ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1508
ในตอนที่กำลังจะเกิดวิกฤตอันตรายอย่างใหญ่หลวง เย่เฉินวางกู้ชิวอี๋ที่อยู่ในอ้อมแขนลง ตามทันเด็กผู้หญิงที่สูญเสียการควบคุมคนนั้นมาด้วยความรวดเร็ว ในหนึ่งวินาทีก่อนท่ีกำลังจะเกิดการพุ่งชนกับต่งรั่งหลินนั้น ก็ช้อนตัวอุ้มเธอขึ้นมาดื้อๆในทันที！
ต่งรั่งหลินลืมตาขึ้น พบว่าเป็นเย่เฉินที่หยุดยั้งเด็กผู้หญิงที่สูญเสียการควบคุมคนนั้นเอาไว้ในช่วงเวลาสำคัญ ในใจรู้สึกมีความสุขทั้งยังโมโหจริงๆ
ที่มีความสุขก็คือ เย่เฉินจะเหมือนกับเจ้าชายขี่ม้าขาวปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหน้าของเธอในช่วงเวลาวิกฤต ขวางกั้นอันตรายทั้งหมดให้กับตนเองเสมอ
ที่โมโหก็คือ ตนเองสารภาพกับเขามานานขนาดนี้ ทุ่มทั้งกายและใจไปที่เขาหวังว่าจะสามารถเป็นคนรักแอบๆของเขาได้ แต่เขาปฏิเสธตนเองด้วยเหตุผลที่ถูกต้องและวาทะที่เต็มไปด้วยสัจธรรมครั้งแล้วครั้งเล่า ปฏิเสธมาโดยตลอดจนถึงตอนนี้
แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า คนๆนี้จะแอบหาคนรักแบบแอบๆที่เย่นจิงเสียเอง！
เย่เฉินในเวลานี้ยังไม่ได้สังเกตเห็นต่งรั่งหลิน
ความสนใจของเขาล้วนอยู่ที่เด็กคนนั้น เพราะในใจของเขารู้ดีมากว่า หากเกิดการชนกระแทก โอกาสในการได้รับบาดเจ็บของเด็กจะสูงกว่า การชนกระแทกในแบบเดียวกัน ผู้ใหญ่บางทีอาจจะพักเล็กน้อยก็จะดีขึ้น แต่เด็กมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าต้องพักรักษาที่โรงพยาบาล
โชคดีที่เด็กเพียงแค่ได้รับความตกใจเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บที่เป็นรูปธรรมอะไร
เด็กผู้หญิงในเวลานี้ลืมตาขึ้น เห็นว่าเป็นเย่เฉินที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้ ให้ตนเองไม่ได้ไปชนคนอื่น ก็ถอนหายใจยาวออกมา เอ่ยอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณค่ะคุณอา ขอบคุณมาก…”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย วางเธอลงบนพื้นน้ำแข็ง กำชับเธอว่า “สาวน้อย ต่อไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งจะต้องจำไว้ว่าความเร็วช้าลงหน่อย”
สาวน้อยรีบพยักหน้าในทันที “ขอบคุณค่ะคุณอา หนูรู้แล้วค่ะ…”
พูดจบ เธอก็โบกมือให้กับเย่เฉินอย่างระมัดระวัง “ลาก่อนค่ะคุณอา”
ต่งรั่งหลินเบ้ปาก “ทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่ คุณก็ไม่ต้องยิ่งอยากปกปิดยิ่งเห็นได้ชัดอยู่ที่นี่แล้ว คุณไม่ใช่ก็แค่กลัวว่าฉันจะกลับไปบอกเซียวชูหรันหรอกหรอ?”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “รั่งหลิน เรื่องนี้คุณเข้าใจผมผิดแล้วจริงๆ”
ในขณะที่กำลังพูด กู้ชิวอี๋ได้มาถึงที่ด้านข้างพอดี เธอเห็นเย่เฉินกำลังพูดคุยกับสาวสวยคนหนึ่งอยู่ ก็เลยถือโอกาสคล้องแขนของเย่เฉินเอาไว้ เอ่ยถามอย่างสนิทสนมว่า “พี่เย่เฉิน คุณผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนของพี่หรอคะ?”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “คือเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมหาวิทยาลัยของพี่”
กู้ชิวอี๋พอได้ฟังว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมหาวิทยาลัยของเย่เฉิน ก็หันซ้ายหันขวา เห็นบริเวณนี้นอกจากต่งรั่งหลินกับน้องสาวของเธอแล้ว ไม่ได้มีคนอื่นอีก ก็เลยออกมาจากมารยาท ถอดผ้าปิดปากของตนเองออก ยื่นมือออกไปหาต่งรั่งหลิน ยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “สวัสดีค่ะพี่สาว ฉันคือกู้ชิวอี๋！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...