ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1471
ในใจเย่เฉินมีข้อสงสัยอย่างมาก
เขาไม่ค่อยเข้าใจ ทำไมผู้อาวุโสคนนี้ ดูเหมือนว่าจะรู้จักตัวเองได้ในพริบตา
แต่ว่า ในเมื่อผู้อาวุโสคนนี้ช่วยเขาแก้ปัญหาในปัจจุบันได้ งั้นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาคือ การไปไหว้พ่อแม่ของเขาก่อน ส่วนที่เหลือ ค่อยคุยกันวันหลังก็ได้
เขาคำนับให้ผู้อาวุโส แล้วพูดว่า:"คุณปู่ ขอบคุณครับ"
พูดจบ ก็แสร้งพยุงกู้เย้นจง แล้วก้าวขึ้นบันไดหินไปกับหลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋
ไม่มีใครตามมา รวมทั้งอาจารย์ดูโหงวเฮ้งที่ยืนนิ่งอยู่ด้านล่างในเวลานี้ มองดูแผ่นหลังของเย่เฉิน พย่าามยับยั้งความตื่นเต้นในใจของเขา
หลุมฝังศพของตระกูลเย่ แบ่งออกเป็นเก้าแถว
แถวบนสุดคือบรรพบุรุษคนแรกของตระกูลเย่ ที่ทิ้งหลุมศพไว้
ยิ่งลงไป ลำดับอาวุโสก็จะยิ่งต่ำลง
พ่อแม่ของเย่เฉิน ถูกฝังในแถวสุดท้าย
ในแถวนี้ มีหลุมศพที่มีขนาดเท่ากันทั้งหมดยี่สิบหลุม แต่มีเพียงหลุมศพเดียวเท่านั้นที่มีศิลาหน้าหลุมศพ
กู้เย้นจงหยุดอยู่ในแถวนี้ ชี้ไปที่หลุมฝังศพเพียงแห่งเดียวในแถวนี้ และพูดกับเย่เฉินว่า:"เฉินเอ๋อ นั่นคือหลุมฝังศพของพ่อแม่นาย"
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ และพึมพำ:"ในรุ่นนี้ของตระกูลเย่ มีแค่พ่อแม่ของผมเท่านั้นที่ล่วงลับไปแล้ว คนอื่นๆน่าจะยังมีชีวิตอยู่สินะ?"
กู้เย้นจงพูดว่า:"ใช่ แม้ว่าคนรุ่นนี้จะอายุ 40-50 ปีแล้ว แต่จริงๆ แล้วพวกเขาอยู่ในช่วงรุ่งโรจน์ของชีวิต ถ้าพ่อแม่ของนายไม่ได้โดนคนอื่นทำร้าย ในตอนนี้พวกเขาควรจะเป็นแกนนำของตระกูลเย่"
เย่เฉินถอนหายใจและเดินเข้าไปข้างใน
พวกรปภ. รวมทั้งอาจารย์ดูโหงวเฮ้ง อยู่ข้างล่างทั้งหมด ดังนั้นพวกเขาจึงมองไม่เห็นสถานการณ์ที่นี่ ดังนั้นเย่เฉินจึงเลิกเสแสร้ง ให้กู้เย้นจงเดินเข้าไปก่อน
เมื่อมาถึงหลุมศพของพ่อแม่ เย่เฉินถอดแว่นกันแดดและหน้ากากออก แล้วมองดูรูปถ่ายและชื่อพ่อแม่ของเขาบนป้ายหลุมศพ น้ำตาไหลไม่หยุดทันที และไหลไม่หยุด
ขณะที่เขาพูด ก็ปาดน้ำตา และพูดต่อ:"ครั้งล่าสุดที่ผมมาหาพวกคุณ ผมบอกว่าอีกไม่นานผมก็จะลงไปหาพวกคุณ แต่ไม่นึกเลยว่า เฉินเอ๋อจะช่วยชีวิตผมไว้ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ พวกคุณอาจจะต้องลำบากรอผมอีกสักหน่อย……"
เมื่อพูดถึงนี้ กู้เย้นจงก็ร้องไห้ไม่หยุดแล้ว
หลินหว่านชิวก้าวไปข้างหน้า คุกเข่าข้างเดียวเหมือนกับกู้เย้นจง พูดสะอื้นว่า:"พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ ขอบคุณวิญญาณบนสรวงสวรรค์ของพวกคุณ ที่คุ้มครองเย้นจงให้รอดจากภัยพิบัติ บุญคุณที่ตระกูลเย่มีต่อตระกูลกู้ ทั้งชีวิตนี้ เราจะไม่มีวันลืมเลย….."
กู้ชิวอี๋คุกเข่าลงข้างๆเย่เฉิน ไม่พูดอะไร เพียงแค่ร้องไห้เงียบ ๆ อยู่ข้างๆ เย่เฉิน
หลังจากคุกเข่ากับพื้นเป็นเวลานาน เย่เฉินถึงปาดน้ำตา และเช็ดป้ายหลุมศพของพ่อแม่เบา ๆ ด้วยแขนเสื้อ พูดว่า:"พ่อครับ แม่ครับ ครั้งนี้ลูกไม่สามารถอยู่กับพวกคุณนานเกินไป แต่พวกคุณโปรดวางใจ ต่อไปลูกชายจะมาหาพวกคุณทุกปี"
พูดจบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆ พยุงกู้เย้นจงที่อยู่ข้างๆเขา และพูดว่า:"ลุงกู้ ไปกันเถอะ"
กู้เย้นจงพยักหน้าเล็กน้อย และดึงภรรยาของเขาลุกขึ้น
เย่เฉินสวมแว่นกันแดด และหน้ากากอีกครั้ง และเดินลงไปอย่างช้าๆ กับครอบครัวทั้งสามคนของกู้เย้นจง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...