ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1505
เย่เฉินแม้ว่าไม่ได้มีการตอบกลับใดๆต่อคำพูดของกู้ชิวอี๋ แต่หลังจากที่ความทรงจำในวัยเด็กปรากฏขึ้นในสมองไม่หยุด ก็ยังคงซึมซับเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ให้เขารู้สึกว่าระยะห่างกับกู้ชิวอี๋ใกล้ขึ้นเข้ามาอีกหน่อย
เขาถึงขั้นมีภาพสมมุติหนึ่งปรากฏขึ้นมาภายในสมองว่า หากพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ตนเองก็ไม่ได้พเนจรไปจินหลิง ตนเองในตอนนี้ ก็คงจะแต่งงานกับกู้ชิวอี๋แล้วใช่หรือเปล่า?
บางที ที่เฝ้าอยู่ข้างบ่อปลาคาร์ปในตอนนี้ ก็อาจจะไม่ใช่ตนเองในตอนนี้กับกู้ชิวอี๋อีกต่อไป ในแถวเดียวกัน บางทีอาจจะยังมีพ่อแม่ของตนเอง พ่อแม่ของกู้ชิวอี๋
ถึงขั้น ยังมีความเป็นไปได้จริงๆว่า ตามมาด้วยเด็กวัยเตาะแตะคนสองคน ล้อมอยู่ที่ข้างๆตนเองกับกู้ชิวอี๋เสียงดังจ๊อกแจ๊ก เรียกพวกเขาว่าพ่อแม่ จากนั้นก็ถามพวกเขาเกี่ยวกับรายละเอียดและความทรงจำมากมายของปลาคาร์ปด้วยเสียงเด็กที่น่ารัก
ที่จริงแล้ว ทุกอย่างนี้ก็ไม่ใช่การจินตนาการโดยไม่มีเหตุผลของเย่เฉิน
เขารู้นิสัยของคุณพ่อ คุณชายสองตระกูลเย่ เย่ฉางอิง พูดคำไหนคำนั้น หากท่านยังมีชีวิตอยู่ ตนเองกล้าพูดหนึ่งคำว่าไม่แต่งงานกับกู้ชิวอี๋ เกรงว่าท่านคงจะตีตนเองจนขาขาด
อีกทั้ง ลูกคนรวยระดับสูงสุดของเย่นจิง ส่วนใหญ่แต่งงานค่อนข้างเร็ว เพราะว่าที่บ้านจัดการคู่แต่งงานเอาไว้เรียบร้อยมาตั้งนานแล้ว ปกติถึงอายุที่สามารถแต่งงานได้ตามกฎหมาย ก็รีบจัดงานแต่งงานในทันที
หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ในปีนั้นที่ตนเองอายุยี่สิบสอง ก็คงจะแต่งกู้ชิวอี๋เข้ามาในบ้านแล้ว
นับมาจนถึงตอนนี้ ตนเองคงจะแต่งงานกับกู้ชิวอี๋มาแล้วสี่ปี หากประสิทธิภาพสูงหน่อย มีลูกสองคนก็เป็นปกติมาก
กู้ชิวอี๋เห็นเย่เฉินค่อนข้างที่จะเหม่อลอย ก็เอ่ยถามขึ้นที่ข้างกายของเขาเบาๆว่า “พี่เย่เฉิน พี่กำลังคิดอะไรคะ?”
เย่เฉินยิ้มขึ้นอย่างขมเฝื่อน เอ่ยว่า “คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ขึ้นมา”
กู้ชิวอี๋ถอนหายใจออกมาเบาๆ “เมื่อครู่นี้ฉันก็คิดถึงลุงเย่และป้าเย่ขึ้นมาเหมือนกันค่ะ เมื่อครู่นี้ฉันยังคิดอยู่เลยว่า หากในปีนั้นพวกท่านไม่เกิดเรื่อง พวกเราสองคนคงจะแต่งงานกันไปตั้งนานแล้ว ลูกก็คงจะมีแล้ว หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ ก็คงจะเป็นการรวมตัวกันครบของคนสามรุ่นแล้ว”
เย่เฉินตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด
อากาศในตอนนี้แม้ว่าจะหนาวเย็นมาก แต่สำหรับคนเย่นจิงท้องถิ่นแล้ว เวลานี้ก็คือเวลาที่ดีที่สุดในการมาเล่นสเก็ตน้ำแข็งที่ทะเลสาบโห้วไห่
ดังนั้น ทั้งทะเลสาบโห้วไห่ครึกครื้นเป็นอย่างยิ่ง บนพื้นน้ำแข็งก็เต็มไปด้วยหนุ่มสาวทุกเพศทุกวัยกำลังเล่นกันอย่างรื่นเริงสนุกสนาน
เย่เฉินกับกู้ชิวอี๋จูงมือกันมาถึงบนพื้นน้ำแข็ง เช่ารถสเก็ตน้ำแข็งสำหรับนั่งสองคนจากคุณปู่ที่อยู่ชายฝั่งตรงนั้น จากนั้นเย่เฉินก็พากู้ชิวอี๋ เริ่มเล่นกันอย่างสบายใจไร้กังวลบนพื้นน้ำแข็ง
ในเวลานี้ ในกลุ่มคนมีสายตาที่ตกใจถึงขีดสุด จ้องมาที่เย่เฉินไม่ยอมหยุดตลอดเวลา！
เจ้าของสายตานี้ ก็คือต่งรั่งหลิน
ต่งรั่งหลินก็เป็นสาวท้องถิ่นของเมืองเย่นจิง เพราะว่าพรุ่งนี้ก็ต้องออกจากเมืองเย่นจิงกลับไปยังจินหลิงแล้ว ดังนั้นเธอจึงคิดถึงประสบการณ์การเล่นสเก็ตน้ำแข็งที่ทะเลสาบโห้วไห่เป็นพิเศษ ลากน้องสาวลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งภายในบ้าน มาเล่นที่ทะเลสาบโห้วไห่ด้วยกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...