กู้เหว่ยเลี่ยงและกู้เหว่ยกวง ชายหนุ่มทั้งสองตระหนักถึงความสำคัญของเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงพากันพยักหน้าเห็นด้วย
ขั้นตอนแรกคือการแช่แข็งสเปิร์ม ซึ่งเทียบเท่ากับการหว่านเมล็ดทิ้งไว้ ต่อไปนึกอยากจะมีลูกก็ง่ายดายแล้ว
เหมือนคำพูดของคนโบราณ การเตรียมตัวให้พร้อมย่อมไม่มีภัยพิบัติ!
ดังนั้น หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์จึงจัดให้ทั้งสี่คนคัดเอาตัวอย่างเทียมที่ไม่เจ็บปวดในทันที และในขณะเดียวกันก็เตรียมชุดการทดสอบเอาไว้ให้พร้อม
ทันทีที่คัดออกมา ตัวอย่างจะถูกนำไปทดสอบทันที และส่วนที่เหลือจะถูกแช่แข็งที่อุณหภูมิต่ำมากด้วยก๊าซไนโตรเจนเหลว เมื่อการทดสอบเสร็จสิ้นและยืนยันได้ว่าไม่มีปัญหาใดๆ ก็จะสามารถจัดเก็บในระยะยาวได้อย่างสบายใจ
แต่ทว่า หลังจากคัดตัวอย่างออกมาและทดสอบด้วยเครื่องมือทดสอบ แพทย์ก็พบความจริงที่พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ
เมื่อพวกเขารายงานผลให้หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์ทราบ หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์ก็กลัวจนขาสั่น
กู้เย้นเจิ้งเห็นใบหน้าอันย่ำแย่ของเขา ก็รีบเข้าไปถามทันที “เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดปกติเหรอ?”
หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์กลืนน้ำลายและบังคับตัวเองให้สงบลง ก่อนจะกล่าวว่า “ท่าน...ท่านรอง...ท่านสาม...แล้วก็คุณชายทั้งสอง...ผลออกมาแล้ว อัตราการรอดของอสุจิของทั้งสี่ท่านคือ...อัตราการรอดคือ...”
กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นเขาตะกุกตะกัก ก็ตวาดใส่ด้วยความร้อนใจ “มัวอ้ำอึ้งอะไรอยู่? อัตราการรอดเป็นเท่าไหร่? คุณก็บอกมาสิ!”
หัวหน้าแผนกบุรุษเวชศาสตร์เชิดหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “อัตราการรอดของสเปิร์มทั้งสี่ตัวของพวกท่าน ล้วนเป็นศูนย์...”
“อะไรนะ?!” ทั้งสี่คนร้องออกมาด้วยความตกใจ กระเพาะปัสสาวะของกู้เย้นกางได้รับบาดเจ็บ ร่างกายอ่อนแรง สูญเสียการทรงตัว ทรุดนั่งลงกับพื้น
ข้อมูลนี้ สำหรับคนทั้งสี่ของตระกูลกู้ เสมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางวันแสกๆ
อันที่จริง เขารู้ดีว่าสิ่งที่กู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของเขาพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด
ในครอบครัวคนจีนผู้มั่งคั่ง การแต่งงานนั้นพิถีพิถันเรื่องฐานะทางสังคมที่เท่าเทียมกัน
ตระกูลที่มีฐานะเท่าเทียมกัน ไม่ใช่แค่ไม่ได้ดูแค่ศักยภาพของครอบครัวเท่านั้น แต่ยังต้องดูนิสัยใจคอของทั้งชายและหญิงด้วย
ถ้าเป็นตระกูลระดับแสนล้านเหมือนกัน ผู้ชายหน้าตาอัปลักษณ์ ผู้หญิงหน้าตางดงาม ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คุณหนูของตระกูลระดับแสนล้านนี้ ไม่มีทางชอบคุณชายของตระกูลแสนล้านนี้
หากทั้งคู่มาจากครอบครัวระดับแสนล้านเหมือนกัน ผู้ชายมีความสามารถ ผู้หญิงล้มเหลวทุกอย่าง คุณชายก็จะไม่ยอมกล้ำกลืนอย่างไม่เป็นธรรมแน่นอน
นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว หากมีตำหนิใดๆ มันก็จะลดทอนมูลค่าของตัวเองลงอย่างมากเช่นกัน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...