ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1492
ต่งรั่งหลินดีใจเป็นอย่างยิ่ง เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะ เย่เฉิน!”
เย่เฉินรีบกล่าวว่า “รอเดี๋ยวก่อน ผมไม่ให้เขากลืนอัญมณีลงไปน่ะได้ แต่เขายังคงต้องได้รับโทษอย่างอื่น ไม่อย่างนั้นผมกลัวว่าเขาจะจดจำได้ไม่นาน”
ต่งรั่งหลินถามอย่างร้อนใจว่า “เย่เฉิน คุณคิดจะให้เขารับโทษอะไรคะ? คงจะไม่หนักหนากว่ากลืนอัญมณีหรอกนะ?”
“ไม่หรอก” เย่เฉินยิ้มบางๆ พลางเอ่ยว่า “เรื่องนี้คุณวางใจ การลงโทษของผมสำหรับเขาแล้ว ถือเป็นเรื่องดี”
เช่นนี้ต่งรั่งหลินถึงค่อยวางใจลงได้ เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ารักใคร่ว่า “เย่เฉิน ขอบใจนะ คุณยกโทษให้พี่ชายฉันเพื่อฉัน อย่างนั้นก็ให้โอกาสฉันสักครั้ง ให้ฉันได้ตอบแทนคุณบ้างเถอะ...”
เย่เฉินถามด้วยความแปลกใจ “คุณคิดจะตอบแทนผมยังไง?”
ต่งรั่งหลินจงใจกะพริบตาแล้วยิ้ม “แน่นอนว่าพลีกายตอบแทน จากนั้นก็จะคลอดลูกชายตัวอ้วนๆ ให้คุณคนหนึ่ง คุณคิดว่ายังไงคะ?”
เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึมจริงจังว่า “ต่อไปอย่าพูดจาแบบนี้อีก ผมเป็นสามีเพื่อนสนิทคุณนะ!”
ต่งรั่งหลินพยักหน้า พลางกล่าวขึ้นอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ พวกคุณสองคนก็แค่แต่งงานกันหลอกๆ! ไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ สักหน่อย อันที่จริงสำหรับพวกคุณสองคนแล้ว การแก้ปัญหาที่ดีที่สุดต่อเรื่องนี้ก็คือต่างฝ่ายต่างให้อิสระกันและกัน”
เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา แล้วกล่าวขึ้นว่า “ผมไม่พูดเรื่องนี้กับคุณแล้ว พูดไปก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง”
กล่าวจบ เขาก็หมุนตัวกลับไปยังผู้คน
ทุกคนเห็นเขากลับมา ก็รีบร้อนแหวกทางให้อย่างรู้งาน
การใช้ชีวิตในเย่นจิงเต็มไปด้วยความกระชุ่มกระชวย สถานที่เล็กๆ อย่างจินหลิงนั่นจะเข้าตาตัวเองได้ที่ไหนกัน?
อีกทั้งยังให้ตนเองไปเป็นคนขับรถให้ญาติผู้น้องที่นั่นตั้งหนึ่งปี นั่นเท่ากับเป็นการอยู่ใต้สายตาของเย่เฉิน หากตนเองไปจริงๆ ปีนี้เกรงว่าแม้แต่จะอวดเบ่งไม่ได้แล้ว สาวก็คงไม่ได้แตะ...
แต่พอคิดว่าหากตนเองไม่รับปาก ก็ต้องกลืนก้อนหยกลงไป ยิ่งไปกว่านั้นกู้เหว่ยเลี่ยงก็ไม่มีทางปล่อยตัวเองไปแน่ เขาจึงได้แต่กัดฟันรับปากว่า “คุณเย่ผู้แสนดี ผมต้องทำตามที่คุณสั่งแน่นอน...”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ ฉันเห็นว่านายกินข้าวมื้อนี้เสร็จก็เตรียมตัวเดินทางได้เลย การเดินทางบนเส้นทางนี้ยังอีกยาวไกลอย่างน้อยก็ต้องทรมานไปอีกสิบกว่าวัน”
“หา?” ขงเต๋อหลงถามอย่างประหลาดใจ “คุณเย่ จากเย่นจิงถึงจินหลิง นั่งเครื่องบินแค่สองชั่วโมงเองนะ...”
“นั่งเครื่องบิน?” เย่เฉินกล่าวขึ้นอย่างเหยียดหยามว่า “อย่างนายเนี่ยนะ ยังคู่ควรจะนั่งเครื่องบินอีกเหรอ? นายจงปั่นจักรยานไปให้ฉัน อนุญาตให้แค่กางเต็นท์นอนตามทางเท่านั้น ห้ามพักโรงแรม ในระหว่างนั้นหากกล้านั่งยานพาหนะอย่างอื่น ฉันจะตีขานายให้หัก!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...