ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 149
บทที่ 149 เรื่องปวดหัวของลูกสาวมหาเศรษฐี (1)
พอได้ยินเย่เฉินเสนอมาอย่างนั้น ซ่งหวั่นถิงก็ยิ้มตอบว่า “ได้สิคะ ในเมื่อเป็นแก้วแรก งั้นก็ให้ฉันเป็นคนเล่าก่อนก็แล้วกัน ว่าดื่มทำไม”
พูดไป เธอก็กระแอมวอร์มคอ แล้วยิ้มๆ “แก้วแรกนี้ก็เพื่อเป็นการขอบคุณคุณ ที่วันนี้ช่วยชีวิตปู่ฉันไว้ ช่วยฉันไว้ได้เยอะมากเลย！”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า “ได้ครับ งั้นก็หมดแก้วนี้เลยแล้วกัน！”
พูดจบ ก็ยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วก็ชนแก้วในมือของซ่งหวั่นถิงเบาๆ จากนั้นก็กระดกดื่มจนหมด
ซ่งหวั่นถิงเองก็ดื่มจนหมดแก้วอย่างสะใจ จากนั้นก็ยิ้มถามเย่เฉินว่า “คุณเย่คะ คุณพูดเหตุผลในการดื่มแก้วที่สองเลยค่ะ ว่าคืออะไร?”
“ได้สิครับ” เย่เฉินก็ยิ้มๆ พูดว่า “แก้วที่สองนี้ ก็เพื่อวาสนาก็แล้วกัน ในโลกนี้ คนที่จะมารู้จักกันได้ ก็คงจะเป็นวาสนา ที่มีต่อกันมานับพันปี คุณกับผมมีวาสนาต่อกัน แก้วนี้ผมก็ขอดื่มให้กับวาสนาแล้วกัน！”
“ดีค่ะ！” ซ่งหวั่นถิงยิ้มพูด “ดื่มให้กับวาสนา！”
จากนั้น แก้วที่สาม ใบหน้าของซ่งหวั่นถิงก็เริ่มแดงๆ พูดว่า “แก้วนี้ ดื่มให้กับฝีมืออันสุดยอดของคุณเย่ค่ะ วันนี้ได้เห็นวิธีการรักษาของคุณเย่ ก็ทำให้ยิ่งสรุปได้ว่า ตอนนั้นที่คุณล่อสายฟ้ามาฟาดลงที่วีจิ้งไห่จนตาย ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คุณเย่จะเล่าเองเลยไหมคะ?”
เย่เฉินก็ยิ้มตอบไปอย่างนั้น แล้วพูดอย่างล้ำลึกว่า “จะบังเอิญหรือไม่นั้น สวรรค์รู้ดี ส่วนคนธรรมดาอย่างผมกับคุณ ก็บอกได้เพียงอย่างเดียว ความลับสวรรค์ไม่อาจเปิดเผยได้”
“อะไรโอเคครับ?” เย่เฉินหัวเราะออกมา แล้วถามอย่างสงสัยว่า “ที่คุณบอกว่าโอเค หมายถึงด้านไหนครับ?”
“ก็หลายด้านนะ” ซ่งหวั่นถิงตั้งใจพูด “คุณมีอะไรมากกว่าคนทั่วไปที่ฉันเคยสัมผัส ปกติคนที่ฉันสัมผัสด้วย ถ้าไม่ใช่เป็นพวก ชมเชยฉัน เอาใจฉัน ตามใจฉัน แล้วก็พวกที่จะมาหาผลประโยชน์อะไรบางอย่างที่ฉันบอกไม่ถูก บอกได้เลยว่าไม่ได้เรื่องสักคน”
“ทำไมละครับ?” เย่เฉินถามอย่างสงสัยอีก “คุณคิดว่าผมไม่ได้ต้องการอะไรจากคุณหรือครับ?”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า แล้วพูดว่า “ฉันคิดว่า คุณมีความก้าวล่วงเรื่องพวกทางโลกไปหมดแล้ว”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...