ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 147

บทที่ 147 ดื่มเหล้าไปเพื่ออะไรหรอ (1)

ซือเทียนฉีก็คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะพูดดีไปทางหลานสาวตนเอง ในใจก็ตื้นตัน แล้วก็พูดอย่างนอบน้อมว่า “ท่านซ่ง อาจารย์เย่ถ่อมตัวไปแล้ว จริงๆ แล้วที่ท่านซ่งกลับมาดีเป็นปกติได้ ทั้งหมดก็เพราะฝีมืออันสุดยอดของอาจารย์เย่ ถ้าไม่ใช่เขา พวกเราก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถช่วยให้ท่านฟื้นขึ้นมาได้”

ท่านซ่งพยักหน้า แล้วก็พูดอย่างเกรงใจว่า “ชื่อเสียงของหมอเทพซือ ผมก็ได้ยินมาเหมือนกัน อย่าได้ดูถูกตนเองไปเลย ไม่ว่าอย่างไร ที่คุณมาได้ในครั้งนี้ ก็ถือว่ามีพระคุณกับผมมากแล้ว”

พูดจบ ก็หันมามองเย่เฉิน แล้วตั้งใจพูดว่า “คุณเย่ครับ พระคุณที่ช่วยชีวิต ผมจะไม่มีวันลืมเลย ถ้าวันข้างหน้ามีอะไร ที่จะสามารถให้ตระกูลซ่งช่วยเหลือได้ ขอแค่คุณเย่บอกมา ตระกูลซ่งทั้งหมด จะยอมรับใช้”

เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “ท่านซ่งเกรงใจเกินไปแล้วครับ”

พูดจบ เวลาก็ผ่านไปนานแล้ว ท่านซ่งก็เลยบอกว่า “ท่านซ่ง คุณเพิ่งหายดี ยังไม่ควรใช้กำลังอะไรมาก ให้คนมาคอยปรนนิบัติก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมขอตัวก่อน”

ท่านซ่งรีบตอบว่า “คุณ เย่ ครั้งนี้คุณช่วยชีวิตผมไว้ ไม่ทราบว่าจะคิดค่ารักษาเท่าไรครับ? เดี๋ยวผมจะให้เป็นสองเท่าเลย！”

เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “เงินค่ารักษานั้น ไม่ต้องหรอก ที่ผมมาครั้งนี้ก็เพื่อให้เกียรติซ่งหวั่นถิง เป็นการช่วยเหลือกันระหว่างเพื่อนครับ”

ซ่งหวั่นถิงได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่นใจสั่นไปทั้งตัว！

เย่เฉินกำลังเอาความดีความชอบมาโยนให้ตนเองต่อหน้าคุณปู่ เพราะถึงอย่างไร คุณปู่ก็สามารถกำหนดผู้ที่จะสืบทอดทรัพย์สมบัติ

ของตระกูลเท่าไรก็ได้

ถ้าหากว่าได้รับความรักความชอบจากเขา ก็อาจจะเป็นคนที่ควบคุมทุกอย่างของตระกูลซ่งก็เป็นได้ และนั่นมันก็เป็นสิ่งที่เธอฝันใฝ่มาตลอด

ครั้งนี้เย่เฉินให้ผลงานกับเธอยิ่งใหญ่มาก ดูเหมือนว่าตนเองจะเข้าใกล้จุดประสงค์เข้าไปอีกก้าวแล้ว！

ในตอนนั้นท่านซ่งก็หันไปมองหลานสาวซ่งหวั่นถิง แล้วพยักหน้าเบาๆ พร้อมพูดว่า “ดี ดีมากเลย หวั่นถิง ชีวิตปู่นี้ นับว่าเธอเป็นคนช่วยเหลือไว้ เธอเองก็ตอบรับขับสู้อาจารย์เย่เขาดีๆ ด้วย！”