ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1478

เย่เฉินแตะจมูก:"เอ่อ......แต่ฉันคือสามีของเพื่อนสนิทเธอนะ!"

ต่งรั่งหลินพูดอย่างประชดประชันเล็กน้อย:"ฉันรู้ สามีจอมปลอม แต่งงานปลอมๆมาสี่ปีแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เกมพ่อแม่ลูกของพวกเธอจะเล่นจบ"

ขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีรถเบนท์ลีย์รุ่นพิเศษขับมา และหยุดอยู่ข้างๆ พวกเขา กระจกเบาะหลังลดลง ในรถนั้น มีหญิงวัยกลางคนสวมชุดหรูหรา มองต่งรั่งหลินและถามว่า:"รั่งหลิน หลิน ทำไมเธอถึงออกมาล่ะ?"

เมื่อต่งรั่งหลินเห็นผู้หญิงคนนี้ นางก็รีบยิ้มพูดว่า:"โอ้ น้ารอง! น้าเขยรองของฉันล่ะ?"

หญิงวัยกลางที่อยู่ในรถพูดว่า:"เขายังยุ่งอยู่ จะมาก่อนงานเลี้ยงวันเกิด"

ต่งรั่งหลินถามต่อ:"แล้วพี่ชายของฉันล่ะ?"

หญิงวัยกลางคนพูดอย่างช่วยไม่ได้:"เมื่อคืนไม่ได้เจอเขาเลย น่าโมโหมาก หมอนั้นไม่หัดจำเลย ร่างกายเขาเพิ่งจะหายดี ก็เริ่มไม่กลับบ้านอีก เดี๋ยวเธอต้องช่วยน้ารองว่าเขาด้วยล่ะ!"

ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างขมขื่น:"น้ารอง นิสัยพี่ชายนั้น ฉันไม่กล้าว่าเขาหรอก พอฉันว่าเขา เขาก็แยกเขี้ยวใส่ฉัน….."

หญิงวัยกลางคนถอนหายใจและพูดว่า:"เด็กคนนี้ยิ่งไม่เชื่อฟังมากขึ้นเรื่อยๆ…..."

พูดไป เธอก็มองไปที่เย่เฉินที่อยู่ข้างๆต่งรั่งหลิน และถามด้วยรอยยิ้มว่า:"เอ๊ะ หรือว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นแฟนของเธอเหรอ?"

ต่งรั่งหลินเหลือบมองเย่เฉิน และยิ้มอย่างเขินอาย:"ยังไม่ใช่"

"ยังไม่ใช่?"หญิงวัยกลางคนเน้นพูดคำว่า"ยัง" แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"แล้วเมื่อไหร่ที่จะเปลี่ยนจาก"ยังไม่ใช่"เป็น"ใช่"ล่ะ? "

ต่งรั่งหลินพูดอย่างเขินอาย:"โอ้ น้ารอง เมาท์เกินไปแล้ว รีบเข้าไปเร็ว คุณย่ากำลังพูดถึงน้าอยู่!"

หญิงวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า:"ให้ฉันพาพวกเธอสองคนไปด้วยไหม?"