ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1520
หากมีความจำเป็นจริงๆ ตอนนี้เขาก็สามารถเอาออกมามอบให้กับถังซื่อไห่ได้ตลอดเวลา
แต่เหตุผลที่เขาบอกว่าต้องรอถึงตอนที่ถังซื่อไห่มีความต้องการ ก็เพราะอยากจะใช้ยาอายุวัฒนะมาเพิ่มระดับความน่าเชื่อถือของถังซื่อไห่
ไม่ใช่ว่าเขามีความสงสัยในตัวถังซื่อไห่ แต่เขาคิดว่า ภายใต้สถานการณ์ใดๆก็แล้วแต่ ระมัดระวังหน่อยมักจะไม่ผิดเสมอ
มียาอายุวัฒนะติดต่อสัมพันธ์กับถังซื่อไห่เอาไว้ ระดับความจงรักภักดีที่ถังซื่อไห่มีต่อตนเอง ก็ต้องมีเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
ถังซื่อไห่ได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของคนทั้งคนก็จริงจังขึ้นมา เอ่ยกล่าวขอบคุณในทันที “คุณชาย มีประโยคนี้ของคุณ ผู้น้อยบุกน้ำลุยไฟก็ตายอย่างไม่เสียดายแล้ว！”
ถังซื่อไห่ไม่เพียงแค่เป็นคนที่จงรักภักดีคนหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่ฉลาดมาก
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว้ายาอายุวัฒนะคืออะไรกันแน่ แต่เขาก็สามารถรู้อะไรได้บ้างผ่านการแสดงออกของกู้เหยียนจง
อันดับแรก ยาดีที่เย่เฉินพูดนั้น จะต้องเป็นยาวิเศษที่รักษาได้เป็นร้อยโรคอย่างแน่นอน ก็แม้แต่โรคร้ายแรงที่โอกาสการเสียชีวิตแทบจะเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างมะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายนี้ก็ยังสามารถรักษาให้หายได้ งั้นบนโลกนี้ก็คงไม่มีโรคที่ยานี้รักษาไม่ได้แล้ว
ประการที่สอง สภาพที่กู้เหยียนจงแสดงออกมาทั้งหมดบนทีวี ดีกว่าตอนที่เขายังแข็งแรงเสียอีก นี่ก็พิสูจน์ได้ว่า ยาดีนี้ไม่เพียงแค่สามารถรักษาอาการป่วย ยังสามารถยืดอายุขัยชีวิตได้
พูดถึงตรงนี้ ถังซื่อไห่ถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “แต่ ตลอดจนถึงตอนที่พ่อของคุณเป็นวัยรุ่น การค้าระหว่างประเทศของผู้ประกอบการภายในประเทศเรายังคงแทบจะเหมือนกันกับสมัยราชวงศ์ถังราชวงศ์ซ่ง ไม่มีจำนวนเทคโนโลยีอะไร แต่คนยุโรปและอเมริกาได้เล่นการเงินระหว่างประเทศจนถึงขั้นสุดยอด หุ้น การซื้อขายล่วงหน้า ปิโตรเลียม ทองคำ กองทุนส่วนบุคคล กองทุนป้องกันความเสี่ยง การลงทุนที่มีความเสี่ยง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นทักษะที่เติบโตเป็นพิเศษของยุโรปและอเมริกาในปีนั้น…”
“ประเทศทางเอเชียในปีนั้นยังคงกำลังอาศัยแรงงานคนผลิตสิ่งของอย่างยากลำบากไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินที่ต่างประเทศ ตอนที่เก็บเล็กผสมน้อยจนมาก กองทุนป้องกันความเสี่ยงของเขาก็นำพาเงินร้อนมาให้มากมาย มาถึงเอเชียสร้างความเดือดร้อนตามอำเภอใจ ไม่เพียงแต่สามารถสร้างความวุ่นวายทางการเงินได้ ยังสามารถแย่งชิงประเทศในเอเชียไปได้หลายปีอย่างถูกต้องตามกฎหมาย รวมไปถึงผลผลิตของการใช้แรงงานหลายสิบปี ให้การเงิน ตลาดหุ้น ตลาดอสังหาริมทรัพย์ของประเทศหนึ่งตกลงอย่างรุนแรง…”
“ในปีนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์อาเป้าหมายของการดูดเลือด เล็งมาที่ตระกูลใหญ่ภายในประเทศ ในตอนที่ทุกคนทำได้เพียงปล่อยให้คนอื่นกดขี่ตามอำเภอใจนั้น เป็นพ่อของคุณที่ลุกขึ้นมา สร้างกลุ่มตระกูลใหญ่ของทั้งเย่นจิง ร่วมกันต่อต้านตระกูลรอธส์ไชลด์ สุดท้ายทำเอาตระกูลรอธส์ไชลด์พ่ายถอยกลับไปอย่างน่าอับอาย สิบปีไม่กล้ามาที่ประเทศจีนอีก…”
เย่เฉินฟังจนถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น “ตามที่คุณพูด ตระกูลเหล่านี้ของเย่นจิงควรจะขอบคุณพ่อผมถึงจะถูก ทำไมพ่อผมถึงได้ล่วงเกินพวกเขาแล้วล่ะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...