ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1438

กู้เย้นกางที่อยู่ข้างๆ กัดฟันด่าว่า “ทำไมคุณถึงมีข้อแก้ตัวมากมาย? ไม่ได้ก็คือไม่ได้สิ จะพูดให้เสียเวลาทำไม? ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็รีบไสหัวออกไป แล้วหาคนที่ทำได้มาทำ!”

กู้เย้นเจิ้งห้ามกู้เย้นกางไว้ เขาขมวดคิ้วแน่น ครุ่นคิดเป็นเวลานาน

เขายังตระหนักได้ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกประหลาดจริงๆ เกรงว่าจะไม่ได้อยู่ในขอบเขตทางการแพทย์

ในขณะนั้นเอง กู้เหว่ยเลี่ยงผู้เป็นลูกชายของเขาก็ตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “โอ๊ย! พ่อ! จะเป็นเพราะไอ้สารเลวของบ้านลุงใหญ่นั่นหรือเปล่า?!”

กู้เย้นเจิ้งโพล่งออกมา “แกหมายถึงเจ้าเด็กผู้ชายที่ลงมือกับฉันงั้นเหรอ!?”

“ใช่แล้ว!” กู้เหว่ยเลี่ยงกล่าว “ตอนนั้นเขาเอาแต่พูดถึงเรื่องทำหมันทิพย์ ยังบอกอีกว่าจะทำให้ฉันมีลูกไม่ได้ แถมยังบอกด้วยว่า ถ้าเรามีอะไรจะขอร้องเขา ก็ต้องไปคุกเข่าที่ประตูคฤหาสน์ของลุงใหญ่ เขาจะเล่นของใส่หรือเปล่า??”

หัวใจของกู้เย้นเจิ้งสั่นสะท้าน “บัดซบ! เรื่องนี้อาจจะเป็นเพราะเจ้าเด็กนั่นเล่นของก็ได้! อย่างไรเจ้าเด็กนั่นแค่กระดิกนิ้วก็ทำให้เทพสงครามและเจ้าถิ่นกล้ามเนื้ออ่อนแรงได้ ไม่แน่ว่าสภาพของพวกเราในตอนนี้ อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาก็ได้!”

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ กู้เย้นเจิ้งก็กัดฟันด่าทอ “บัดซบ! ถ้าเป็นไอ้สารเลวนั่นจริงๆ ฉันต้องฆ่าเขาให้ได้!”

กู้เย้นกางรีบพูดว่า “พี่ชาย เราจะฆ่าเขาได้อย่างไร? พี่ลืมไปแล้วเหรอว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน? แม้ว่าเราจะส่งเทพสงครามไปห้าคนและเจ้าถิ่นไปอีกห้าคน ก็เกรงว่าจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้!”

กู้เหว่ยเลี่ยงยังบอกอีกว่า “ถูกแล้วครับพ่อ วันนี้เราไปที่บ้านลุงใหญ่ทำให้ลุงใหญ่รับมือไม่ทัน ตอนนี้ลุงใหญ่ต้องส่งคนมาคุ้มครองเขาอย่างใกล้ชิดแน่นอน แม้จะไม่มีเจ้าเด็กนั่น ก็เกรงว่าเราจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเช่นกัน...”

เมื่อกู้เย้นเจิ้งได้ยินเช่นนี้ ก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาทันที

มันเจ็บปวดมากเหลือเกิน