ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1512
เย่เฉินเห็นว่าต่งรั่งหลินเชื่อคำพูดของตนเองแล้ว ก็เลยเอ่ยปากว่า “รั่งหลิน นี่ก็สายมากแล้ว พวกผมก็ไปก่อนล่ะ พรุ่งนี้พวกเราเจอกันที่สนามบินก็แล้วกัน”
ต่งรั่งหลินพยักหน้าเบาๆ คิดอะไรขึ้นมาได้ รีบเอ่ยขึ้นว่า “ใช่แล้ว เมื่อครู่นี้คุณช่วยชีวิตฉันไว้อีกครั้งหนึ่งแล้ว！”
เย่เฉินหัวเราะพร้อมกับเอ่ย “ที่ช่วยไม่ใช่คุณ คือสาวน้อยคนนั้น ชนขึ้นมาจริงๆ คุณคงจะไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร แต่สาวน้อยคนนั้นอาจจะค่อนข้างอันตรายแล้ว”
ต่งรั่งหลินจงใจเบ้ปาก เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดื้อรั้นมาก “นั่นก็ต้องขอบคุณคุณ！”
เย่เฉินยิ้มขึ้นอย่างจนปัญญา “พอได้แล้ว พวกเราต้องไปก่อน ก็ไม่เกรงใจกับคุณอยู่ที่นี่แล้ว เรื่องนี้คุณจำไว้ อย่าเพิ่งบอกกับชูหรันก่อน”
ต่งรั่งหลินพยักหน้า “ค่ะ ฉันรู้แล้ว จะปิดปากให้สนิทอย่างแน่นอน สายมากแล้ว พวกเราสองคนก็ต้องไปแล้วเช่นเดียวกัน”
ต่งรั่งหลินและน้องสาวจอดรถไว้ที่ลานจอดรถบริเวณใกล้ๆ เย่เฉินกับกู้ชิวอี๋เมื่อครู่นี้ก็นำรถจอดไว้ที่เรือนสี่ประสานของตระกูลกู้ ดังนั้นทุกคนไม่ใช่ทางเดียวกัน ก็เลยบอกลาที่ริมลานน้ำแข็ง
หลังจากแยกกัน เย่เฉินในที่สุดก็โล่งอก ดูเหมือน เรื่องนี้ในวันนี้ถือว่าผ่านด่านไปได้แบบหวุดหวิด
หลังจากที่เย่เฉินและกู้ชิวอี๋หมุนตัวเดินออกมาหลายสิบเมตร กู้ชิวอี๋ถึงได้เอ่ยถามเขาเบาๆว่า “พี่เย่เฉิน ทำไมพี่ถึงต้องปิดบังสถานะของตัวเองอยู่ตลอดเวลาด้วยล่ะคะ? หากพี่เปิดเผยสถานะของตัวเอง คนเหล่านั้นที่จินหลิงจะกล้ารังแกพี่ได้ยังไงกัน！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ในตอนแรกพี่ตามพ่อแม่ออกจากตระกูลเย่ ย้ายถิ่นฐานมาที่จินหลิง พูดให้ชัดเจน ก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างไปจากเด็กกำพร้าธรรมดาทั่วไป ต่อให้เปิดเผยสถานะของตนเองแล้วจะยังไงได้? คนอื่นๆก็ไม่แน่ว่าจะเชื่อ”
กู้ชิวอี๋ถามอีก “งั้นพี่หลังจากที่ลุงเย่กับป้าเย่เสียชีวิต ก็สามารถติดต่อกับคนตระกูลเย่ ให้พวกเขารับพี่กลับไปก็ได้แท้ๆนี่คะ”
แม้จะบอกว่าอายุของเธอน้อยกว่าเย่เฉิน แต่ทุกครั้งที่คิดถึงสิ่งเหล่านี้ เธอต่างหวังว่าจะสามารถรั้งเย่เฉินให้อยู่ที่เย่นจิงไปได้ตลอด ตนเองไม่ทำอะไร ทุกวันอยู่ที่ข้างกายของเขาคิดหาทุกวิถีทางทำดีกับเขา ชดเชยความทุกข์ที่เขาได้รับตลอดหลายปีมานี้
ในเวลานี้ เย่เฉินยังคงทอดถอนหายใจออกมาอย่างกะทันหัน “พรุ่งนี้ก็ไปแล้ว วันนี้เจอถังซื่อไห่สักหน่อยก็แล้วกัน！”
กู้ชิวอี๋เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ “พี่เย่เฉิน พี่จะไปพบลุงถัง?”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า “เรื่องพ่อแม่พี่ในปีนั้น พี่ยังต้องไปถามเขาให้ชัดเจนต่อหน้า”
กู้ชิวอี๋พูดโพล่งออกมา “งั้นฉันไปด้วยกันกับพี่！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...