ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1500

“อืม” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ อีกเดี๋ยวก็ออกเดินทางเถอะ”

เวลานี้ ต่งเจียงเหอก็ถือแบตสำรองวิ่งเข้ามา พร้อมกับส่งแบตสำรองและสายชาร์จส่งให้ขงเต๋อหลง ก่อนจะพูดว่า “เสี่ยวหลง แบตสำรองนายถือให้ดี!”

ขงเต๋อหลงนำแบตสำรองใส่เข้าไปในกระเป๋าเป้ จากนั้นก็เช็ดน้ำตา กล่าวก้บทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา คุณพ่อ คุณแม่ น้าชายใหญ่ น้าชายรอง ผมไปก่อนนะครับ...”

ทุกคนเองก็โบกมือให้เขาเช่นกัน “ไปเถอะ เดินทางปลอดภัย!”

ขงเต๋อหลงมองไปทางเย่เฉินอีกครั้ง จากนั้นก็โค้งคำนับให้เขา “คุณเย่ ผมไปก่อนนะครับ...”

เย่เฉินส่งเสียงตอบรับ แล้วกล่าวขึ้นว่า “รีบหน่อย หากทำให้เวลาล่าช้าจะถูกลงโทษ”

ขงเต๋อหลงรีบพยักหน้า “คุณวางใจ ผมจะพยายามอย่างสุดกำลัง!”

เย่เฉินโบกมือหนาทีหนึ่ง “เอาล่ะ ไปได้!”

ข่งเต๋อหลงพยักหน้า มองพวกญาติๆ ของเขาแวบหนึ่งอย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นก็ขึ้นขี่จักรยาน28นิ้วคันใหญ่ด้วยความยากลำบาก เหยียบลูกถีบสองข้าง จากนั้นจักรยานก็ปั่นออกไปอย่างทุลักทุเล

ต่งซิ่วหัวส่งเสียงร้องไห้โฮออกมา ข่งลิ่งเช่อที่อยู่ด้านข้างก็รีบกอดเธอไว้ในวงแขนอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวปลอบว่า “เอาล่ะ เสี่ยวหลงโตแล้วนะ ถึงเวลาต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองแล้ว”

ต่งซิ่วหัวร้องไห้พร้อมกับพยักหน้า แม้จะเจ็บปวดใจ กลับไม่อาจพูดอะไรออกมาได้

เวลานี้เย่เฉินมองไปทางต่งรั่งหลิน กล่าวอย่างจริงจังว่า “พอญาติผู้พี่ของคุณถึงจินหลิงแล้ว คุณจะต้องเข้มงวดกวดขันเขา หากเขาพยายามปรับปรุงตัว บางทีอาจจะยังกลับเนื้อกลับตัวได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ต่อไปคนผู้นี้อาจจะกลายเป็นขยะสังคมได้”

ต่งรั่งหลินรีบตอบรับทันที พลางพูดว่า “คุณวางใจ ฉันต้องเข้มงวดกวดขันอย่างแน่นอน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน