ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1474
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"คุณช่วยผมไว้ ผมก็จะช่วยคุณเช่นกัน คุณกินยานี้ลงไป เพิ่มอายุขัยของธาตุหยางสิบปี ไม่น่าจะเป็นปัญหา"
แม้ว่าผู้อาวุโสจะไม่รู้ว่ายาอายุวัฒนะคืออะไร แต่เขาก็ยังพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น
ทิ้งไม้ค้ำทันที และคุกเข่าลงบนพื้นอย่างสั่นเทา ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ
เย่เฉินวางยาอายุวัฒนะไว้ในมือ จากนั้นก็ประคองเขาขึ้นมา และพูดว่า:"คุณปู่ กินตอนนี้เลยเถอะ ในวัยของคุณ หลังจากกินลงไป ภายนอกไม่น่าจะเห็นผลอะไร แต่ผลที่แท้จริง คนที่มีปัญญาที่ยิ่งใหญ่อย่างคุณ น่าจะสัมผัสได้"
ผู้อาวุโสรู้สึกขอบคุณมาก และโพล่งออกมาว่า:"ขอบคุณครับคุณชายเย่!"
พูดจบ เขาไม่รอช้า กินยาอายุวัฒนะเข้าไป
หลังจากนั้น ผู้อาวุโสหลับตาลงนิ่งประมาณหนึ่งนาที
หนึ่งนาทีต่อมา เขาลืมตา มองเย่เฉินทั้งน้ำตา คุกเข่าลงอีกครั้ง และพูดอย่างสะอื้นว่า:"คุณชายเย่ ยานี้ เป็นยาวิเศษจริงๆ! ผมขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิต!"
เย่เฉินรีบพูดว่า:"คุณปู่ คุณเป็นผู้อาวุโส ไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้"
ผู้อาวุโสพูดอย่างจริงจัง:"พูดจากดวงชะตา คุณคือดวงชะตามังกร และฉันคือดวงชะตาหม่าง เมื่อใดก็ตามที่หม่างเห็นมังกร ก็ต้องก้มศีรษะ แม้ว่าจะเป็นงูหลามที่ผ่านมานับพันปีแล้วก็ตาม เมื่อเจอมังกรน้อยที่เพิ่งเกิด ก็ต้องก้มลงกราบ! เมื่อกี้มีคนมากเกินไปแล้ว ฉันเกรงว่าตัวตนของคุณจะรั่วไหล ไม่ได้ทำความเคารพคุณในเวลาแรกได้ หวังว่าคุณจะยกโทษให้ได้!"
เย่เฉินยิ้มและโบกมือ:"นี่เป็นเพียงคำแถลงเท่านั้นแหละ คุณไม่ต้องสนใจมาก"
เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินถามอีกครั้งว่า:"คุณปู่ ทำไมคุณถึงตั้งรกรากอยู่ในสหรัฐอเมริกามาตลอดล่ะ?"
ล่ายชิงหวายิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า:"ในช่วงสงครามต่อต้าน พ่อของฉันกังวลมาตุภูมิ และทำนายดวงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา แม้ว่าเขาจะคำนวณว่าจีนไม่มีวันตาย แต่ก็คำนวณออกมาว่าตระกูลล่ายจะถูกทำลาย ดังนั้นเขาจึงแลกด้วยชีวิตของเขา มาทำลายแผนผังและช่วยชีวิตคนอื่นๆ ในครอบครัวเราได้ แต่ข้อแม้ก็คือครอบครัวของเราต้องเดินทางข้ามมหาสมุทร…..."
"ดังนั้น ในปี พ.ศ. 2481 ฉันได้ฝังศพพ่อ พาแม่ พี่น้องที่ยังเด็ก ย้ายไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกา จากนั้นจึงสร้างครอบครัวและเริ่มธุรกิจที่นั่น ต่อมาฉันก็คิดที่จะย้ายครอบครัวกลับมา แต่เนื่องจากฉันอยู่อาศัยที่นั่นเป็นเวลาหลายปี ครอบครัว และอาชีพการงาน โอกาส ความคับข้องใจมันเกี่ยวข้องกันไปทั่ว และทำไม่ไหว จึงตั้งรกรากอยู่ที่นั่นตลอดไปเลย"
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขาว่า:"แล้วคุณคิดจะทำอะไรต่อไป?"
ล่ายปู้อีมองไปไกลๆ แล้วยิ้มพูดว่า:"ลูกหลานทั้งหมดอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ครั้งนี้ฉันออกมาสี่ปีแล้ว พวกเขาคงกังวลมาก ในเมื่อฉันมีโอกาสได้ธาตุหยางสิบปีจากคุณมา ก็คิดจะปิดผนึก แล้วกลับไปและมีชีวิตอยู่ตลอดไป!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...