ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 151

บทที่ 151 นี่ถึงจะเป็นความสุขใจของจริง(1)

เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มๆ ออกมา แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณซ่งจะไม่อยากถูกตระกูลซ่งควบคุมสินะครับ?”

ซ๋งหวั่นถิงก็พยักหน้า ตอบว่า “ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ว่าฉันไม่มีหนทางอื่น”

“ทำไมละครับ?” เย่เฉินตั้งใจพูด “ผมคิดว่าครั้งนี้ที่คุณปู่ของคุณรอดตายมาได้ ความคิดน่าจะเปลี่ยนไปบ้างนะ บวกกับที่ครั้งนี้

คุณหาตัวผมพบ ถึงได้ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ ถ้าเขาซาบซึ้งคุณจริงๆ แล้วคุณจะเอ่ยปากขอความเป็นอิสระ หรือมีสิทธิ์เลือกสามี

ของตนเองได้ ผมคิดว่าเขาก็น่าจะรับปากนะครับ”

ซ่งหวั่นถิงยิ้มแหยส่ายหน้า พูดว่า “ไม่มีทางหรอกค่ะ ต่อให้คุณปู่จะรักฉัน หรืออยากจะรับปาก แต่ก็ไม่กล้ารับปากหรอก”

“ทำไมละครับ?” เย่เฉินถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณปู่ของคุณเป็นผู้นำตระกูลไม่ใช่หรือ? ควบคุมทุกอย่างในตระกูลซ่งไม่ใช่หรือ? เขายังจะกลัวอะไรอีก?”

ซ่งหวั่นถิงตั้งใจพูด “ที่ตระกูลซ่งเจริญมาถึงทุกวันนี้ พัฒนาไปมีเส้นสายมากมาย เส้นสายต่างๆ ก็อาศัยกฎเกณฑ์นี้เพื่อเป็นข้อบังคับ เพื่อให้ทุกคนฟังกฎของตระกูล ไม่เช่นนั้น ถ้าคุณแหกกฎไป คนอื่นๆ ก็จะทำตาม พอลูกสาวของคุณแต่งงานได้อย่างอิสระ ลูกบ้านอื่นๆ ก็อยากแต่งงานอย่างอิสระบ้าง ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลซ่งก็จะเสียหายอย่างมาก ถ้าทุกคนแหกกฎกันหมด หลายปีเข้า ตระกูลซ่งก็จะล่มจมแน่”

พูดไปดังนั้น ซ่งหวั่นถิงก็พูดต่อ “ที่ตระกูลซ่งไม่ล่มสลายตั้งแต่สมัยยุคราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง อยู่รอดมาได้ทุกวันนี้ หลักสำคัญก็คือกฎเกณฑ์ของตระกูล ไม่แหกกฎแม้แต่น้อย ต่อให้แยกสาขาออกไป แล้วมีเส้นสายเพิ่ม แต่พวกสาขาทั้งหลายของ

พวกเรา ต่างก็จับตามองกันเอง ใครก็ไม่สามารถจะทำเรื่องที่ทำให้ตระกูลซ่งเสียหายได้เลย”

เย่เฉินถอนหายใจอีก แล้วตั้งใจพูดว่า “ผมคิดมาตลอดว่าคุณซ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ไม่นึกว่าคุณเองก็เป็นพญาหงส์ที่ถูกกักขัง

เช่นกัน จะต้องฟังคำของคนอื่นมาจัดการทั้งหมด”

“ใช่นะสิคะ！” ซ่งหวั่นถิงกลุ้มใจจนถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เรื่องแบบนี้ ไม่มีทางจะคัดค้านได้เลย”