ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1508

ในตอนที่กำลังจะเกิดวิกฤตอันตรายอย่างใหญ่หลวง เย่เฉินวางกู้ชิวอี๋ที่อยู่ในอ้อมแขนลง ตามทันเด็กผู้หญิงที่สูญเสียการควบคุมคนนั้นมาด้วยความรวดเร็ว ในหนึ่งวินาทีก่อนท่ีกำลังจะเกิดการพุ่งชนกับต่งรั่งหลินนั้น ก็ช้อนตัวอุ้มเธอขึ้นมาดื้อๆในทันที！

ต่งรั่งหลินลืมตาขึ้น พบว่าเป็นเย่เฉินที่หยุดยั้งเด็กผู้หญิงที่สูญเสียการควบคุมคนนั้นเอาไว้ในช่วงเวลาสำคัญ ในใจรู้สึกมีความสุขทั้งยังโมโหจริงๆ

ที่มีความสุขก็คือ เย่เฉินจะเหมือนกับเจ้าชายขี่ม้าขาวปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหน้าของเธอในช่วงเวลาวิกฤต ขวางกั้นอันตรายทั้งหมดให้กับตนเองเสมอ

ที่โมโหก็คือ ตนเองสารภาพกับเขามานานขนาดนี้ ทุ่มทั้งกายและใจไปที่เขาหวังว่าจะสามารถเป็นคนรักแอบๆของเขาได้ แต่เขาปฏิเสธตนเองด้วยเหตุผลที่ถูกต้องและวาทะที่เต็มไปด้วยสัจธรรมครั้งแล้วครั้งเล่า ปฏิเสธมาโดยตลอดจนถึงตอนนี้

แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า คนๆนี้จะแอบหาคนรักแบบแอบๆที่เย่นจิงเสียเอง！

เย่เฉินในเวลานี้ยังไม่ได้สังเกตเห็นต่งรั่งหลิน

ความสนใจของเขาล้วนอยู่ที่เด็กคนนั้น เพราะในใจของเขารู้ดีมากว่า หากเกิดการชนกระแทก โอกาสในการได้รับบาดเจ็บของเด็กจะสูงกว่า การชนกระแทกในแบบเดียวกัน ผู้ใหญ่บางทีอาจจะพักเล็กน้อยก็จะดีขึ้น แต่เด็กมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าต้องพักรักษาที่โรงพยาบาล

โชคดีที่เด็กเพียงแค่ได้รับความตกใจเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บที่เป็นรูปธรรมอะไร

เด็กผู้หญิงในเวลานี้ลืมตาขึ้น เห็นว่าเป็นเย่เฉินที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้ ให้ตนเองไม่ได้ไปชนคนอื่น ก็ถอนหายใจยาวออกมา เอ่ยอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณค่ะคุณอา ขอบคุณมาก…”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย วางเธอลงบนพื้นน้ำแข็ง กำชับเธอว่า “สาวน้อย ต่อไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งจะต้องจำไว้ว่าความเร็วช้าลงหน่อย”

สาวน้อยรีบพยักหน้าในทันที “ขอบคุณค่ะคุณอา หนูรู้แล้วค่ะ…”

พูดจบ เธอก็โบกมือให้กับเย่เฉินอย่างระมัดระวัง “ลาก่อนค่ะคุณอา”