ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1455

“นายเป็นใครงั้นเหรอ!?”

แม้ว่ากู้เย้นเจิ้งจะอายเล็กน้อยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเย่เฉิน เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เขามองไปที่เย่เฉินและถากถาง "ฉันเคยบอกแล้วว่า ฉันรู้ประวัติของนายแล้ว ก็แค่เขยสวะของตระกูลเซียวแห่งจินหลิงไม่ใช่เหรอ? มันเป็นตระกูลเย่ที่ยากจนในเมืองเล็กๆ กล้าที่จะมาอวดเก่งกับฉัน ?"

"ใช่!"

กู้เย้นกางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันทีว่า “นายควรนึกดีๆนะ นำคนในจินหลิงของนายรวมกับบวกตระกูลอื่นยังสู้ตระกูลกู้ของเราไม่ได้สักครึ่งเลย!”

คำพูดของกู้เย้นกางค่อนข้างหยิ่งและเกินจริง แต่โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอะไรผิดปกติกับคำพูดของเขา

เมื่อเทียบกับเย่นจิงและจินหลิงก็ไม่ใช่เมืองใหญ่อะไร

นอกจากนี้ ตระกูลซ่งซึ่งเป็นตระกูลแรกในจินหลิงที่มีทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งแสนล้านหยวน เมื่อเทียบกับตระกูลกู้ยังห่างกันมาก

ดังนั้น กู้เย้นกางจึงมีความมั่นใจที่จะพูดคำที่เย่อหยิ่งเช่นนี้

ในเวลานี้ เย่เฉินยิ้มอย่างเฉยเมยและถาม “พวกคุณไม่คิดดูดีๆนะ ฉันจะได้พบกับลุงกู้ได้อย่างไรถ้าฉันเป็นเพียงลูกเขยของตระกูลที่ยากจนในเมืองเล็ก ๆ ?"

กู้เย้นจงพยักหน้า พลางยิ้มและมองไปที่น้องชายสองคนและหลานชายสองคนโดยไม่พูดอะไร

กู้เย้นเจิ้งส่งเสียง ฮึ อย่างเย็นชา"นายคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายทำอะไร? ก็แค่คนโกหกที่ดูฮวงจุ้ย?"

ขณะที่พูด กู้เย้นเจิ้งสีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "ฉันรู้ นายหลอกพวกที่ไม่เคยลืมตาโลกในจินหลิงไปหลายคน แต่นายต้องรู้ว่านี่คือเย่นจิงไม่ใช่จินหลิง! ที่นี่เป็นที่ที่ซ่อนความสามารถที่โดดเด่น นายได้รับการยินยอมจากจินหลิงก็เลยคิดว่าจะได้รับการยินยอมจากเย่นจิง? ที่นี่มีคนมากมายเหลือล้นและมีคนที่โดดเด่น เกรงว่าหมอดูแก่ๆคนนึงที่มาจากประตูเมืองสี่เก้าเขาเก่งกว่าคุณ!"