ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1448
เมื่อเขาหารองเท้าสีแดงของกู้ชิวอี๋เจอ ก็ช่วยเธอสวมรองเท้าด้วยตัวเอง ภาพตัดไปที่งานแต่งงานทันที
งานแต่งงานในฝัน ยิ่งใหญ่อลังการมาก
พ่อแม่ของเย่เฉินก็อยู่กันพร้อมหน้า สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและมีความสุขตลอดเวลา
เมื่อเพลงงานแต่งงานดังขึ้น กู้เย้นจงได้จับมือกู้ชิวอี๋ ค่อยๆ เดินเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา ยื่นมือของกู้ชิวอี๋ให้เขาด้วยรอยยิ้ม
จากนั้น ทั้งสองก็กล่าวคำสาบานแต่งงาน แลกเปลี่ยนแหวนแต่งงาน แล้วจุมพิตซึ่งกันและกัน
จากนั้นพิธีกรได้ขอให้กู้ชิวอี๋หันหลังโยนดอกไม้ให้เพื่อนเจ้าสาว
แต่ทว่า คนที่แย่งดอกไม้ไปได้ คือเซียวชูหรัน!
แต่เมื่อเซียวชูหรันที่แย่งดอกไม้มาไว้ในมือ กลับไม่ได้ดูมีความสุขเลย ตรงกันข้าม สีหน้าของเธอยังดูขมขื่นมาก…
เมื่อเย่เฉินสบสายตากับเธอ ก็อดสะดุ้งตกใจไม่ได้ ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น และพบว่ามันเป็นแค่ความฝัน
เขาตกใจกับความเหลวไหลในความฝัน นิ่งไปหลายนาทีก่อนจะค่อยๆ รู้สึกตัว
ท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่างเริ่มสว่างขึ้น เขาถอนหายใจ ลุกขึ้นจากเตียงไปล้างหน้าบ้วนปาก แล้วเดินออกจากห้องไป
ชั้นล่าง หลินหว่านชิวกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่กับคนรับใช้
กู้เย้นจงตื่นแต่เช้า เขานั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างกระปรี้กระเปร่า อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับล่าสุดของเช้าวันนี้
สมัยนี้คนที่ยังชอบอ่านหนังสือพิมพ์อยู่นั้นมีไม่มากแล้ว
ว่าแล้วกู้เย้นจงก็มองดูนาฬิกาข้อมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงครึ่ง ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนเปิดตลาดหุ้น พอถึงตอนนั้นราคาหุ้นของบริษัทจดทะเบียนทั้งหมดที่อยู่ภายใต้การควบคุมของกู้ซื่อกรุ๊ปจะดิ่งลงจนถึงขีดจำกัด”
เย่เฉินอดขมวดคิ้วไม่ได้ “ลุงกู้ พวกเขายังเป็นผู้ถือหุ้นของกู้ซื่อกรุ๊ป ทำแบบนี้ จะไม่สูญเสียผลประโยชน์ส่วนตัวเหรอ?”
กู้เย้นจงส่ายหน้ายิ้มๆ “สำหรับผู้ถือหุ้นรายใหญ่แล้ว ราคาหุ้นตกเพียงเล็กน้อย ความจริงแล้วมันไม่สำคัญเลย”
ว่าแล้วกู้เย้นจงก็อธิบายต่อ “คุณดูสิ ถ้าราคาหุ้นของบริษัทตกเพราะข่าวผมป่วยหนัก คนที่กังวลมากที่สุดคือนักลงทุนรายย่อยและผู้ถือหุ้นรายย่อย พวกเขาจะแสดงความไม่พอใจผ่านทุกช่องทางอย่างแน่นอน เมื่อเห็นว่าเงินในมือลดลง”
“แล้วราคาหุ้นก็ร่วงลงเพราะผมป่วยหนัก หายนะนี้ผมก็ต้องแบกรับ พอถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะสามารถปลุกระดมผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ ให้มาบังคับให้ผมสละตำแหน่งได้มากขึ้น เพราะตอนนี้ตลาดไม่ไว้วางใจผม ต้องให้ผมสละตำแหน่งเท่านั้น พวกเขาถึงจะรู้สึกโล่งใจ”
“ทันทีที่พวกเขาบรรลุเป้าหมาย เตะผมออกจากคณะกรรมการได้แล้ว ราคาหุ้นก็จะสูงขึ้น ดังนั้นสำหรับพวกเขาแล้ว ไม่มีการสูญเสียที่แท้จริง กลยุทธ์นี้ เรียกว่าการยืมดาบฆ่าคน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...