ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1505

เย่เฉินแม้ว่าไม่ได้มีการตอบกลับใดๆต่อคำพูดของกู้ชิวอี๋ แต่หลังจากที่ความทรงจำในวัยเด็กปรากฏขึ้นในสมองไม่หยุด ก็ยังคงซึมซับเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ให้เขารู้สึกว่าระยะห่างกับกู้ชิวอี๋ใกล้ขึ้นเข้ามาอีกหน่อย

เขาถึงขั้นมีภาพสมมุติหนึ่งปรากฏขึ้นมาภายในสมองว่า หากพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ตนเองก็ไม่ได้พเนจรไปจินหลิง ตนเองในตอนนี้ ก็คงจะแต่งงานกับกู้ชิวอี๋แล้วใช่หรือเปล่า?

บางที ที่เฝ้าอยู่ข้างบ่อปลาคาร์ปในตอนนี้ ก็อาจจะไม่ใช่ตนเองในตอนนี้กับกู้ชิวอี๋อีกต่อไป ในแถวเดียวกัน บางทีอาจจะยังมีพ่อแม่ของตนเอง พ่อแม่ของกู้ชิวอี๋

ถึงขั้น ยังมีความเป็นไปได้จริงๆว่า ตามมาด้วยเด็กวัยเตาะแตะคนสองคน ล้อมอยู่ที่ข้างๆตนเองกับกู้ชิวอี๋เสียงดังจ๊อกแจ๊ก เรียกพวกเขาว่าพ่อแม่ จากนั้นก็ถามพวกเขาเกี่ยวกับรายละเอียดและความทรงจำมากมายของปลาคาร์ปด้วยเสียงเด็กที่น่ารัก

ที่จริงแล้ว ทุกอย่างนี้ก็ไม่ใช่การจินตนาการโดยไม่มีเหตุผลของเย่เฉิน

เขารู้นิสัยของคุณพ่อ คุณชายสองตระกูลเย่ เย่ฉางอิง พูดคำไหนคำนั้น หากท่านยังมีชีวิตอยู่ ตนเองกล้าพูดหนึ่งคำว่าไม่แต่งงานกับกู้ชิวอี๋ เกรงว่าท่านคงจะตีตนเองจนขาขาด

อีกทั้ง ลูกคนรวยระดับสูงสุดของเย่นจิง ส่วนใหญ่แต่งงานค่อนข้างเร็ว เพราะว่าที่บ้านจัดการคู่แต่งงานเอาไว้เรียบร้อยมาตั้งนานแล้ว ปกติถึงอายุที่สามารถแต่งงานได้ตามกฎหมาย ก็รีบจัดงานแต่งงานในทันที

หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ในปีนั้นที่ตนเองอายุยี่สิบสอง ก็คงจะแต่งกู้ชิวอี๋เข้ามาในบ้านแล้ว

นับมาจนถึงตอนนี้ ตนเองคงจะแต่งงานกับกู้ชิวอี๋มาแล้วสี่ปี หากประสิทธิภาพสูงหน่อย มีลูกสองคนก็เป็นปกติมาก

กู้ชิวอี๋เห็นเย่เฉินค่อนข้างที่จะเหม่อลอย ก็เอ่ยถามขึ้นที่ข้างกายของเขาเบาๆว่า “พี่เย่เฉิน พี่กำลังคิดอะไรคะ?”

เย่เฉินยิ้มขึ้นอย่างขมเฝื่อน เอ่ยว่า “คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ขึ้นมา”

กู้ชิวอี๋ถอนหายใจออกมาเบาๆ “เมื่อครู่นี้ฉันก็คิดถึงลุงเย่และป้าเย่ขึ้นมาเหมือนกันค่ะ เมื่อครู่นี้ฉันยังคิดอยู่เลยว่า หากในปีนั้นพวกท่านไม่เกิดเรื่อง พวกเราสองคนคงจะแต่งงานกันไปตั้งนานแล้ว ลูกก็คงจะมีแล้ว หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ ก็คงจะเป็นการรวมตัวกันครบของคนสามรุ่นแล้ว”

เย่เฉินตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด