เย่เฉินยิ้ม “ฉันรู้สึกว่ามันดีจะตาย ไม่ได้เสียหน้าอะไร”
“เอ่อ...” กู้เหว่ยเลี่ยงแทบจะหมดอาลัยตายอยาก
เย่เฉินช่างยืนกรานไม่มีผ่อนปรนโดยแท้!
ตนยังคิดจะอาศัยความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องในทุกๆ ทาง คิดไม่ถึงว่าเจ้าตัวจะไม่ให้โอกาสโดยสิ้นเชิง
อีกทั้งต่อให้ทำตัวดีๆ ก็อาจยังต้องใช้เวลาสามปีห้าปี สามปีห้าปีที่ต้องหักห้ามใจ นี่ไม่เท่ากับต้องการชีวิตตนหรอกหรือ?
แต่นอกจากนี้แล้ว เขาก็ไม่มีวิธีที่ดีๆ อื่นใดอีก ได้แต่ทำหน้าหนาพูดอย่างนอบน้อมว่า “พี่เขย ต่อไปผมจะต้องทำตัวดีๆ อย่างแน่นอน คุณวางใจได้เลย”
เย่เฉินกล่าวด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “อย่าพูดเหลวไหล ฉันไม่ใช่พี่เขยนาย”
กู้เหว่ยเลี่ยงพยักหน้าเออออกับตัวเอง “ผมรู้ ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่ช้าเร็วก็ต้องใช่...”
เย่เฉินคร้านจะถกหัวข้อน่าเบื่อหน่ายพวกนี้กับเขาอีก จึงไม่สนใจเขาอีก
เวลานี้ต่งรั่งหลินก็เขยิบเข้ามาถามเขาเสียงค่อยว่า “เย่เฉิน คุณจะกลับจินหลิงเมื่อไหร่?”
“พรุ่งนี้”
“หา? เร็วขนาดนี้เชียว? ไม่อยู่เย่นจิงอีกสักหลายวันล่ะ?”
“ฉันจัดการธุระเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรให้ต้องอยู่อีก พรุ่งนี้ก็จะไปเลย”
ต่งรั่งหลินฟังมาถึงตรงนี้ ก็พูดโดยไม่ต้องคิดว่า “งั้นพรุ่งนี้ฉันไปด้วย เราสองคนไปพร้อมกันได้ไหม? นั่งเครื่องบินกลับด้วยกัน”
เดิมเย่เฉินคิดจะปฏิเสธ แต่เห็นใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความอ้อนวอน จึงพูดปฏิเสธไม่ออกจริงๆ
เพราะอย่างไร ระหว่างเพื่อนนั่งเครื่องบินด้วยกันถือเป็นเรื่องปกติมาก ตนไม่อาจจงใจไม่ยอมนั่งเครื่องบินพร้อมกับเธอได้
ด้วยเหตุนี้เย่เฉินจึงกล่าวว่า “ได้สิ งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ”
ต่งรั่งหลินรีบเอ่ยว่า “งั้นคุณเอาข้อมูลบัตรประชาชนมาให้ฉัน ฉันจะซื้อตั๋วด้วยกันเลย!”
“ได้”
...
ช่วงที่งานเลี้ยงกำลังดำเนินไป น้าชายใหญ่และน้าชายรองของขงเต๋อหลง ก็เตรียมอุปกรณ์ให้เขาปั่นไปจินหลิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อย่าคิดว่าปกติเห็นตระกูลขงยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่ แต่พอพบกับตระกูลสูงส่งอย่างตระกูลกู้เช่นนี้ แม้แต่ผายลมก็ยังไม่กล้าปล่อย ในเมื่อลูกชายล่วงเกินคนตระกูลกู้ รวมถึงแขกคนสำคัญของตระกูลกู้ เรื่องนี้จึงมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ตระกูลขงก็ต้องแบกรับความโกรธของตระกูลกู้แทน
ก่อนหน้านี้ก็เคยมีตระกูลเช่นนี้ ลูกชายก่อหายนะ กลับรีบร้อนปกป้องลูก ยืนกรานว่าจะใช้ทั้งตระกูลมาแบกรับ ผลคือตระกูลถูกคนทำให้แทบล้มละลายยังพอว่า ยังไม่อาจปกป้องลูกชายไว้ได้อีก ลูกชายถูกคนตระกูลใหญ่ทำลายเข้าจนได้
เดี๋ยวนี้ตระกูลใหญ่ทำธุรกิจ โดยส่วนใหญ่แทบจะเดินอยู่บนเส้นด้ายกันทั้งนั้น
คิดจะทำการซื้อขายใหญ่จำนวนมากกว่าพันล้านขึ้นไป ก็จำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากการกู้ยืมเงิน ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีการพัฒนาเกิดขึ้น
ต่อให้เป็นบริษัทที่ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ เพื่อการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ก็ล้วนติดหนี้เงินกู้ธนาคารเป็นจำนวนมหาศาลทั้งนั้น ธุรกิจใหญ่อย่างCountry Garden ตามที่ได้ยินมายังมีหนี้เป็นจำนวนถึงแสนล้าน
หากโชคเข้าข้าง หาเงินได้รวดเร็วกว่าคืนเงิน ดังนั้นก็ไม่มีทางพบเจอปัญหาใหญ่
แต่หากห่วงโซ่เงินทุนเกิดติดขัดขึ้นมา ก็สามารถล้มละลายไร้ทางฟื้นคืนได้ทุกเมื่อ
เบื้องหลังของสามตระกูลใหญ่ในเย่นจิงล้วนมีความเกี่ยวข้องกับเงินทุนและธนาคารมากมาย หากคิดจะลงโทษบริษัทแห่งไหนขึ้นมาจริงๆ ก็จะถอนฟืนใต้กระทะจากห่วงโซ่เงินทุนออกโดยตรง อีกฝ่ายก็จะล้มละลายเพราะห่วงโซ่เงินทุนเกิดติดขัด
ดังนั้นข่งลิ่งเช่อจึงหวาดกลัวอิทธิพลของตระกูลกู้มากกว่าขงเต๋อหลง
และเพราะเป็นเช่นนี้ เขาถึงกำลังปิติยินดีจากใจ โชคดีที่เรื่องนี้สุดท้ายแล้วความซวยมีแค่ลูกชายตัวเอง หากเดือดร้อนมาถึงตระกูลขง ตนเกรงว่าคงจะถูกนายท่านใหญ่ด่าตายแน่!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...