ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1500
“อืม” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ อีกเดี๋ยวก็ออกเดินทางเถอะ”
เวลานี้ ต่งเจียงเหอก็ถือแบตสำรองวิ่งเข้ามา พร้อมกับส่งแบตสำรองและสายชาร์จส่งให้ขงเต๋อหลง ก่อนจะพูดว่า “เสี่ยวหลง แบตสำรองนายถือให้ดี!”
ขงเต๋อหลงนำแบตสำรองใส่เข้าไปในกระเป๋าเป้ จากนั้นก็เช็ดน้ำตา กล่าวก้บทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา คุณพ่อ คุณแม่ น้าชายใหญ่ น้าชายรอง ผมไปก่อนนะครับ...”
ทุกคนเองก็โบกมือให้เขาเช่นกัน “ไปเถอะ เดินทางปลอดภัย!”
ขงเต๋อหลงมองไปทางเย่เฉินอีกครั้ง จากนั้นก็โค้งคำนับให้เขา “คุณเย่ ผมไปก่อนนะครับ...”
เย่เฉินส่งเสียงตอบรับ แล้วกล่าวขึ้นว่า “รีบหน่อย หากทำให้เวลาล่าช้าจะถูกลงโทษ”
ขงเต๋อหลงรีบพยักหน้า “คุณวางใจ ผมจะพยายามอย่างสุดกำลัง!”
เย่เฉินโบกมือหนาทีหนึ่ง “เอาล่ะ ไปได้!”
ข่งเต๋อหลงพยักหน้า มองพวกญาติๆ ของเขาแวบหนึ่งอย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นก็ขึ้นขี่จักรยาน28นิ้วคันใหญ่ด้วยความยากลำบาก เหยียบลูกถีบสองข้าง จากนั้นจักรยานก็ปั่นออกไปอย่างทุลักทุเล
ต่งซิ่วหัวส่งเสียงร้องไห้โฮออกมา ข่งลิ่งเช่อที่อยู่ด้านข้างก็รีบกอดเธอไว้ในวงแขนอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวปลอบว่า “เอาล่ะ เสี่ยวหลงโตแล้วนะ ถึงเวลาต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองแล้ว”
ต่งซิ่วหัวร้องไห้พร้อมกับพยักหน้า แม้จะเจ็บปวดใจ กลับไม่อาจพูดอะไรออกมาได้
เวลานี้เย่เฉินมองไปทางต่งรั่งหลิน กล่าวอย่างจริงจังว่า “พอญาติผู้พี่ของคุณถึงจินหลิงแล้ว คุณจะต้องเข้มงวดกวดขันเขา หากเขาพยายามปรับปรุงตัว บางทีอาจจะยังกลับเนื้อกลับตัวได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ต่อไปคนผู้นี้อาจจะกลายเป็นขยะสังคมได้”
ต่งรั่งหลินรีบตอบรับทันที พลางพูดว่า “คุณวางใจ ฉันต้องเข้มงวดกวดขันอย่างแน่นอน”
ตระกูลต่งทั้งตระกูลส่งเย่เฉินกับกู้เหว่ยเลี่ยงขึ้นรถพร้อมกัน พอเห็นว่ารถขับออกไปแล้ว ถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกในที่สุด
ในรถ กู้เหว่ยเลี่ยงพูดด้วยสีหน้าประจบว่า “คุณเย่ วิธีที่คุณจัดการกับขงเต๋อหลง ช่างทำให้คนตบโต๊ะชมเชยจริงๆ!”
เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบว่า “เรื่องแค่นั้นเอง นายอย่ามาประจบฉันแบบนี้เลย”
กู้เหว่ยเลี่ยงรีบร้อนพูดว่า “ผมไม่ได้ประจบคุณจริงๆ นะ ปกติทุกคนมักจัดการปัญหาเช่นนี้ คอยแต่จะสั่งสอนอีกฝ่าย บีบให้อีกฝ่ายทำตามที่พนันไว้ แต่คุณสามารถเหลือทางถอยไว้ให้ได้ ปล่อยม้าอย่างเขาตัวหนึ่ง ยังสามารถมอบวิธีปรับปรุงตัวให้เขาโดยเฉพาะ ดูเอาใจใส่อย่างมาก เชื่อว่าต่อไปขงเต๋อหลงคงไม่กล้าทำตัวอวดเบ่งเกะกะระรานไปทั่วอีกแล้ว!”
เย่เฉินมองเขา พลางถามกลับว่า “นายล่ะ? ต่อไปนายยังกล้าทำตัวอวดเบ่งเกะกะระรานไปทั่ว หันคมดาบเข้าหาญาติตัวเองอีกไหม?”
กู้เหว่ยเลี่ยงทำสีหน้าท่าทางหวาดกลัวทันที พลางพูดโพล่งออกมาว่า “ไม่มีทางๆ ไม่มีทางเด็ดขาด!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...