ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 151
บทที่ 151 นี่ถึงจะเป็นความสุขใจของจริง(1)
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มๆ ออกมา แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณซ่งจะไม่อยากถูกตระกูลซ่งควบคุมสินะครับ?”
ซ๋งหวั่นถิงก็พยักหน้า ตอบว่า “ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ว่าฉันไม่มีหนทางอื่น”
“ทำไมละครับ?” เย่เฉินตั้งใจพูด “ผมคิดว่าครั้งนี้ที่คุณปู่ของคุณรอดตายมาได้ ความคิดน่าจะเปลี่ยนไปบ้างนะ บวกกับที่ครั้งนี้
คุณหาตัวผมพบ ถึงได้ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ ถ้าเขาซาบซึ้งคุณจริงๆ แล้วคุณจะเอ่ยปากขอความเป็นอิสระ หรือมีสิทธิ์เลือกสามี
ของตนเองได้ ผมคิดว่าเขาก็น่าจะรับปากนะครับ”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มแหยส่ายหน้า พูดว่า “ไม่มีทางหรอกค่ะ ต่อให้คุณปู่จะรักฉัน หรืออยากจะรับปาก แต่ก็ไม่กล้ารับปากหรอก”
“ทำไมละครับ?” เย่เฉินถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณปู่ของคุณเป็นผู้นำตระกูลไม่ใช่หรือ? ควบคุมทุกอย่างในตระกูลซ่งไม่ใช่หรือ? เขายังจะกลัวอะไรอีก?”
ซ่งหวั่นถิงตั้งใจพูด “ที่ตระกูลซ่งเจริญมาถึงทุกวันนี้ พัฒนาไปมีเส้นสายมากมาย เส้นสายต่างๆ ก็อาศัยกฎเกณฑ์นี้เพื่อเป็นข้อบังคับ เพื่อให้ทุกคนฟังกฎของตระกูล ไม่เช่นนั้น ถ้าคุณแหกกฎไป คนอื่นๆ ก็จะทำตาม พอลูกสาวของคุณแต่งงานได้อย่างอิสระ ลูกบ้านอื่นๆ ก็อยากแต่งงานอย่างอิสระบ้าง ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลซ่งก็จะเสียหายอย่างมาก ถ้าทุกคนแหกกฎกันหมด หลายปีเข้า ตระกูลซ่งก็จะล่มจมแน่”
พูดไปดังนั้น ซ่งหวั่นถิงก็พูดต่อ “ที่ตระกูลซ่งไม่ล่มสลายตั้งแต่สมัยยุคราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง อยู่รอดมาได้ทุกวันนี้ หลักสำคัญก็คือกฎเกณฑ์ของตระกูล ไม่แหกกฎแม้แต่น้อย ต่อให้แยกสาขาออกไป แล้วมีเส้นสายเพิ่ม แต่พวกสาขาทั้งหลายของ
พวกเรา ต่างก็จับตามองกันเอง ใครก็ไม่สามารถจะทำเรื่องที่ทำให้ตระกูลซ่งเสียหายได้เลย”
เย่เฉินถอนหายใจอีก แล้วตั้งใจพูดว่า “ผมคิดมาตลอดว่าคุณซ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ไม่นึกว่าคุณเองก็เป็นพญาหงส์ที่ถูกกักขัง
เช่นกัน จะต้องฟังคำของคนอื่นมาจัดการทั้งหมด”
“ใช่นะสิคะ！” ซ่งหวั่นถิงกลุ้มใจจนถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เรื่องแบบนี้ ไม่มีทางจะคัดค้านได้เลย”
เย่เฉินยิ้มๆ แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วคนธรรมดามากมายอิจฉาคนที่มีเงินใช้ไม่มีวันหมดอย่างพวกคุณ มีคนเคยบอกไว้ว่า ยอมร้องไห้รถBMW แต่ไม่ยอมนั่งหัวเราะบนรถจักรยาน ในสายตาคุณ จะมีครอบครัวธรรมดามันยากมาก แต่ในสายตาของคนธรรมดาแล้ว ความธรรมดานี้ มันกลับเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากจะหลุดพ้นออกไป ทุกคนคิดจนหัวจะแตก ก็เพื่อหาเงินไม่ใช่หรือ?”
ซ่งหวั่นถิงมองเย่เฉิน แล้วตั้งใจพูดว่า “คุณเย่ไงที่ไม่ได้ทำเพื่อเงิน！คุณเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจจำนวนเงิน เมื่อครู่ ที่ยาเม็ดละ10ล้าน คุณสามารถหาเงินได้ง่ายๆ หลายสิบล้าน แต่คุณกลับไม่ต้องการมัน แต่จะให้ฟรี นี่ไม่ใช่หรือที่มองเงินทองเป็นของนอกกาย?”
เย่เฉินหัวเราะเบาๆ ในใจคิดว่า ที่ตนมองเงินเป็นของนอกกาย ก็เพราะว่าตนไม่ขาดแคลนเงินอย่างไรเล่า
ตอนที่ผมขาดแคลนเงิน คุณไม่ได้เห็น
ตอนนั้น ป้าหลี่ป่วยหนัก เพื่อที่จะหาเงินค่ารักษาเธอ ผมเอ่ยปากขอยืมเงินในงานวันเกิดของนายหญิงใหญ่เซียว
เดิมที่คิดว่า เธอนั้นนับถือศาสนาพุทธ คงจะมีความคิดที่ว่าช่วยชีวิตคนดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น เดี๋ยวก็คงให้ตนยืมเงิน
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...