ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1472
ใต้ขั้นบันไดหิน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนยังคงยืนตรงอยู่
และอาจารย์ดูโหงวเฮ้งนั้น ค้ำไม้เท้างูหลามด้วยมือทั้งสองข้าง มองที่เย่เฉินด้วยแววตาตกตะลึงเล็กน้อย
เย่เฉินไม่พูด แต่เดินไปหาอาจารย์ดูโหงวเฮ้ง และโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง
อาจารย์ดูโหงวเฮ้งรีบโยนไม้ค้ำยันเข้าไปประคอง แล้วพูดด้วยความระมัดระวังว่า:"ไม่ได้นะ ไม่ได้นะ…..."
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหลายคนประหลาดใจเล็กน้อย
ตอนที่ผู้นำตระกูลเย่โค้งคำนับอาจารย์ดูโหงวเฮ้ง อาจารย์ดูโหงวเฮ้งไม่กะพริบตาเลย ทำไมคนขับคนนี้คำนับ เขาถึงสุภาพจัง?
ทันใดนั้น อาจารย์ดูโหงวเฮ้งอ้าปาก ถามเย่เฉิน:"พ่อหนุ่ม ขอคุยด้วยสักหน่อยได้ไหม?"
เย่เฉินพยักหน้า:"ไม่มีปัญหา"
อาจารย์ดูโหงวเฮ้งหันไปบอกรปภ.แล้วว่า:"ห้ามใครตามมา"
ทุกคนรีบพยักหน้า
เย่เฉินพยักหน้าให้กู้เย้นจง แล้วเดินไปอีกด้านหนึ่งของภูเขาพร้อมกับอาจารย์ดูโหงวเฮ้ง
ที่นี่ มีแท่นปูด้วยหินอ่อนธรรมชาติ ติดกับภูเขา
เย่เฉินรู้สึกเสมอว่า ทั้งภูเขาเย่หลิงซานมีกลิ่นอายที่บินพุ่งขึ้นฟ้า หลังจากได้เห็นแท่นขนาดใหญ่และแบนราบนี้ จู่ๆก็ตระหนักว่า ศูนย์กลางของทั้งแผนผังฮวงจุ้ย ก็คือที่นี่
อาจารย์ดูโหงวเฮ้งพาเขาไปยืนอยู่ตรงกลางแท่นนี้ และพูดด้วยความเคารพว่า:"ทั้งภูเขาเย่หลิงซาน และค่ายกลฮวงจุ้ยของทั้งภูเขาเย่หลิงซาน อันที่จริงมันถูกสร้างมาเพื่อคุณ"
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ:"สร้างมาเพื่อผม? ไม่ทราบว่าคุณปู่หมายถึงอะไรครับ? คุณรู้จักผมเหรอ?"
อาจารย์ดูโหงวเฮ้งพูดว่า:"เมื่อสี่ปีก่อน ตระกูลเย่เกิดเรื่อง และทั้งตระกูลเย่มีมังกรที่ตกอยู่ในน้ำตื้นจนถอนตัวไม่ขึ้น และตอนนั้น เป็นตอนที่คุณสร้างครอบครัว"
"เมื่อฉันมาที่เย่นจิง ฉันได้ดูเบาะแสฮวงจุ้ยทั้งหมดของตระกูลเย่ หลังจากดูดวงไปหลายครั้ง ก็พบว่าตระกูลเย่มีมังกร ติดอยู่ในน้ำตื้น ดังนั้นมังกรจึงไม่สามารถบนขึ้นฟ้าได้ ไม่เพียงแต่ตระกูลเย่จะจบ ประตูแห่งชีวิตของแฉกที่เหลือให้ฉันนั้นก็จะไม่มีร่องรอย ดังนั้น ฉันจึงใช้เวลาสี่ปี ในการค้นหาภูเขาเย่หลิงซาน และสร้างภูเขาเย่หลิงซานขึ้นมาใหม่ และแล้วฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้ว ฉันได้ทำลายสถานการณ์ที่ลำบากแบบมังกรติดในน้ำตื้นของตระกูลเย่ ดังนั้นคุณจึงรอดพ้นจากความลำบากได้"
เมื่อเย่เฉินได้ยินเช่นนี้ ในใจของเขาก็ตกตะลึงมาก หรือว่าที่เขาบอกว่าให้ตนรอดพ้นนั้น ก็คือให้ตนได้รับตำราเก้าเสวียนเทียน? เพราะฤดูใบไม้ผลิในเวลานี้ของปีที่แล้วมันสอดคล้องกับที่ตนได้รับตำราเก้าเสวียนเทียนอย่างสมบูรณ์!
เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินก็ชื่นชมในความชำนาญของผู้อาวุโสในการทำนายฮวงจุ้ย ในขณะที่กังวล เขารู้การมีอยู่ของตำราเก้าเสวียนเทียนหรือไม่?
นี่เป็นความลับที่ลึกที่สุดและลึกที่สุดของตน และแม้แต่คนที่ใกล้ชิดที่สุด ก็ไม่สามารถบอกได้!
ดังนั้น เขาจงใจถามผู้อาวุโสว่า:"คุณปู่ คุณบอกว่าผมสามารถหลุดพ้นจากความลำบากได้ ด้วยการสร้างภูเขาเย่หลิงซานขึ้นมาใหม่ ไม่ทราบว่ามันหมายความว่าอย่างไร? ผมจะหลุดพ้นได้อย่างไร?เอาอะไรมาหลุดพ้น ?"
ผู้อาวุโสส่ายหัว:"แฉกนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถเข้าใจได้ทั้งหมด ฉันเพียงแค่คำนวณได้ว่า ตอนนี้คุณหลุดพ้นแล้ว และคุณกำลังจะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า หลังจากที่คุณหลุดพ้น จะยังนำประตูแห่งชีวิตของฉันมาให้ฉันอีกด้วย ยืดชีวิตธาตุหยางของฉันไปอีกสิบปี ดังนั้นฉันถึงไม่ได้ไป และอยู่รอคุณที่นี่ แต่ฉันก็คำนวณไม่ออก ว่าประตูแห่งชีวิตนี้คืออะไรกันแน่"
เย่เฉินประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
ประตูแห่งชีวิตที่ผู้อาวุโสว่านี้ อาจเป็นยาอายุวัฒนะที่เขามีอยู่ก็ได้?!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...