ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1451
เมื่อกู้เย้นเจิ้งกำลังคิดหาผลประโยชน์จะเอาชนะอยู่นั้น ประตูสำนักงานก็ถูกคนผลักเปิดออกอย่างแรง
ทันทีหลังจากนั้น กู้เย้นจงที่สีหน้าแดงเต็มไปด้วยความไม่โกรธเสแสร้งก้าวเข้ามา
เย่เฉินเดินตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด และได้เข้าไปในห้องประชุมด้วย
ทุกคนในห้องประชุมรวมทั้งกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางต่างตกตะลึง หลังจากได้เห็นจิตใจเร่าร้อนฮึกเหิมของกู้เย้นจง!
กู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางมองหน้ากัน แม้ว่าสองพี่น้องจะไม่ได้สื่อสารเลย แต่ในใจพวกเขาก็คิดคำถามแบบเดียวกัน "พี่ชายคนโตที่ป่วยเมื่อวานจู่ๆวันนี้กลับมีชีวิตชีวาแล้ว?! เพียงแค่คืนเดียวความแตกต่างมันจะมากขนาดนี้เชียวหรอ?”
และประธานคณะกรรมการคนอื่นๆของเขา เพราะพวกเขาไม่ได้เห็นกู้เย้นจงมาเป็นเวลานานบวกกับเห็นการรายงานข่าว คิดว่าเขาหมดหนทางรักษาหรือกระทั่งกำลังจะตาย
พวกเขาได้เตรียมใจไว้แล้ว คิดว่ากู้เย้นจงอาจนั่งรถเข็นพร้อมกับสายออกซิเจนและมีคนเข็นเข้ามา
ดังนั้น เมื่อเขาเห็นร่างกายที่แข็งแรงของเขาในทันใด ทุกคนก็ตกตะลึงอย่างมาก
นี่คือประธานที่ถูกสื่อรายงานว่าป่วยหนักในข่าวไม่ใช่เหรอ?
ดูเหมือนว่าประธานคนนี้จะอาการดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก
หรือนี่คือสิ่งที่คนพูดบ่อย?
แต่มันไม่เหมือนเลย เขาดูเหมือนชายวัยกลางคนที่สุขภาพแข็งแรงอย่างมาก!
เมื่อเห็นสิ่งนี้กู้เย้นเจิ้งรู้สึกสับสนเล็กน้อยในใจ แต่เขาก็รู้ด้วยว่าหากเขาไม่รีบหาวิธีระงับสถานการณ์ในเวลานี้ แผนทั้งหมดของเขาในวันนี้อาจจะล่ม
ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากพูดทันทีว่า “ท่านประธาน คุณไม่ได้รับหน้าที่ดูแลกิจการของกลุ่มมานานแล้ว ทุกคนที่นี่จ่ายเงินให้กับกลุ่มไปมากแล้ว คุณเป็นประธานกรรมการมันไม่เหมาะสมรึเปล่า?”
กู้เย้นจงพยักหน้าและยิ้มและพูดว่า "คุณพูดถูก ช่วงนี้ฉันทำตัวไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ ดังนั้นเมื่อกี้ฉันจึงไม่พูดอะไร ขอบคุณทุกท่านนี่คือความรู้สึกที่แท้จริงของฉันที่มีต่อทุกท่าน นี่คือช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับทุกคน "
ขณะที่พูดกู้เย้นจงกล่าวอีกครั้งว่า "ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ทุกคนอยู่เคียงข้างฉันและติดตามฉัน ฉันเป็นเกียรติที่ไม่เคยทำให้ทุกท่านผิดหวังและทำให้กรุ๊ปแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆก้าวหน้าอย่างรวดเร็วภายในยี่สิบปี ฉันไม่เคยถือเอาความหยิ่งทะนงหรือทอดทิ้งทุกท่านเลย ในระหว่างนี้ฉันถูกทิ้งให้อยู่ข้างหลังหนึ่งหรือสองเดือนด้วยเหตุผลส่วนตัว ทุกคนก็นึกถึงสิ่งที่ฉันทำงานหนักมาตลอดยี่สิบปีคงไม่โทษฉันใช่มั้ย?”
ทันทีที่มีการพูดเรื่องนี้ ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆรอบตัวเขาโบกมือโดยไม่รู้ตัวและพูดพร้อมกัน “ใครจะกล้าล่ะท่านประธาน เราจะโทษคุณได้อย่างไร!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...