ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1496

เย่เฉินหยิบพัดจีบที่กู้เย้นจงมอบให้มาจากมือขงเต๋อหลง แล้วมอบให้คุณย่าของต่งรั่งหลินด้วยมือตนเอง ก่อนจะพูดว่า “คุณย่าต่งครับ นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยของผมกับชูหรัน หวังว่าคุณจะรับไว้ นอกจากนี้ เรื่องเมื่อสักครู่รบกวนงานเลี้ยงของคุณ ผมต้องขออภัยคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย หวังว่าคุณจะยกโทษให้”

นายหญิงใหญ่ประหลาดใจอยู่บ้าง รีบร้อนพูดว่า “คุณเย่เกรงใจไปแล้ว เรื่องเมื่อกี้ หลานฉันทำไม่ถูกเอง ว่ากันถึงที่สุดแล้วยังคงเป็นพวกเราที่บกพร่องในการอบรมสั่งสอน ก่อความเดือดร้อนให้คุณ”

พูดจบ เธอก็มองพัดจีบเล่มนั้น พร้อมกับเอ่ยปากขึ้นว่า “คุณเย่ พัดเล่มนี้ราคาสูงเกินไป นายหญิงใหญ่อย่างฉันรับไม่ไหวจริงๆ”

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “คุณย่าต่ง ของขวัญก็คือน้ำใจอย่างหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับราคา คุณก็อย่าเกรงใจไปเลยครับ บอกตามตรงพัดนี้ผมเองก็ไม่ได้ใช้เงินซื้อมา เป็นของที่ประธานกู้ซื่อกรุ๊ปมอบให้ ผมก็แค่ยืมดอกไม้มาถวายพระ คุณก็อย่าเกรงใจผมแบบนี้เลย”

คุณท่านใหญ่ต่งที่อยู่อีกด้านรู้แต่แรกแล้วว่าพัดนี้เป็นของกู้เย้นจง ในใจจึงหวังอย่างยิ่งว่านายหญิงใหญ่จะรับไว้

เพราะอย่างไร พัดเล่มนี้ก็ราคาสูงมาก และเบื้องหลังของมันก็ยิ่งมีราคาสูงกว่า

หากมีพัดเล่มนี้ ตระกูลต่งกับตระกูลกู้ก็นับว่ามีความเกี่ยวข้องกันทางหนึ่ง หากในอนาคตกู้เย้นจงเห็นแก่หน้าพัดเล่มนี้ สามารถฉุดดึงตระกูลต่งได้ นั่นก็เท่ากับเป็นประโยชน์ใหญ่หลวงแล้วไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น เขาจึงเอ่ยปากขึ้นว่า “โธ่เอ๋ย คุณเย่เกรงใจกันเกินไปแล้วจริงๆ! พวกเราตาเฒ่ายายเฒ่าเองก็ขอบคุณอย่างมากเช่นกัน! ต่อไปหากคุณเย่ต้องการเรียกใช้ตระกูลต่งเรื่องใด แค่เอ่ยมาหนึ่งประโยค ตระกูลต่งจะทำอย่างสุดกำลัง!”

คุณท่านใหญ่พูดเช่นนี้ ก็เท่ากับว่ารับของขวัญชิ้นนี้ไว้แล้ว

เย่เฉินเองก็รู้ว่าคุณท่านใหญ่มีความคิดเช่นเดียวกับเขา จึงพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “คุณปู่ต่งเกรงใจเกินไปแล้ว!”

เมื่อเป็นเช่นนี้ นายหญิงใหญ่จึงได้แต่เก็บพัดจีบไว้

กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นเช่นนี้ ก็เอ่ยปากกำชับว่า “ผมจะบอกพวกคุณให้ คุณเย่ในสายตาลุงใหญ่ของผม มีฐานะสูงส่ง เท่ากับเป็นลูกชายครึ่งหนึ่งของเขา ต่อไปหากพวกคุณทำให้คุณเย่พอใจ ตระกูลกู้ย่อมไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีต่อพวกคุณ!”