ในขณะนี้ กู้เย้นเจิ้งรู้สึกเจ็บปวดในใจ
คำพูดของเย่เฉินทำให้เขาตระหนักว่า สิ่งนี้กำลังช่วยพี่ใหญ่และปลดอาวุธตัวเอง
ในบริษัทไม่สำคัญว่าคุณมีพนักงานหรือแผนกกี่แผนก สิ่งที่สำคัญคือคุณมีเสียงในบริษัทมากแค่ไหน
สิทธิ์ในการออกเสียงที่สอดคล้องกับหุ้นนั้นเท่ากับอาวุธของการต่อสู้แย่งชิงอำนาจภายในของบริษัท
ถ้าฉันยอมมอบสิทธิ์ในการออกเสียงทั้งหมดในตอนนี้ ก็เท่ากับปล่อยให้ตัวเองยอมจำนนอาวุธทั้งหมดและละทิ้งความเป็นไปได้ที่จะถูกต่อต้านโดยสิ้นเชิง
พูดตามตรง เขาไม่ต้องการให้คนอื่นควบคุม
แต่เมื่อคิดในทางกลับกัน เขาไม่มีทางเลือก
ไม่เห็นด้วย?
ไม่เห็นด้วยก็ไม่มีหนทางอื่นแล้ว เพราะตอนนี้ร่างกายพี่ใหญ่กำลังฟื้นตัวและด้วยความช่วยเหลือจากคุณชายเย่ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย
ตอนนี้เขายังเล่นแง่กับตัวเอง บีบเขาให้จนมุม ถ้าเขาไม่ตกลง พวกเขาอาจเปลี่ยนแผนการ ถึงตอนนั้นพวกเขาไม่ใช่แค่จะปล่อยไปง่ายๆแต่อาจจะใช้วิธีเด็ดขาดทำลายล้างสิ้นซาก!
เมื่อคิดถึงเช่นนี้ เขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “คุณชายเย่ ฉันตกลงกับข้อเสนอของคุณ และจะมอบสิทธิ์ในการออกเสียงทั้งหมด!”
กู้เย้นกางกำลังรอพี่รองเพื่อแสดงความคิดเห็น เขามีบุคลิกที่อ่อนแอและไม่มีความคิดเห็นใดๆ อย่างไรก็ตามเขาและพี่รองได้สร้างเรื่องนี้ขึ้นมา ดังนั้นโดยธรรมชาติเขาต้องตามพี่รองเพื่อก้าวและถอยกลับด้วยกัน
ดังนั้นเขาจึงรีบกล่าวว่า “คุณชายเย่ ฉันไม่มีข้อโต้แย้ง!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดกับกู้เย้นจง "ลุงก้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ให้เรื่องทางกฎหมายเข้ามาร่างข้อตกลงการโอนสิทธิ์ในการออกเสียง และเปิดเผยต่อสาธารณะ"
สิ่งที่ทุกคนกลัวที่สุดคือทั้งหมดนี้ไม่สามารถย้อนกลับได้
ในกรณีที่ไม่สามารถย้อนกลับได้จริง ๆ งั้นทุกอย่างจบ
แม้ว่าเขาจะประนีประนอม ยอมรับความพ่ายแพ้และมอบสิทธิ์ในการออกเสียงลงคะแนน เขาก็ยังไม่สามารถมีความสุขกับความสัมพันธ์
แต่ประโยคที่ย้อนกลับได้ของเย่เฉินได้จุดประกายความหวังในใจพวกเขาทันที
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินเปลี่ยนหัวและพูดเบา ๆ ว่า “แม้ว่ามันจะย้อนกลับได้ แต่เมื่อย้อนกลับได้ มันก็ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของคุณและอารมณ์ส่วนตัวของฉัน ถ้าคุณทำได้ดีและทำให้ฉันพอใจฉันจะพิจารณา”
ใบหน้าของกู้เย้นเจิ้งและคนอื่น ๆ ขมขื่นไปตามๆกัน
ไม่สามารถฟื้นฟูได้ชั่วคราว?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...