สำหรับคำพูดของกู้เย้นจง เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า:"ลุงกู้ ผมยังมีธุระที่จินหลิงอีกเยอะ ไม่กลับไปไม่ได้"
กู้เย้นจงได้ยินเช่นนั้น ก็พยักหน้าเบา ๆ และพูดถอนหายใจเบา ๆว่า :"ต่อไปมาเยี่ยมลุงที่จิงหลิงบ่อยๆนะ ลุงกับน้าหลินรอนายกลับมาพัฒนาที่จินหลิงอยู่!"
เย่เฉินพยักหน้า และไม่พูดอะไรอีก
กู้เย้นจงก็ไม่ได้พูดถึงคำถามนี้โดยปริย่าเช่นกัน เขาถามเย่เฉินแทนว่า: "เฉินเอ๋อ นายบอกว่าพรุ่งนี้นายจะไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าเพื่อนนาย นายเตรียมของขวัญยัง?"
เย่เฉินพูดว่า:"ยังเลย ผมว่าจะไปดูที่ตลาดดู"
แม้ว่าเยาเฉินจะมียาอายุวัฒนะที่มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้สูงวัย แต่เขากับคุณย่าของต่งรั่งหลินยังไม่เคยเห็นหน้ากัน เป็นไปไม่ได้ที่จะเตรียมของขวัญราคาแพงเช่นนี้ไปฉลองวันเกิดอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงคิดว่าไปซื้อของขวัญที่ตลาดประมาณ100,000 หยวนดีกว่า แสดงน้ำใจสักนิดก็พอ
เมื่อกู้เย้นจงได้ยินเช่นนี้ แล้วยิ้มพูดว่า:"ที่บ้านลุงมีพัดลมอยู่ เป็นพัดอวยพรวันเกิดที่วาดโดยฉีไป๋ฉือ ไม้พัดเป็นไม้จื่อถานชั้นดี ควบคู่กับแกะสลักระดับปรมาจารย์ ที่เยี่ยมมาก นายเอาไปเป็นของขวัญวันเกิดให้อีกฝ่ายก็ได้"
เย่เฉินรีบพูดว่า:"ลุงกู้ ทำแบบนี้ได้ยังไง ผมจะเอาของของลุงไปให้คนอื่นได้ไง ผมไปซื้อเองดีกว่า"
กู้เย้นจงยืนยันว่า:"นายจะเกรงใจลุงทำไม?แค่พัดเอง ไม่ได้มีค่าอะไรมาก แต่เนื่องจากตัวแบบเป็นภาพอวยพรวันเกิด เอามาเป็นของขวัญวันเกิดให้ผู้สูงอายุ มันก็ไม่เลว"
ขณะที่เขาพูด กู้เย้นจงก็รีบเตือน:"เรื่องนี้ตัดสินแล้วนะ ห้ามปฏิเสธลุงเด็ดขาด และห้ามถือสา! ไม่เช่นนั้น ลุงจะโกรธนะ"
เมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของเขา เย่เฉินพยักหน้าทันทีและพูดว่า:"งั้นขอบคุณลุงกู้แล้วกัน!"
…...
เช้าวันรุ่งขึ้น.
เย่เฉินปฏิเสธความใจดีของกู้เย้นจงที่จะให้รถไปส่งเขา และเดินออกจากบ้านกู้ โดยถือกล่องของขวัญยาวที่เขาให้
แท็กซี่ที่เย่เฉินนั่ง สามารถหยุดที่ประตูคฤหาสน์เท่านั้น และการจัดการความปลอดภัยก็เข้มงวดมาก ดังนั้นเย่เฉินจึงทำได้เพียงโทรหาต่งรั่งหลิน หลังจากลงจากรถที่ประตู แล้วขอให้เธอออกมารับ
เมื่อต่งรั่งหลินได้ยินว่าเย่เฉินมาแล้ว เธอแทบจะวิ่งออกไปอย่างมีความสุข
วันนี้ต่งรั่งหลินแต่งตัวสวยงามมาก และเนื่องจากเป็นวันเกิดของคุณย่า เธอจึงตั้งใจแต่งหน้าเล็กน้อย ซึ่งดูสง่างามและใจกว้างมาก
เมื่อเห็นเย่เฉิน ต่งรั่งหลินก็พูดอย่างมีความสุขว่า:"เย่เฉิน นายมาแล้วเหรอ!"
ขณะที่พูด ก็วิ่งเข้าไปกอดแขนเขา ดึงเขาให้เดินเข้าไปและ พูดด้วยความตื่นเต้นว่า:"ไปสิ เดี๋ยวฉันจะแนะนำพ่อแม่ของฉันให้นายรู้จัก"
เย่เฉินรีบดึงแขนของเขาออก และพูดอย่างอึดอัดใจว่า:"รั่งหลิน เราไมาควรทำเช่นนี้ มันไม่เหมาะสม…...
ต่งรั่งหลินจงใจเบ้ปาก และพูดว่า:"มีอะไรไม่เหมาะสม?สนิทกับเพื่อนหน่อยไม่ได้เหรอ?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...