ถังซื่อไห่พูดอย่างเร่งรีบว่า "คุณชายครับผมมีข้อเสนอแนะเล็กๆ อยู่ข้อหนึ่ง ไม่ทราบว่าคุณชายพอจะยอมรับฟังไหมครับ"
เย่เฉินพูดว่า "เชิญพูดได้เลย"
ถังซื่อไห่พูดว่า "คุณชายครับ ผมอยากจะให้พวกคนที่เนรคุณพ่อของคุณชายชดใช้ ซึ่งก่อนอื่นคุณชายจะต้องยึดกุมตระกูลเย่ไว้ในมือให้มั่นคงก่อนจากนั้นคอยกำหนดแผนการอย่างละเอียดและสมบูรณ์ไว้ แล้วค่อยลงมือกวาดล้างตระกูลเหล่านี้ไปทีละตระกูล!”
เย่เฉินถามเขา "ถ้าผมยึดตระกูลเย่ไว้ในมือแล้วแล้วคุณคิดว่าสิ่งแรกที่ผมจะโจมตีเป็นตระกูลไหนกันล่ะ?"
"ตระกูลซู!"
ถังซื่อไห่พูดโดยไม่ลังเลใดๆ ว่า "ตระกูลซูมีกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดเลยนะครับ การฆ่าพวกเขา ก็เท่ากับมีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น กลุ่มคนที่แทงข้างหลังพ่อของคุณชายในปีนั้น ล้วนเป็นการรวบรวมจากตระกูลซู โดยในตอนแรกพวกเขาได้จัดตั้งพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่เป็นการส่วนตัว โดยมีตระกูลซูเป็นผู้นำ
“พันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่งั้นเหรอ?” เย่เฉินส่งเสียงเยาะเย้ย “ก็แค่พันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่พันธมิตรหนึ่งเท่านั้น! ซึ่งหากตามตัวอักษรเหล่านี้แล้ว ผมจะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวกับตระกูลซูแน่!”
ถังซื่อไห่พูดว่า “เอ่อใช่แล้วครับคุณชายวันนี้ที่คุณท่านเรียกประชุมญาติสนิททุคนนั้น นายท่านก็พูดถึงคุณชายพร้อมกับเรื่องของตระกูลซูด้วย”
กู้ชิวอี๋อายจนหน้าแดงขึ้นมาทันที
แต่เย่เฉินกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ในปีนั้นที่พ่อของผมถูกคนเป็นหมื่นเป็นพันชี้หน้าด่ากราดนั้น เขาไม่เพียงแต่ไม่ช่วยปกป้องพวกเราครอบครัวสามคนแล้วยังขับไล่พวกเราออกไปอีกและตอนนี้กลับต้องการให้ผมช่วยตระกูลเย่ให้ก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว นี่มันช่างเป็นการฝันกลางวันจริงๆ เลย”
ถังซื่อไห่พยักหน้า พร้อมกับพูดว่า “คุณชายครับ วิธีการของคุณท่านอาจจะมากไปหน่อย แต่คุณชายก็ไม่จำเป็นต้องโกรธมากขนาดนั้นก็ได้ซึ่งในทางตรงกลับกันนี่ก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะเป็นแผนซ้อนแผนได้และคุณชายก็สามารถรับปากกับเขา ซึ่งหลังจากหมั้นกับคุณกู้แล้ว คุณชายก็จะใช้โอกาสนี้ขอทรัพยากรเพิ่มเติมจากตระกูลเย่ซึ่งหากคุณชายสามารถกลายเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปของตระกูลเย่ได้แล้ว จากนั้นค่อยลงมือจัดการตระกูลซู ก็จะเพิ่มโอกาสชนะได้อย่างแน่นอน!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...