ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1506

ที่พวกเธอมา เร็วกว่าเย่เฉินกับกู้ชิวอี๋เล็กน้อย ทั้งสองคนได้เล่นกันอย่างสนุกสนานมาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ในตอนที่กำลังอยากจะพักสักหน่อยนี้เอง ก็เห็นเย่เฉินที่เดินจูงมือกันเข้ามากับกู้ชิวอี๋！

กู้ชิวอี๋สวมผ้าปิดปากที่หนา แว่นตากรอบดำรวมทั้งหมวกหูกระต่ายที่น่ารัก ดังนั้นต่งรั่งหลินดูไม่ออกเลยว่าเธอเป็นใคร แต่เย่เฉินกลับไม่ได้ทำการปกปิดส่วนใบหน้าใดๆ บวกกับเป็นคนรักในฝันที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนของเธออีก ดังนั้นแวบเดียวเธอก็ต้องมองเย่เฉินออกเป็นธรรมดา！

วินาทีนี้ เธอรู้สึกว่าทัศนคติทั้งสามและความรู้ความเข้าใจของคนทั้งคนถูกล้มล้างทั้งหมดแล้ว！

เย่เฉินจะจูงมือกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่นสเก็ตน้ำแข็งได้ยังไงกัน?！

อีกทั้ง ทั้งสองคนสนิทสนมกันขนาดนี้ ดูก็รู้ว่าไม่ปกติเป็นอย่างยิ่ง

หากตนเองจำไม่ผิดล่ะก็ เย่เฉินต่อให้กับเซียวชูหรัน ก็ยังไม่เคยสนิทสนมกันขนาดนี้มาก่อน！

หรือว่า…หรือว่าเย่เฉินมีชู้มาตั้งนานแล้ว?！

ตนเองแสดงความรักต่อเย่เฉินมาโดยตลอด แต่เย่เฉินมักจะปฏิเสธตนเองด้วยเหตุผลที่ถูกต้องและวาทะที่เต็มไปด้วยสัจธรรมอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เดิมทีตนเองยังคิดว่า เขาซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อเซียวชูหรัน กลับคิดไม่ถึงว่า เขาจะจูงมือเล่นสเก็ตกับสาวสวยอีกหนึ่งคนที่เย่นจิง！

แม้จะบอกว่าเธอมองไม่เห็นใบหน้าของกู้ชิวอี๋ แต่จากรูปร่างของกู้ชิวอี๋ก็สามารถดูออกว่า นี่จะต้องเป็นสาวสวยระดับสุดยอดอย่างแน่นอน รูปร่างแบบนี้ ฆ่าตนเองหรือแม้แต่เซียวชูหรันอย่างไม่เหลือซากไปตั้งนานแล้ว！

อารมณ์ของต่งรั่งหลินเพียงครู่เดียวจมลงสู่ก้นบึ้ง

ในใจของเธอคิดอย่างหดหู่ว่า “มิน่าเย่เฉินมักจะไม่ยอมรับความรักของฉัน ที่แท้เขามีคนใหม่อยู่ที่เย่นจิง…”

น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของต่งรั่งหลินเห็นพี่สาวหยุกชะงักอย่างกะทันหัน เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “พี่ เป็นอะไรไป?”

ต่งรั่งหลินได้สติกลับคืนมา หัวเราะเจื่อนๆออกมาว่า “ไม่มีอะไร กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่”