ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1530

เย่เฉินถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เขาหันกลับมาและซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ของ Hermès จากเคาน์เตอร์แบบกระจาย

หลังจากซื้อครบถึง 500,000 หยวน เขาก็รูดบัตรเพื่อชำระเงินโดยตรง โดยถือกล่องของขวัญ Hermes กองหนึ่งและมุ่งหน้าไปยังห้องพักผู้โดยสารวีไอพี

เมื่อเย่เฉินมาถึงห้องพักผู้โดยสารวีไอพีแล้ว ต่งรั่งหลินก็มาถึงแล้วเช่นกัน

เมื่อเธอเห็นเย่เฉินเดินเข้ามาพร้อมกับถือสินค้าของ Hermès เธอพูดด้วยความอิจฉาเล็กน้อยว่า "ฉันก็ว่าว่าทำไมมาถึงแล้วถึงหาคุณไม่เจอเลย ที่แท้ก็ไปช้อป Hermès มานี่เอง! ซื้อของขวัญฝากชูหรันใช่ไหม?"

เย่เฉินพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ "กว่าจะมาถึงที่เมืองใหญ่อย่างเย่นจิงมันไม่ง่ายเลยนะ แน่นอนว่าต้องซื้อของที่ระลึกฝากภรรยาบ้างแหละ"

ต่งรั่งหลินเบะปาก พร้อมกับพูดว่า "เย่เฉิน ฉันรู้ว่าคุณน่ะเป็นคนที่ปิดบังเก่งแค่ภาพรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นของซุปตาดังอย่างกู้ชิวอี๋น่ะ ถ้าวางขายบนเว็บไซต์มือสองยังสามารถขายได้หลายพันหยวนเลยนะ และคุณก็รู้จักกับเธอมาตั้งแต่ยังเด็ก เลยแต่กลับไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเธอเลย”

เย่เฉินพูดอย่างเฉยชาว่า “ผมจะเอาคนอื่นออกไปเป็นต้นทุนที่โอ้อวดของตัวเองได้ยังไงกันล่ะ? นั่นไม่ใช่ว่าจะเป็นการทรยศต่อความใจดีของผู้อื่นที่มีต่อผมเหรอ?”

ต่งรั่งหลินพยักหน้าเบาๆ “นั่นคือสิ่งที่ฉันพูด”

หลังจากพูดจบ เธอก็มีคำถามที่ซุบซิบขึ้นมา "งั้นชูหรันรู้เรื่องที่พวกคุณทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กไหม?”

เย่เฉินส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “แน่นอนไม่รู้ ที่จริงแล้วผมไม่อยากจะบอกกับใครทั้งนั้น แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อวานจะถูกคุณเห็นเข้าที่ทะเลสาบโห้วไห่ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่รู้หรอก”

ต่งรั่งหลินพูดอย่างมีความสุขว่า “งั้นก็แสดงว่า ฉันได้รู้ความลับของตัวคุณที่แม้แต่ชูหรันยังไม่รู้ด้วยซ้ำแล้วสิ นี่หมายความว่าความสัมพันธ์ของพวกเราพัฒนาไปอีกก้าวแล้วล่ะสิ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน