ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1507
เย่เฉินในเวลานี้ ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าตนเองกำลังถูกต่งรั่งหลินจับตามองอย่างใกล้ชิดอยู่
เขาได้จมลงสู่รถสเก็ตน้ำแข็งกีฬายามว่างที่ตอนเด็กๆหลงใหลมากนี้โดยสมบูรณ์แบบ ทุกๆคนต่างก็มีจิตใจที่เป็นเด็ก เย่เฉินเป็นธรรมดาว่าเช่นเดียวกัน
ตอนที่เล่นอย่างมีความสุขมากที่สุด เด็กคนหนึ่งที่เท้าเหยียบรองเท้าสเก็ตน้ำแข็ง ยิ่งลื่นยิ่งไวอยู่บนพื้นผิวน้ำแข็ง มุ่งตรงมายังรถสเก็ตน้ำแข็งของเย่เฉินกับกู้ชิวอี๋
คิดไม่ถึงว่า เด็กคนนี้จะสูญเสียการควบคุมทิศทาง ตอนนี้ระยะห่างใกล้กู้ชิวอี๋เข้ามาเรื่อยๆยังไม่ยอมเลี้ยว ชนเข้ามาทางกู้ชิวอี๋ด้วยความเหม่อลอย
เห็นว่ากำลังจะชน เด็กคนนั้นตกใจเองจนร้องเสียงดังออกมา กู้ชิวอี๋หันไป ตกใจ！
เด็กคนนั้นดูเหมือนก็แค่สิบขวบต้นๆ น้ำหนักก็ไม่เกินสามสิบสามสิบห้ากิโลกรัม แต่หลังจากที่ความเร็วแรงขึ้นมานั้น แรงโจมตีจากความเฉื่อยก็ไม่อาจจะดูถูกได้
ยิ่งอันตรายก็คือ ที่เด็กสวมใส่บนเท้าไม่ใช่รองเท้าสเก็ตน้ำแข็งแบบมีล้อ แต่เป็นรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งแบบใบมีด สิ่งๆนั้นทั้งแหลมทั้งคม หากแทงโดนคนหรือข่วนโดนคนล่ะก็ จะเกิดเป็นการได้รับบาดเจ็บที่รุนแรงได้ง่าย！
เย่เฉินเห็นดังนี้ ในความเร่งรีบกระโดดลงจากรถสเก็ตน้ำแข็งอย่างกะทันหัน จากนั้นอุ้มกู้ชิวอี๋เข้ามาไว้ในอ้อมแขนหมุนครึ่งวงกลม อุ้มเธอออกจากตำแหน่งที่กำลังจะถูกชน
แต่ว่า เห็นเด็กคนนั้นจะชนรถสเก็ตน้ำแข็ง เย่เฉินก็ทนไม่ได้ที่เด็กคนนั้นจะได้รับบาดเจ็บ ก็เลยถือโอกาสเตะรถสเก็ตน้ำแข็งออกไปหนึ่งที ในชั่วพริบตาที่รถสเก็ตน้ำแข็งกำลังจะถูกเด็กคนนั้นชนเข้า ฟึ่บพุ่งออกไปจากพื้นน้ำแข็งไปยังอีกทาง
เด็กคนนั้นก็ไม่ได้มีประสบการณ์อะไร ยิ่งไม่ได้มีความสามารถอะไรในการตอบสนองกับสภาวะฉุกเฉิน เห็นกำลังจะชนรถสเก็ตน้ำแข็งแล้ว ก็ตกใจจนเอามือปิดตาทั้งสองข้างของตนเองไปเลย
และในเวลานี้ รถสเก็ตน้ำแข็งก็ถูกเย่เฉินเตะออกไปอีก เด็กก็พุ่งอย่างรุนแรงไปทางด้านหน้าต่อไป อีกทั้งความเร็วยังไวกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก！
ต่งรั่งหลินที่อยู่บริเวณไม่ไกล อยู่บนเส้นตรงสามจุดที่ประกอบขึ้นคือหน้าสุดเด็กคนนั้น ตรงกลางเย่เฉิน และสุดท้ายตัวเธอเองอยู่ตลอดเวลา เย่เฉินกับกู้ชิวอี๋บังเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้พอดี ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และก็ไม่ได้เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งสูญเสียการควบคุมอยู่บนพื้นน้ำแข็ง
อยู่บนพื้นผิวน้ำแข็งและพื้นหิมะ หากคนๆหนึ่งเบรกไม่เป็นล่ะก็ งั้นความเร็วของเขาก็ง่ายมากที่จะไปถึงสถานะที่อันตรายมาก หากถูกคนๆหนึ่งพุ่งชนด้วยความเร็วสูง ไม่มีอะไรแตกต่างกันมากกับการถูกรถชนด้วยความเร็วสูง
และรองเท้าสเก็ตแบบใบมีดกับแผ่นสกีหิมะต่างก็แข็งและแหลมคมเป็นอย่างยิ่ง ง่ายมากที่จะเกิดเป็นการบาดเจ็บที่รุนแรง
ต่งรั่งหลินในเวลานี้ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว ส่วนลึกภายในจิตใจถึงขั้นเตรียมใจที่จะถูกเด็กคนนี้ชนอย่างรุนแรงสักหน่อยเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
ในวินาทีที่รองเท้าสเก็ตน้ำแข็งแบบใบมีดเกือบจะโดนเข้ากับตนเอง เธอก็ตกใจจนหลับตากรีดร้องขึ้นมา
ทว่า หลังจากนั้นชั่วขณะ การชนอย่างรุนแรงที่คาดการณ์เอาไว้กลับไม่ได้เกิดขึ้น！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...