ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1525

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เฉินเตรียมอำลาครอบครัวของกู้ชิวอี๋ จากนั้นตัวเขาก็นั่งแท็กซี่ตรงไปที่สถานีรถ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า กู้เย้นจงจะยืนกรานที่จะขับไปส่งเขาด้วยตัวเอง

ซึ่งมีหลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋ เดินทางร่วมกันกับเขาด้วย

เย่เฉินไม่อยากให้พวกเขาต้องเสียแรงเปล่า แต่ก็ยากที่จะปฏิเสธการเชื้อเชิญได้ ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงไป

ระหว่างทาง กู้เย้นจงก็ขับรถโรลส์-รอยซ์ของเขา โดยหลินหว่านชิวนั่งเบาะข้างคนขับ ส่วนเย่เฉินและกู้ชิวอี๋นั่งอยู่เบาะหลัง

จิตใจของกู้ชิวอี๋ตกต่ำตลอดเวลา แต่เนื่องจากพ่อแม่ของเธอก็อยู่ในรถด้วย เธอจึงไม่ได้เอ่ยปากพูด ด้วยท่าทีที่ดูจะหนักใจตลอดทาง

เมื่อเห็นว่านอกหน้าตาสามารถมองเห็นโครงร่างของสนามบินแล้วกู้ชิวอี๋ก็รวบรวมความกล้าแล้วยื่นมือออกไป จับฝ่ามือของเย่เฉินไว้อย่างเงียบๆ และมือเล็กๆ ของเธอก็บีบมือของเย่เฉินไว้อย่างแน่นหนา

เย่เฉินหันหน้าไปมองโดยไม่รู้ตัว ก็พบว่ากู้ชิวอี๋มองมาที่ตัวเขาด้วยสายตาที่ทั้งคับแค้นใจทั้งดื้อรั้นก็ทำให้เขาอดรู้สึกผิดอยู่ในใจไม่ได้

รถโรลส์-รอยซ์ก็จอดลงที่ประตูทางออกของสนามบิน เย่เฉินจึงค่อยๆ ดึงมือของตัวเองออกจากมือของกู้ชิวอี๋ และพูดกับทั้งคนสามว่า "คุณลุงกู้ คุณน้าหลิน และหนานหนานครับพวกคุณอย่าเพิ่งลงจากรถนะครับ สนามบินคนเยอะ หากถูกคนเห็นเข้ามันจะไม่ดีเอา โดยเฉพาะหนานหนาน ที่ยังเป็นบุคคลสาธารณะอีกด้วย”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างเร่งรีบว่า “ฉันสวมหน้ากากได้!”

ในขณะนั้นหลินหว่านชิวก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “พอแล้วหนานหนาน แม้ว่าลูกจะสวมหน้ากาก ลูกก็ทำได้แค่ส่งเฉินเอ๋อไปถึงที่ประตูตรวจเช็คความปลอดภัยเท่านั้น และระยะทางทั้งหมดก็ไม่ได้ไกลมากหรอก ดังนั้นอย่าเสี่ยงเลย”

กู้เย้นจงก็พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า “ใช่แล้วลูก อย่าทำให้พี่เย่เฉินต้องลำบากเลย"

"งั้นก็ได้ค่ะ..." กู้ชิวอี๋ทำได้แค่พยักหน้าเบาๆ แล้วมองไปที่เย่เฉิน พร้อมกับพูดว่า "พี่เย่เฉินคะ หลังจากขึ้นเครื่องแล้วอย่าลืมบอกฉันด้วยนะ หลังจากลงจอดแล้วก็ต้องบอกฉันด้วย”

เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ได้ ผมเข้าใจแล้ว พวกคุณวางใจเถอะครับ”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ลงมาจากรถและหยิบกระเป๋าใบเล็กจากท้ายรถ

หลังจากนั้น เขาก็โบกมือลาตระกูลกู้ครอบครัวสามคนนั้นผ่านหน้าต่างรถ แล้วหันหลังเดินเข้าไปในสนามบิน

ทันทีที่เขาเข้าไปในสนามบิน เขาได้รับสายจากต่งรั่งหลินว่า "เย่เฉิน มาถึงสนามบินหรือยัง?"