ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1476
ตอนที่นายท่านเชิญล่ายชิงหวากลับมาจากต่างประเทศ เขาได้จัดให้เขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเย่ และปกติได้รับการรับใช้อย่างพิถีพิถันมาก
แต่ว่า หลังจากที่สร้างภูเขาเย่หลิงซาน ล่ายชิงหวาต้องการย้ายออกจากตระกูลเย่ และอาศัยอยู่ที่นี่
นายท่านมิอาจปล่อยให้อาจารย์ดูโหงวเฮ้งอาศัยอยู่ที่หลุมฝังศพของบรรพบุรุษตระกูลเย่หรอก แม้ว่าภูเขาเย่หลิงซานจะถูกสร้างขึ้นมาอย่างดี แต่ก็มีพื้นที่ที่ให้พนักงานทำงานอาศัยอยู่ แต่นายท่านยังคงรู้สึกว่า ไม่สามารถให้ผู้สูงอายุอย่างล่ายชิงหวาอาศัยอยู่ที่นี่
แต่ว่า ไม่ว่าเขาจะยื้อแค่ไหน ล่ายชิงหวาก็ยืนยันที่จะย้ายไป
เพราะเขาเฝ้ารอโอกาส รอให้ประตูแห่งชีวิตในแฉกของเขาเปิดออก รอให้เย่เฉินปรากฏขึ้น และมอบยาอายุวัฒนะที่สามารถยืดอายุขัยให้กับเขาได้เป็นเวลาสิบปี
ตอนนี้ โอกาสที่รอมาเป็นเวลาสี่ปีได้มาถึงแล้ว และถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว
ดังนั้น เขาจึงพูดกับผู้รับผิดชอบว่า:"รบกวนฝากบอกผู้นำตระกูลพวกคุณด้วย บอกว่าที่ฉันสัญญากับเขาไว้ ได้ทำหมดแล้ว ยิ่งกว่านั้นฉันออกมานานเกินไป และคิดถึงบ้าน จึงไม่ไปบอกลาเขาแล้ว ถ้ามีโอกาส ไว้พบกันใหม่!"
พูดจบ เขาคำนับให้ทุกคน และเมื่อเขามองไปที่เย่เฉิน เขาหยุดครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
จากนั้น เขาหันกลับมาและเงยหน้าขึ้นหัวเราะ และอุทานอย่างสดชื่นว่า:"หัวเราะไปบนท้องฟ้าแล้วเดินออกไป ฉันจะไม่ใช่คนธรรมดา!"
หลังจากพูดจบ ก็ก้าวออกไปแล้ว
กู้เย้นจงอดชื่นชมไม่ได้:"คนแก่ร้อยปียังคงมีออร่าแบบนี้ มันพิเศษจริงๆ!"
เย่เฉินยิ้มที่ข้างๆ และในขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเย่ตามล่ายชิงหวาออกไป เขาพูดกับกู้เย้นจงว่า:"ลุงกู้ เราก็ไปกันเถอะ"
กู้เย้นจงอดไม่ได้ที่จะนับถือ:"มิน่าล่ะ ตระกูลเย่ไม่ให้นายขึ้นเขา แต่เขากลับบอกว่านายไม่ใช่คนนอก หมายถึงอย่างนี้นี่เอง!"
หลังจากพูดนั้น กู้เย้นจงก็ถามอีกครั้ง:"เทคนิคฮวงจุ้ยวิเศษมากจริงๆเหรอ? ขนาดใครจะมาตอนไหนก็รู้?"
เย่เฉินยิ้มพูด:"อาจจะ แม้ว่าของบรรพบุรุษจะเก่าแก่มาก แต่ก็ฉลาดมาก แล้ะมีความฉลาดที่ขนาดพวกเรายังไม่เข้าใจ ก็เหมือนคนมายา ในยุคโบราณนั้น แทบจะคำนวณปฏิทินออกมาได้อย่างสมบูรณ์ สำหรับคนสมัยใหม่อย่างเรา มันเหลือเชื่อมากๆเลย"
กู้เย้นจงพยักหน้าอย่างจริงจัง จากนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้ และถามเย่เฉินว่า:"เฉินเอ๋อ ต่อไปนายคิดจะทำอะไร?"
เย่เฉินพูดว่า:"พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณย่าของเพื่อน ผมจะไปให้ของขวัญ หลังจากเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ผมก็จะกลับจินหลิง"
กู้เย้นจงรีบพูดว่า:"รีบขนาดนี้ทำไม? อยู่อีกสองสามวันค่อยไปก็ไม่สาย!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...