ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1528

เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็ส่งเสียงเย็นชาแล้วพูดว่า "แค่ตระกูลญี่ปุ่นตระกูลหนึ่งก็สมควรมาโอ้อวดบนแผ่นดินจีนของผมได้งั้นเหรอ? ต่อให้นางาฮิโกะ อิโตะจะยืนต่อหน้าผม ถ้าเขากล้าที่จะมาเสแสร้งกับผม ผมยังจะทุบตีเขาให้เขาคุกเข่าเรียกปู่เลย”

“ไอ้อันธพาลเอ๊ย!” ทานากะโคอิจิที่เดิมทีที่ยังรู้สึกผิดต่อเย่เฉินเพราะความไม่สุภาพของแฟนสาวตัวเอง อยู่ๆ ก็โกรธขึ้นมาทันที

เขาตำหนิอย่างรุนแรงว่า "ถึงกับกล้าดูหมิ่นคุณอิโตะทาเคฮิโกะ ชีวิตคงยาวมากใช่ไหม?"

เย่เฉินยิ้ม พร้อมกับหันหน้ามามองทานากะโคอิจิ และถามอย่างเย็นชาว่า "ทานากะใช่ไหม? ไม่เจอกันนานเลยนะ"

ทันทีที่ทานากะโคอิจิเห็นเย่เฉินคนทั้งคนก็ราวกับว่าเห็นผียังไงอย่างงั้น

เขายังคงจำ ภาพการถูกปลดออกจากตำแหน่งของยามาโมโตะ คาซึกิได้เป็นอย่างดี

ไม่สงสัยเลยว่า เย่เฉินเป็นคนที่มีกำลังวิปริตที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมาในชีวิต และคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับคนชั่วร้ายคนนี้ในร้าน Hermes ที่สนามบินเย่นจิง

ขาของเขาอ่อนแรงลงทันที จากนั้นเสียงโครมก็ดังขึ้นเขาคุกเข่าลงบนพื้น แล้วคลานไม่กี่ก้าวบนพื้น จนมาถึงข้างๆ เย่เฉินพร้อมกับพูดอย่างเคารพและเกรงกลัวว่า "คุณเย่ครับผมขอโทษด้วยนะครับ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคุณ! ขอโทษด้วยจริงๆ นะครับ!"

ทานากะโคอิจิกลัวเย่เฉินอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนแรกนั้น ยามาโมโตะ คาซึกิผู้เป็นยอดฝีมือด้านสมบัติแห่งชาติของญี่ปุ่น แกล้งทำเป็นไร้ความสามารถกับเย่เฉินจนถูกเขาทุบตีจนพิการ และตัวเองก็พูดว่าไม่กล้าที่จะอกตัญญูต่อเขาเลย!

มิฉะนั้น ถ้าเย่เฉินคนเดียวไม่มีความสุข เขาก็จะฆ่าตัวเองทิ้งโดยตรง แต่เขากลับทำได้แค่นอนลงและกลับญี่ปุ่นไป

ทานากะโคอิจิทำลายผู้หญิงคนนั้น และเมื่อเธอเห็นว่าอยู่ๆ เขาก็คุกเข่าลง สารภาพผิดกับผู้ชายคนนั้น เธอก็ประหลาดใจไม่หยุด เธอจึงรีบยื่นมือออกไปดึงเขาขึ้นมา แล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า “โคอิจิ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณเป็นคนที่มีอนาคตที่สุดในสายตาของนางาฮิโกะ อิโตะเลยนะ และอนาคตก็เป็นสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัด แล้วทำไมถึงต้องคุกเข่าต่อหน้าคนแปลกหน้าด้วย?"

ทานากะโคอิจิยื่นมือออกอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วดึงผู้หญิงคนนั้นลงไปที่พื้น พร้อมกับตะโกนอย่างสุดเสียงว่า "บังอาจ!ใครสั่งให้เธอพูดจาหยาบคายต่อหน้าคุณเย่กัน? รีบคุกเข่าลงขอโทษคุณเย่เดี๋ยวนี้!”