ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1502

เห็นเย่เฉินกลับมา กู้ชิวอี๋ก็ลุกขึ้นมาด้วยความดีใจ วิ่งไปถึงด้านหน้าของเขาด้วยความรวดเร็ว หัวเราะคิกคักพร้อมกับเอ่ยว่า “พี่เย่เฉิน ทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้คะ ฉันยังนึกว่าพี่ต้องถึงตอนดึกกว่าจะกลับมาเสียอีก！”

เย่เฉินรู้สึกว่าแขนของตนเองถูกเธอกอดเอาไว้แน่น สติเริ่มหลุดลอยอย่างยากที่จะหลีกเลี่ยง แต่ก็ไม่กล้าคิดไปในแง่อกุศล เอ่ยปากว่า “ก็แค่เข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเท่านั้น เสร็จสิ้นพี่ก็กลับมาแล้ว”

ในขณะที่พูด เย่เฉินก็เอ่ยถามเธอว่า “คุณลุงคุณป้าต่างก็ไม่อยู่?”

“อือ” กู้ชิวอี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “พ่อฉันไปบริษัท แม่ฉันไปเข้าร่วมงานเลี้ยงดินเนอร์การกุศล มีการประมูลเพื่อการกุศลบวกกับงานเลี้ยงค็อกเทลอะไรแบบนั้น ตอนเย็นไม่ทานอาหารที่บ้าน”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย เขารู้ ด้วยตำแหน่งสถานะของหลินหว่านชิว ที่เย่นจิงก็คือซุปเปอร์เซเลบระดับแถวหน้า สามีกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ เธอก็ต้องใช้วิธีการของเธอกลับมาอย่างยิ่งใหญ่เช่นเดียวกัน ถึงจะสามารถทำหน้าที่ผู้สนับสนุนที่ดีให้กับสามีได้

กู้ชิวอี๋ในเวลานี้เอ่ยถามขึ้นอย่างลองหยั่งเชิง “พี่เย่เฉิน พี่มั่นใจว่าพรุ่งนี้ก็จะกลับแล้วหรอคะ?”

เย่เฉินเอ่ย “ใช่น่ะสิ พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว”

กู้ชิวอี๋สีหน้าหดหู่ขึ้นมาเล็กน้อยในทันที ลังเลอยู่ชั่วขณะ คิดอะไรขึ้นมาได้ เอ่ยปากว่า “พี่เย่เฉิน พี่ออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิคะ！”

เย่เฉินถามเธอ “ดาราใหญ่อย่างเธอ ออกถนนตามแต่ใจ จะไม่ถูกปาปารัสซี่ตามถ่ายหรอ?”

กู้ชิวอี๋ยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น “ก็เหมือนคราวก่อนที่ฉันไปรับพี่ที่สนามบิน ปลอมตัวขึ้นมาก็เรียบร้อย！”

ในขณะที่พูด กู้ชิวอี๋ก็เอ่ยขึ้นอีก “ฉันพาพี่ไปดูสถานที่ๆเราเคยเล่นเมื่อตอนเด็กๆก็แล้วกัน พี่ยังจำซอยถงโล๋เสี้ยงได้หรือเปล่า?”

“ซอยถงโล๋เสี้ยง？” เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย มักมีความรู้สึกว่าชื่อสถานที่นี้แปลกหน้าทั้งยังคุ้นเคย

กู้ชิวอี๋เอ่ย “ก็คือที่ๆตอนเด็กๆพวกเราชอบให้คุณพ่อคุณแม่พาไปบ่อยๆยังไงล่ะ มีแผงลอย ร้านค้าเล็กๆเยอะแยะมากมาย ของอร่อย ของสนุกๆเยอะแยะมาก อีกทั้งซอยถงโล๋เสี้ยงอยู่ติดกับทะเลสาบโห้วไห่ พวกเราตอนเด็กๆพอถึงหน้าหนาวก็จะไปเล่นรถสเก็ตน้ำแข็งที่ทะเลสาบโห้วไห่ พี่ยังจำได้หรือเปล่า?”