีบถามด้วยความเคารพ “คุณชายเหว่ยเลี่ยง คุณชายเหว่ยกวง ท่านทั้งสองมาหาผมมีอะไรให้รับใช้ครับ?”

กู้เหว่ยเลี่ยงโพล่งออกมา “คณบดีหลี่ รีบให้คนมาตรวจพวกเราหน่อย เราสองคนมีอาการผิดปกติ!”

คณบดีถามด้วยความประหลาดใจ “มีอาการผิดปกติ? ผิดปกติยังไงครับ? ท่านทั้งสองช่วยอธิบายคร่าวๆ ให้ผมฟังหน่อย เดี๋ยวผมจะได้จัดผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องมาตรวจให้ท่านทั้งสองทันที!”

กู้เหว่ยเลี่ยง มองไปรอบๆ ไม่พบใครในห้องทำงานเลย ประตูหน้าต่างทั้งหมดปิดไว้ จึงกัดฟันฝืนพูดอย่างกระดากอาย “ตรงนั้นของผมเหมือนจะไม่มีความรู้สึกแล้ว!”

“ตรงไหนครับ? ตรงไหนครับ?”

กู้เหว่ยเลี่ยงชี้ไปที่เป้ากางเกงของตัวเองแล้วพูดว่า “ให้ตายสิ ตรงนี้ไง ยังจะถามอีกว่าที่ไหน คุณรู้อยู่แล้วยังจะถามอีกใช่ไหม?”

คณบดีตกใจมากรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณชายเหว่ยเลี่ยง ตรงนั้นจะไม่มีความรู้สึกได้ยังไง? รู้สึกว่ามันเสื่อมสมรรถภาพหรือเปล่า?”

“เสื่อมสมรรถภาพบ้านคุณสิ!” กู้เหว่ยเลี่ยงตวาดใส่ “มันไม่มีความรู้สึกเลย เข้าใจไหม? เหมือนถูกตัดขาดออกไปเลย! ไม่รู้สึกว่ามันมีอยู่น่ะ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน