ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1517
ในตอนที่ทุกคนในตระกูลเย่ต่างคนต่างมีแผนการ ทยอยกันคิดว่าจะใช้เหตุผลแบบไหนมาโน้มน้าวให้คุณท่านยอมแพ้ความคิดนี้นั้น
คุณท่านก็ตบโต๊ะ เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “ฉันคิดว่าเรื่องนี้ขอเพียงแค่เฉินเอ๋อพยักหน้า โอกาสที่จะสำเร็จก็สูงมาก！”
เย่ฉางโคงรีบเอ่ยขึ้นในทันทีว่า “พ่อ เฉินเอ๋อเขาได้แต่งงานแล้วนะครับ！พ่อคิดว่า ตระกูลซูมีความเป็นไปได้ที่จะให้หลานสาวคนโตที่เป็นเหมือนไข่มุกในมือก็ไม่ปาน แต่งงานกับผู้ชายที่เคยแต่งงานแล้วหรอ? ต่อให้เป็นเฉินเอ๋อหย่าแล้ว นั่นก็คือการแต่งงานครั้งที่สองนะครับ！”
คุณท่านเย่เอ่ยขึ้นอย่างสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้านว่า “ขอเพียงแค่เสน่ห์มากเพียงพอ ก็ต่อให้เป็นการแต่งงานครั้งที่สามแล้วจะยังไง ต่อให้ไม่หย่าแล้วจะยังไงอีก แกรู้ว่าในปีนั้นที่เย่นจิงมีลูกสาวคนรวยจำนวนเท่าไร ยอมเป็นน้อยให้กับฉางอิงหรือเปล่า? แม้ว่าจะไม่ได้มีชื่อเสียงหรือฐานะใดๆ พวกเธอก็ไม่มีคำบ่นเลยแม้แต่น้อย นี่ก็คือเสน่ห์ที่มีอยู่ของฉางอิง！”
เย่ฉางโคงจับข้อมือพร้อมกับเอ่ย “พ่อครับ！ยุคสมัยไม่เหมือนกันแล้วนะ！คนหนุ่มสาวในตอนนี้ต่างก็เคารพตนเอง จะยอมให้ตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรมได้ยังไงกัน?”
คุณท่านเย่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “ยอมไม่ยอม ไม่ใช่สิ่งที่แกจะมาตัดสินได้ คือความจริงที่สามารถตัดสินได้ ไม่ลองดูจะรู้ได้ยังไงว่าไม่ได้？！”
พูดจบ เขาก็รีบเอ่ยขึ้นกับถังซื่อไห่ว่า “ซื่อไห่ แกรีบไปจินหลิงสักรอบให้เร็วที่สุด เจอกับเขาหน่อย นำเรื่องนี้ลองพูดดีๆกับเขา”
ถังซื่อไห่เอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “คุณท่าน ผมคิดว่าคุณชายเฉินไม่มีทางรับปากแน่”
“อะไรนะ?” คุณท่านเย่ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ชี้ไปที่ลูกหลานตระกูลเย่คนอื่นๆ เอ่ยถามว่า “พวกเขาไม่อยากให้เฉินเอ๋อกลับมา แกก็ไม่อยากเหมือนกันหรอ?”
ถังซื่อไห่รีบอธิบายขึ้นในทันที “คุณท่านเข้าใจผิดแล้วครับ ซื่อไห่เฝ้ารอให้คุณชายเฉินสามารถกลับมายังตระกูลเย่ได้ทุกคืนวัน แต่ว่า ด้วยความเข้าใจที่ซื่อไห่มีต่อคุณชายเฉิน เขาไม่อาจจะรับปากดองกับตระกูลซูได้จริงๆ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเขาได้มีภรรยาแล้ว อีกทั้งเขาตั้งใจเป็นอย่างมากกับภรรยาที่มีอยู่ในตอนนี้ พูดถึงเพียงแค่แต่งงานดองญาติ ท่านอย่าลืมว่า เขากับคุณหนูตระกูลกู้มีการหมั้นหมายเอาไว้อยู่ตลอด นั่นเป็นถึงคำสั่งของพ่อแม่ คำพูดของแม่สื่อ คุณชายเฉินต่อให้พิจารณาคุณกู้ชิวอี๋แห่งตระกูลกู้ ก็ไม่มีทางพิจารณาซูจือหยูแห่งตระกูลซู！”
“แม่งเอ๊ย...”
ทุกคนเวลานี้เพิ่งจะนีกถึงความจริงตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่ถูกพวกเขาละเลยไปได้
ตั้งแต่ตอนที่เย่เฉินยังเป็นเด็ก ก็ได้มีการหมั้นหมายกับคุณหนูตระกูลกู้ หรือก็คือกู้ชิวอี๋ดาราใหญ่ในตอนนี้！
เวลานี้ คุณท่านลุกยืนขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เอ่ยกับถังซื่อไห่ว่า “ซื่อไห่ ให้ภารกิจหนึ่งกับแก ฉันไม่สนว่าแกจะใช้วิธีการอะไร ภายในครึ่งปี จำเป็นต้องให้เฉินเอ๋อหย่าขาดกับผู้หญิงคนนั้นที่จินหลิง จากนั้นกลับเข้ามาในตระกูล！”
ถังซื่อไห่พยักหน้า “คุณท่าน ผมจะต้องทำสุดความสามารถอย่างแน่นอน”
คนตระกูลเย่คนอื่นๆ แต่ละคนต่างก็กลัดกลุ้มใจถึงขีดสุด
ตามแนวโน้มในตอนนี้ ดูเหมือนคุณท่านจะต้องเอาเย่เฉินกลับมาให้ได้อย่างแน่นอน
อีกทั้งขอเพียงแค่เย่เฉินกลับมา เขามีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะกลายเป็นลูกเขยของตระกูลกู้ ในขณะเดียวกันก็มีความเป็นไปได้มากว่าจะกลายเป็นลูกเขยของตระกูลซู
ถึงเวลานั้น เขาก็จะกลายเป็นคนของตระกูลเย่ที่สามารถทำทุกอย่างได้ราบรื่นตามความหมายที่แท้จริง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...