ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 145

บทที่ 145เป็นหมอเทวดาจริงๆ (1)

ซือเทียนฉีได้ยินเย่เฉินอธิบายดังนั้น ก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

ทั้งตัว หรือแต่กระทั่งเคราสีขาวของเขาก็สั่นระริก........

เขาไม่อยากจะเชื่อ ตนเองนึกว่าจะเป็นปรมาจารย์คนหนึ่งที่เป็นคนทำยานี้ แต่ไม่นึกว่าจะเป็นวัยรุ่นที่ยืนตรงหน้านี้ ที่เป็นคนทำมันขึ้นมา

แล้วอีกอย่าง ที่เขาบอกว่า ยานี้เป็นยาที่เกือบจะสำเร็จ?

แค่เกือบสำเร็จยังมีสรรพคุณดีขนาดนี้ แล้วถ้าทำมันสำเร็จขึ้นมาเล่า สรรพคุณจะไม่ดีกว่าตอนนี้เป็นร้อยเท่าหรือ?

ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งฟังแล้วก็อึ้งไป แล้วในหัวก็ดีใจขึ้นมา

แม้แต่เขาฝันก็ไม่คิดว่า ซ่งหวั่นถิงจะสามารถหาหมอเทวดาคนนี้มาได้！

ถ้าตระกูลซ่งได้มีที่พึ่งดีๆ เช่นนี้ ก็เหมือนได้กอดเงินกอดทองไว้เลยนะเนี่ย！

คนที่มีอำนาจและเงินทอง จะกลัวอะไรมากที่สุด? ก็กลัวตายไง！

เงินทองมากมายเพียงใด อำนาจยิ่งใหญ่เพียงใด ถ้าไม่มีชีวิตอยู่ก็สูญเปล่า

ถ้าได้รู้จักปรมาจารย์ที่ทำยาออกมาได้ทุกเมื่อ เรื่องที่จะมีชีวิตยืนยาวก็ไม่ใช่เรื่องลมๆ แร้งๆ อีกต่อไป

อย่างที่ท่านซ่งบอก ว่าถ้าท่านซ่งมีอายุยืนยาว500ปีจริงๆ สำหรับตระกูลซ่งแล้ว มันจะเป็นเรื่องที่ดีมาก！

เพราะว่าหน้าของท่านซ่ง รากฐานของท่านซ่ง พรรคพวกของท่านซ่ง ไม่มีลูกหลานตระกูลซ่งคนไหนเปรียบเทียบได้

คุณท่านมีชีวิตอยู่ คนมากมายก็ต้องไว้หน้า แต่ถ้าคุณท่านสิ้นไป คนมากมายก็จะไม่ไว้หน้าตระกูลซ่งแล้ว

ดังนั้น ตระกูลซ่งก็อยากจะหวังให้คุณท่านอยู่ไปนานๆ หน่อย