ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1504

นี่ ก็คือกำแพงบังตาเก้ามังกรที่ในสิ่งก่อสร้างของราชสำนักสมัยโบราณถึงจะมี สามารถพูดได้ว่าเป็นอย่างหนึ่งที่มาตรฐานสูงที่สุด ภายในราชวังต้องห้ามก็มีกำแพงบังตาเก้ามังกรที่คล้ายคลึงกันอยู่หนึ่งชิ้น

วางไว้ในปัจจุบันยังถือว่าพูดง่าย หากวางไว้ในสมัยโบราณ นอกจากฮ่องเต้แล้ว ใครก็ไม่สามารถใช้สิ่งของที่มาตรฐานสูงขนาดนี้ได้

หากถูกราชสำนักพบเข้า นั่นก็คือโทษกบฏ ถึงขั้นสามารถประหารเก้าชั่วโคตร

อีกทั้ง เรือนสี่ประสานนี้ก็คือสี่เข้าสี่ออก ลานทางเข้าประตูคิดไม่ถึงว่าจะสร้างเป็นสวนซูหางขนาดย่อ มีภูเขาจำลอง มีศาลาพักร้อน มีสะพานเล็กๆ มีน้ำไหล

ในเรือนสี่ประสานมีเพียงแค่คนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของตระกูลกู้ไม่กี่คน ดังนั้นกู้ชิวอี๋ก็ไม่ได้มีความพะว้าพะวังอะไร ถอดผ้าปิดปากออก คล้องแขนของเย่เฉินเอาไว้ เอ่ยกับเขาว่า “พี่เย่เฉิน พี่ยังจำลานแห่งนี้ได้ไหมคะ? พวกเราตอนเด็กๆ เล่นซ่อนแอบกันที่นี่อยู่บ่อยๆ”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า “พี่จำได้ แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ตรงกับในความทรงจำอีก”

กู้ชิวอี๋หัวเราะพร้อมกับเอ่ย “ที่นี่ทำการรีโนเวทใหม่ เทียบกับเมื่อก่อนแล้วมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย”

ในขณะที่พูด เธอชี้ไปที่น้ำในบ่อที่แข็งตัวแล้ว เอ่ยว่า “ที่นี่มีปลาคาร์ปที่ดีมากเยอะมากมาโดยตลอด บางตัวเลี้ยงอยู่ที่ตระกูลกู้มาสามสิบกว่าปีแล้ว บางตัวเมื่อก่อนพี่ยังเคยเห็นด้วยนะ!แต่ว่าตอนนี้อากาศหนาว ปลาคาร์ปย้ายไปเลี้ยงในเรือนเหนือที่อยู่ข้างๆแล้ว รอเข้าฤดูใบไม้ผลิค่อยปล่อยพวกมันออกมา พี่จะไปดูหน่อยไหมคะ?”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง “อายุขัยของปลาคาร์ปนานขนาดนี้เลย?”

กู้ชิวอี๋หัวเราะพร้อมกับเอ่ย “อายุขัยของปลาคาร์ปอยู่ที่ประมาณหกสิบถึงเจ็ดสิบปี หากเลี้ยงดี ดูแลดีล่ะก็ ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นอีกหน่อย”

ในขณะที่พูด กู้ชิวอี๋ดัดนิ้วพร้อมกับเอ่ยด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า “พี่ดูสิ มีสัตว์เลี้ยงหลายชนิด หากพี่เลี้ยงดีล่ะก็ มันอาจจะมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าพี่เสียอีก อีกชนิดก็คือปลาคาร์ป ที่ยังมีก็คือเต่าแล้วก็นกแก้ว มาคอว์และกระตั้วหงอนเหลืองต่างก็สามารถมีชีวิตอยู่ถึงหกสิบเจ็ดสิบปี”

เพิ่งจะพูดจบ เธอก็ดึงเย่เฉิน เอ่ยว่า “ไปค่ะ ฉันพาพี่ไปดูพวกมัน พี่ลองดูว่ายังจำได้อยู่หรือเปล่า!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน