ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1481
เวลานี้ เย่เฉินกับต่งรั่งหลิงเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว
บ้านพักของตระกูลใหญ่ๆในเย่นจิง นั้นหรูหรามาก เมื่อเข้าประตู แค่ห้องนั่งเล่นจะมีขนาดเกือบเท่ากับห้องจัดงานเลี้ยงขนาดเล็ก
ในเวลานี้ มีคนจำนวนมากอยู่ข้างใน และบุคคลที่มีหน้ามีตาในเย่นจิงหลายคน ตอนนี้ได้มารวมตัวกันที่นี่ พูดคุยกันเป็นกลุ่มอย่างกระตือรือร้น
นายหญิงใหญ่ต่งและสามีของแก กำลังพูดคุยและหัวเราะกับเพื่อนเก่าสองสามคนในวัยเดียวกัน
ต่งรั่งหลินรีบพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณย่าของฉันอยู่ตรงนั้น ฉันจะพานายไปหาเธอ"
เย่เฉินพยักหน้า และยิ้มพูดว่า:"ฉันจะได้ให้ของขวัญที่ฉันเตรียมไส้กับคุณย่าของเธอพอดี"
เมื่อทั้งสองมาตรงหน้าทั้งคู่ ต่งรั่งหลินยิ้ม และพูดกับพวกเขาว่า:"คุณปู่คุณย่าคะ หนูจะแนะนำให้รู้จักค่ะ นี่คือเพื่อนร่วมชั้นเรียนของหนู เขาชื่อเย่เฉิน!"
หญิงชรายิ้มแล้วรีบพูดว่า:"โอ้ เพื่อนร่วมชั้นของรั่วหลินนี่เอง! ยินดีต้อนรับนะจ้ะ!"
หลังจากนั้น หญิงชราถามอีกครั้ง:"จริงสิรั่งหลิน ย่าจำได้ว่าในหมู่เพื่อนร่วมชั้นเรียนของหนูในตอนนั้น มีเด็กสาวคนหนึ่งที่สนิทกับหนู ชื่อเซียวชูหรันใช่ไหม?"
ทันใดนั้นเย่เฉินก็พูดว่า:"สวัสดีครับท่านย่าต่ง ผมคือสามีของเซียวชูหรันเองครับ อันที่จริงชูหรันอยากจะมาอวยพรวันเกิดคุณด้วยตนเอง แต่มีหลายๆเรื่องหลายที่ต้องทำในครอบครัว เลยไม่สามารถมาได้ เลยให้ผมมาแทนเธอ ได้โปรดยกโทษให้ด้วยครับ!"
หญิงชรายิ้มพูดว่า:"โอ้ ที่แท้เซียวชูหรัน เด็กคนนั้นก็แต่งงานแล้ว!"
พูดจบ แกก็มองไปที่ต่งรั่งหลินอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจังว่า:"รั่งหลิน ดูสิ เพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยของหนูค่อยๆแต่งงานกันแล้ว แต่จนถึงตอนนี้หนูก็ยังไม่มีแฟน หนูแค่ฟังที่ย่าพูด ไม่ต้องไปจินหลิงอีกแล้ว หาแฟนในเย่นจิง และแต่งงานเร็วๆ ย่าจะได้สบายใจ!"
ตอนนี้ในใจต่งรั่งหลินรู้สึกสับสนมาก
เธอชอบเย่เฉิน และชอบแบบที่ลึกเข้ากระดูก ดังนั้นในใจของเธอ เธอจึงตัดสินใจที่จะแต่งงานแค่กับเย่เฉิน
นายหญิงใหญ่ต่งพูดอย่างเป็นห่วง:"รั่งหลิน หนูไม่รู้ ช่วงก่อนพี่ของหนู ต้องทุกข์ทรมานมากเลย!"
ตอนนี้เย่เฉินไม่ได้หันหลัง แต่ก็ฟังออกว่า เสียงนี้มันคุ้นหูมากจริงๆ
หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็ถึงตัวตนของเจ้าของเสียงนี้ในสมอง
นี่มัน ก็คือจงเต๋อหลง คุณชายตระกูลขงที่ที่ถูกเขาบังคับให้กลืนสร้อยคอพลอย ในบ้านของซ่งหวั่นถิงตอนนั้นไม่ใช่เหรอ?
ทำไม? เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของต่งรั่งหลินเหรอ?
นอกจากนี้ ขงเต๋อหลงยังเรียกคุณย่าของต่งรั่งหลินว่าคุณย่าคือ งั้นก็หมายความว่า เขาเป็นลูกของน้าต่งรั่งหลิน
มันน่าสนุกแล้วจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...