ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1530
เย่เฉินถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เขาหันกลับมาและซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ของ Hermès จากเคาน์เตอร์แบบกระจาย
หลังจากซื้อครบถึง 500,000 หยวน เขาก็รูดบัตรเพื่อชำระเงินโดยตรง โดยถือกล่องของขวัญ Hermes กองหนึ่งและมุ่งหน้าไปยังห้องพักผู้โดยสารวีไอพี
เมื่อเย่เฉินมาถึงห้องพักผู้โดยสารวีไอพีแล้ว ต่งรั่งหลินก็มาถึงแล้วเช่นกัน
เมื่อเธอเห็นเย่เฉินเดินเข้ามาพร้อมกับถือสินค้าของ Hermès เธอพูดด้วยความอิจฉาเล็กน้อยว่า "ฉันก็ว่าว่าทำไมมาถึงแล้วถึงหาคุณไม่เจอเลย ที่แท้ก็ไปช้อป Hermès มานี่เอง! ซื้อของขวัญฝากชูหรันใช่ไหม?"
เย่เฉินพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ "กว่าจะมาถึงที่เมืองใหญ่อย่างเย่นจิงมันไม่ง่ายเลยนะ แน่นอนว่าต้องซื้อของที่ระลึกฝากภรรยาบ้างแหละ"
ต่งรั่งหลินเบะปาก พร้อมกับพูดว่า "เย่เฉิน ฉันรู้ว่าคุณน่ะเป็นคนที่ปิดบังเก่งแค่ภาพรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นของซุปตาดังอย่างกู้ชิวอี๋น่ะ ถ้าวางขายบนเว็บไซต์มือสองยังสามารถขายได้หลายพันหยวนเลยนะ และคุณก็รู้จักกับเธอมาตั้งแต่ยังเด็ก เลยแต่กลับไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเธอเลย”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยชาว่า “ผมจะเอาคนอื่นออกไปเป็นต้นทุนที่โอ้อวดของตัวเองได้ยังไงกันล่ะ? นั่นไม่ใช่ว่าจะเป็นการทรยศต่อความใจดีของผู้อื่นที่มีต่อผมเหรอ?”
ต่งรั่งหลินพยักหน้าเบาๆ “นั่นคือสิ่งที่ฉันพูด”
หลังจากพูดจบ เธอก็มีคำถามที่ซุบซิบขึ้นมา "งั้นชูหรันรู้เรื่องที่พวกคุณทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กไหม?”
เย่เฉินส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “แน่นอนไม่รู้ ที่จริงแล้วผมไม่อยากจะบอกกับใครทั้งนั้น แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อวานจะถูกคุณเห็นเข้าที่ทะเลสาบโห้วไห่ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่รู้หรอก”
ต่งรั่งหลินพูดอย่างมีความสุขว่า “งั้นก็แสดงว่า ฉันได้รู้ความลับของตัวคุณที่แม้แต่ชูหรันยังไม่รู้ด้วยซ้ำแล้วสิ นี่หมายความว่าความสัมพันธ์ของพวกเราพัฒนาไปอีกก้าวแล้วล่ะสิ?”
เย่เฉินพูดอย่างเก้อเขินว่า "เรื่องนี้ยังต้องถามอีกเหรอ? เราเป็นเพื่อนกันนะ และคุณก็เป็นเพื่อนสนิทของภรรยาผมด้วยดังนั้นที่เหลือจึงไม่สามารถให้คุณเห็นได้!”
ต่งรั่งหลินก้มหน้าลงและกระซิบเบาๆว่า “ทำไมคุณถึงทำกับว่าฉันเป็นคนนอกแบบนี้ด้วย? ตอนนั้นเค้าได้รับบาดเจ็บส่วนที่ไม่ควรให้คุณก็ให้คุณเห็นไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ส่วนที่ไม่ควรให้คุณสัมผัสคุณก็ให้คุณสัมผัสไปแล้วไม่ใช่เหรอ? "
เย่เฉินโพล่งออกมาว่า "นี่เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน ตอนนั้นเพื่อผมช่วยชีวิตคุณ ไม่ใช่เพื่อเอาเปรียบคุณ"
ต่งรั่งหลินเบ๊ะปากพร้อมกับมองบนไปทางเย่เฉิน และพูดว่า "ใครจะไปรู้ว่าคุณไม่ได้เอาเปรียบเล่า? หรือไม่บางทีคุณอาจช่วยชีวิตคน และเอาเปรียบทั้งสองทางเลยกว่าได้!"
พูดอย่างนั้น เธอก็พูดอย่างเร่งรีบและจริงจังอีกว่า "ที่จริงแล้วฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าคุณจะเอาเปรียบ ต่อให้คุณเอาเปรียบ ฉันก็ยินดี...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...