ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1490

แต่ช่วงก่อนตนเพิ่งได้รับการผ่าตัดเพราะกลืนสร้อยคออัญมณีไปนี่!

ถ้ากลืนจี้หยกนี้ลงไป คงต้องไปผ่าตัดอีกสินะ? !

เมื่อเขาคิกเข่นนี้ เขาก็หน้าซีดทันที ร้องไห้ คลานมาหาเย่เฉิน ขอร้องอย่างขมขื่น:"คุณเย่ ผมรู้ว่าผมผิดแล้วจริงๆ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ช่วงก่อนผมเพิ่งผ่าตัดเสร็จ แผลเพิ่งหาย ถ้าให้ผมทำอีก คาดว่าคงต้องตาย……"

เมื่อกี้ตงซิ่วหัวผู้ซึ่งกระตือรือร้นอยากจะปกป้องลูก ตอนนี้เข้าใจสถานการณ์แล้ว เธอรู้ว่า เข้าข้างลูกตัวเองตลอดมันไม่มีประโยชน์หรอก มันจะมีแต่ทำให้เย่เฉินและกู้เหว่ยเลี่ยงโกรธ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงร้องไห้และอ้อนวอน:"คุณคะ ขอร้องล่ะ อย่าไปโต้ตอบลูกชายของฉันเลย เขาเป็นเพลย์บอยที่ไม่เรียนรู้อะไร ครั้งก่อนเขาถูกลงโทษแล้ว คราวนี้คุณปล่อยเขาไปเถอะ!"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ไม่ใช่ว่าฉันไม่ปล่อยเขาไป แต่เขากัดฉันไม่ปล่อยเอง ครั้งก่อนเขาหาเรื่องเอง ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขายากจะพนันกับฉันเอง พอแพ้ก็มาโทษฉันซะงั้น?"

กู้เหว่ยเลี่ยงที่อยู่ข้างๆพูดต่อ:"เยดแม่ง ขงเต๋อหลง มึงเดิมพันกับคุณเย่ พอแพ้ก็ไม่ยอมใช่ไหม? ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ต่อไปอย่าโทษฉันไม่ไว้หน้าละกัน!"

ขงเต๋อหลงปัดมือด้วยความตกใจ:"ไม่ ไม่ ผมยอมรับ! ผมยอมรับ!"

ขงเต๋อหลงในเวลานี้ ได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้าชัดเจนแล้ว หากเขาไม่ยอมรับในวันนี้ กู้เหว่ยเลี่ยงคงไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน บางทีต่อไปเขาอาจจะอยู่ในเย่นจิงไม่ได้ อาจจะทำให้ตระกูลขงรวมทั้งตระกูลต่งซวยเพราะตัวเอง

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเจียมตัวว่า:"ผมยอมแพ้…..."

พูดจบ เขาก็หยิบจี้หยกขึ้นมาดูครู่หนึ่ง กัดฟัน แต่กลับใจแข็ง กลืนจี้หยกเข้าไปไม่ได้

เขารู้ดีว่าการกลืนสิ่งนี้เข้าไป จะเจ็บปวดเพียงใด

ตงซิ่วหัว ที่อยู่ข้างๆ รู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เธอได้เห็นความเจ็บปวดของลูกชายของเธอในระหว่างการผ่าตัดครั้งก่อน และเกือบจะทำให้ลำไส้อุดตัน ครั้งนี้จะยอมให้เขาประสบกับสิ่งนี้อีกครั้งได้อย่างไร !

เมื่อคิดเช่นนี้ เธอรีบอ้อนวอนว่า:"คุณชายกู้ คุณสงสารเสี่ยวหลงด้วยเถอะ เขาเพิ่งผ่าตัดเสร็จมาไม่นาน ไม่ว่ายังไงครั้งนี้ก็ไม่มีทางทำอีกแล้ว……"