ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 148
บทที่ 148 ดื่มเหล้าไปเพื่ออะไรหรอ (2)
เย่เฉินก็ดูเวลา ก็ยังไม่ดึกมาก แล้วอีกอย่างตนเองก็ไม่ได้ดื่มอย่างมีความสุขมานานแล้ว ดังนั้น ก็เลยพยักหน้าตอบรับไป “ได้ครับ คุณเลือกสถานที่เลย！”
ซ่งหวั่นถิงก็ทำหน้าดีใจ แล้วรีบพูดว่า “ฉันรู้จักร้านร้านหนึ่ง มันดีมาก！”
พูดจบเธอก็เหยียบคันเร่ง รีบขับเข้าเมืองไปอย่างเร็ว
……
ในกลางเมือง มีร้านเหล้าร้านหนึ่งชื่อว่า Sunny
ซ่งหวั่นถิงเอารถมาจอดที่หน้าประตู แล้วก็โยนกุญแจให้กับเด็กขับรถของร้าน จากนั้นก็พาเย่เฉินเดินเข้าร้านไป
พอพนักงานเห็นเธอ ก็รีบกล่าวต้อนรับอย่างมีมารยาท “สวัสดีตอนดึกครับคุณซ่งคุณจะนั่งที่เดิมไหมครับ?”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า พนักงานก็รีบบอกว่า “เชิญทางนี้เลยครับ”
บาร์ร้านนี้ ชั้นหนึ่งเป็นเวทีเต้น มีดีเจ ครึกครื้นอยู่เหมือนกัน แต่ว่าพนักงานพาเธอขึ้นมาบนชั้นสอง เลือกที่นั่งข้างระเบียงชั้นสอง มีที่หนึ่งที่รอบๆ ไม่มีคนนั่ง ตรงนี้ไม่เพียงสามารถมองลงไปเห็นชั้นล่างได้ และยังไม่มีคนรบกวนด้วย เสียงเพลงก็ไม่ดังมาก นับได้ว่าเป็นที่ค่อนข้างเงียบในความวุ่นวาย
พอซ่งหวั่นถิงนั่งลง ก็รีบบอกกับพนักงานว่า “เอาไวน์Lafiteปี82มาสองขวด”
“ครับคุณหนูซ่ง！”
พนักงานโค้งคำนับอย่างนอบน้อม จากนั้นก็รีบไปยกไวน์สองขวดมาเสิร์ฟ
พอเปิดไวน์ออก ส่วนหนึ่งก็เทลงไปภาชนะกระตุ้นไวน์ พนักงานอยากจะคอยอยู่รับใช้ แต่ซ่งหวั่นถิงบอกกับเขาว่า “กลับไปเถอะ แล้วก็ฝากทักทายเจ้านายพวกแกด้วยนะ วันนี้บนชั้นสองก็ไม่ต้องรับแขกแล้ว”
พูดจากใจเลย ชีวิตตอนนี้ก็ดีอยู่ ตนเองไม่เพียงมีตี้เหากรุ๊ป เงินสดพันล้าน แล้วยังมี ตำราเก้าเสวียนเทียน ที่สามารถให้อะไรกับตนเองก็ได้ มันสุดยอดมากเลย
พอเทียบกันแล้ว ถ้าหากว่ากลับตระกูลเย่ไป ก็จะถูกควบคุมหลายๆ อย่าง มีหรือจะเป็นอิสระดั่งเช่นเวลานี้?
ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงก็รินไวน์ให้กับเย่เฉินและตนเอง แล้วยื่นแก้วหนึ่งในนั้นให้กับเย่เฉิน พร้อมพูดยิ้มว่า “มาค่ะ อาจารย์เย่ ฉันขอดื่มให้คุณก่อนเลย！”
แสงไฟบนชั้นสองมันสลัวๆ พนักงานจุดเทียนไว้ที่ระเบียงบันไดสองเล่ม ใบหน้าของซ่งหวั่นถิงอยู่ภายใต้แสงเทียน ก็เผยให้เห็นถึงความอมชมพูและนุ่มนวล
เย่เฉินรับเอาไวน์มา แล้วมองใบหน้าอันอมชมพูดของซ่งหวั่นถิง ก็พูดยิ้มว่า “คุณหนูซ่งครับ ถ้าจะดื่ม ก็ต้องมีเหตุผลที่ดื่มสิครับ เช่นพวกเราจะฉลองอะไรสักอย่าง หรือรำลึกอะไรสักอย่าง หรือจะดีใจ กลุ้มใจกับอะไรบางเรื่อง ดังนั้น ก่อนที่พวกเราจะดื่มมันลงไป จะต้องพูดออกมาก่อนว่าดื่มเพื่ออะไร คุณคิดว่าอย่างไรครับ?”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...