ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1515
คุณท่านเย่พูดประโยคนี้ออกไป ทั้งฉากต่างก็ส่งเสียงอุทานด้วยความตื่นตะลึง！
ลูกชายของฉางอิง ที่พูดไม่ใช่เย่เฉินหรอกหรอ?
ที่จริงแล้ว ตั้งแต่ตอนที่คุณท่านเย่ให้ถังซื่อไห่ซื้อตี้เหากรุ๊ปเอาไว้ นำไปมอบให้กับเย่เฉินที่จินหลิง เชิญเย่เฉินกลับตระกูลในตอนนั้น ทุกคนก็รู้ข่าวที่เย่เฉินยังมีชีวิตอยู่กันหมด
นอกจากคุณท่านแล้ว คนอื่นๆทุกคนต่างก็มีความรู้สึกระมัดระวังกับเย่เฉินเป็นอย่างมาก ถึงขั้นภายในจิตใจขับไล่ถึงขีดสุด กลัวว่าเขาจะย้อนกลับมาที่เย่นจิง แย่งชิงทรัพย์สินและอำนาจในตระกูลเย่กับพวกเขา
ที่โชคดีก็คือ ในตอนแรกเย่เฉินปฏิเสธคำเชิญของถังซื่อไห่ ไม่ได้ย้อนกลับมาที่ตระกูลเย่ ดังนั้นทุกคนถึงได้โล่งอก นานไปก็ค่อยๆผ่อนมาตรการเตรียมความพร้อมลงมา
แต่ถึงแม้เย่เฉินจะไม่กลับมา ทุกคนต่างก็รู้สึกไม่พอใจถึงขีดสุดกับเรื่องที่คุณท่านใช้เงินจำนวนมหาศาลมูลค่าแสนล้าน ส่งมอบตี้เหากรุ๊ปให้กับเขา
ทรัพย์สินของตระกูลเย่เกินล้านล้าน แต่ถึงอย่างไรประชากรก็เยอะมาก
คุณปู่ของเย่เฉินมีลูกชายสี่คน ลูกสาวสองคน
นอกจากน้องสองเย่ฉางอิงที่ในปีนั้นเสียชีวิตไปตั้งแต่วัยหนุ่มแล้ว ลูกชายอีกสามคนทั้งหมดให้กำเนิดหลานชายเจ็ดคน หลานสาวหกคน
ลูกสาวสองคนแม้ว่าจะแต่งออกไปแล้ว แต่ต่างก็ยังดำรงตำแหน่งสำคัญอยู่ในอาณาจักรแห่งการเงินของตระกูลเย่ ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ทายาทสายตรงมากมายแบบนี้ ต่อให้เป็นการกระจายกันอย่างเท่าเทียม ก็ไม่อาจจะถึงระดับหนึ่งคนหนึ่งแสนล้านได้
ดังนั้น เย่เฉินคนเดียวก็ได้รับตี้เหากรุ๊ป นี่ทำให้คนตระกูลเย่จำนวนไม่น้อยริษยามากจริงๆ
ในตอนนั้นก็มีคนจำนวนมากรวมรายชื่อคัดค้าน ประท้วงการกระทำที่ลำเอียงแบบนี้ของคุณท่านอย่างรุนแรง
ถังซื่อไห่ในเวลานี้เอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “คุณชายเฉินเคยเรียนมหาวิทยาลัย เพียงแต่เรียนไม่ครบสี่ปีก็เท่านั้น อีกทั้ง ผมได้สัมผัสกับคุณชายเฉินมาบ้าง ในความคิดของผม คุณชายเฉินมีแบบอย่างและความกล้าหาญของท่านรองในปีนั้นอยู่ จะต้องเป็นที่โดดเด่นในหมู่คนอย่างแน่นอน！”
เย่เฟิงหลานชายคนโตของตระกูลเย่ตวาดเสียงแหลม “ไอ้แซ่ถัง ที่นี่ไม่ได้มีที่ให้แกพูด แกไม่ดูบ้างว่ารอบกายของแกล้วนเป็นใคร พวกเราแซ่เย่กันทั้งหมด！แกคนรับใช้ต่างสกุลของบ้านคนหนึ่ง พูดซี้ซั้วอะไรอยู่ที่นี่?”
ถังซื่อไห่เอ่ยขึ้นอย่างไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่งและไม่ถ่อมตนจนดูต่ำต้อย “คนแซ่ถังแม้ว่าจะไม่ใช่แซ่เย่ แต่ชีวิตของคนแซ่ถังคือท่านรองที่เป็นคนให้ ดังนั้นคนแซ่ถังเคยสาบานเอาไว้ตั้งนานแล้วว่า ชีวิตนี้ต่อไปก็คือของตระกูลเย่ ดังนั้นทุกคำที่ผมพูด ล้วนไม่มีเรื่องที่ต้องละอายต่อใจตนเอง！”
เย่เห้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “แกเห็นว่าพวกเราไม่รู้จักแก? แกไม่ได้จงรักภักดีต่อตระกูลเย่เลยแม้แต่น้อย แกจงรักภักดีต่อลุงสองของฉัน ดังนั้นแกถึงได้พยายามทุกวิถีทางซ่อนเย่เฉินเอาไว้ ทั้งพยายามทำทุกวิถีทางหลอกล่อคุณปู่ให้ซื้อตี้เหากรุ๊ปให้กับมัน ตอนนี้แกยังคิดจะหลอกล่อคุณปู่ให้ทำให้มันกลับมาที่เย่นจิง? ฉันว่าแผนการในใจของแก ที่จริงแล้วคืออยากจะช่วยเย่เฉินแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลเย่ล่ะมั้ง?！”
ประโยคนี้พูดออกไป สีหน้าของทุกคนต่างก็เปลี่ยน！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...