ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1478
เย่เฉินแตะจมูก:"เอ่อ......แต่ฉันคือสามีของเพื่อนสนิทเธอนะ!"
ต่งรั่งหลินพูดอย่างประชดประชันเล็กน้อย:"ฉันรู้ สามีจอมปลอม แต่งงานปลอมๆมาสี่ปีแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เกมพ่อแม่ลูกของพวกเธอจะเล่นจบ"
ขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีรถเบนท์ลีย์รุ่นพิเศษขับมา และหยุดอยู่ข้างๆ พวกเขา กระจกเบาะหลังลดลง ในรถนั้น มีหญิงวัยกลางคนสวมชุดหรูหรา มองต่งรั่งหลินและถามว่า:"รั่งหลิน หลิน ทำไมเธอถึงออกมาล่ะ?"
เมื่อต่งรั่งหลินเห็นผู้หญิงคนนี้ นางก็รีบยิ้มพูดว่า:"โอ้ น้ารอง! น้าเขยรองของฉันล่ะ?"
หญิงวัยกลางที่อยู่ในรถพูดว่า:"เขายังยุ่งอยู่ จะมาก่อนงานเลี้ยงวันเกิด"
ต่งรั่งหลินถามต่อ:"แล้วพี่ชายของฉันล่ะ?"
หญิงวัยกลางคนพูดอย่างช่วยไม่ได้:"เมื่อคืนไม่ได้เจอเขาเลย น่าโมโหมาก หมอนั้นไม่หัดจำเลย ร่างกายเขาเพิ่งจะหายดี ก็เริ่มไม่กลับบ้านอีก เดี๋ยวเธอต้องช่วยน้ารองว่าเขาด้วยล่ะ!"
ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างขมขื่น:"น้ารอง นิสัยพี่ชายนั้น ฉันไม่กล้าว่าเขาหรอก พอฉันว่าเขา เขาก็แยกเขี้ยวใส่ฉัน….."
หญิงวัยกลางคนถอนหายใจและพูดว่า:"เด็กคนนี้ยิ่งไม่เชื่อฟังมากขึ้นเรื่อยๆ…..."
พูดไป เธอก็มองไปที่เย่เฉินที่อยู่ข้างๆต่งรั่งหลิน และถามด้วยรอยยิ้มว่า:"เอ๊ะ หรือว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นแฟนของเธอเหรอ?"
ต่งรั่งหลินเหลือบมองเย่เฉิน และยิ้มอย่างเขินอาย:"ยังไม่ใช่"
"ยังไม่ใช่?"หญิงวัยกลางคนเน้นพูดคำว่า"ยัง" แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"แล้วเมื่อไหร่ที่จะเปลี่ยนจาก"ยังไม่ใช่"เป็น"ใช่"ล่ะ? "
ต่งรั่งหลินพูดอย่างเขินอาย:"โอ้ น้ารอง เมาท์เกินไปแล้ว รีบเข้าไปเร็ว คุณย่ากำลังพูดถึงน้าอยู่!"
หญิงวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า:"ให้ฉันพาพวกเธอสองคนไปด้วยไหม?"
เย่เฉินอยากให้ของขวัญกับเธอแล้วไป แต่พอคิด ภรรยาได้สั่งกับตัวเองว่า ต้องอวยพรวันเกิดของคุณย่าของต่งรั่งหลิน อย่างน้อยตนก็ต้องไปพบกับคุณย่าของต่งรั่งหลิน พูดแทนภรรยาก็ถือว่างานเสร็จสมบูรณ์
ดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบ และเดินตามต่งรั่งหลินเข้าไปในคฤหาสน์
เมื่อเดินเข้ามาในคฤหาสน์ จู่ๆเฟอร์รารีสีแดงก็แล่นผ่านจากด้านหลัง ต่งรั้งหลินเห็นเงารถ จึงโบกมือและตะโกนว่า:"พี่ พี่!"
แต่ว่า เสียงเครื่องยนต์ของซูเปอร์คาร์ก็ดังอยู่แล้ว และความเร็วก็เร็วมาก ผ่านไปอย่างหวุดหวิด ดังนั้นคนที่ขับรถจึงไม่ได้ยินเธอเลย
เย่เฉินถามต่งรั่งหลิน:"ที่ขับรถอยู่ พี่เธอเหรอ?"
"ใช่"ต่งรั่งหลินพยักหน้าและพูดว่า:"ลูกพี่ลูกน้องของฉันแปลกมาก เขาได้รับการผ่าตัดเมื่อไม่นานมานี้ และเพิ่งหายดีไม่นาน ก็ซ่าอีกแล้ว"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...