ต่งรั่งหลินหัวเราะแหะๆ ไปทีหนึ่ง "ฉันรู้แล้ว!"
เซียวชูหรันยิ้มและพูดว่า "พอดีเลยที่วันนี้ฉันไม่ได้มีธุระอะไร เดี๋ยวฉันจะขับรถไปรับพวกเธอที่สนามบินนะ"
"ได้เลย!" ต่งรั่งหลินยิ้มและพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นคงต้องลำบากคนสวยมารับแล้วนะ!"
เซียวชูหรันยิ้มพร้อมกับพูดว่า "จะเกรงใจกับฉันขนาดนี้ทำไมกันเล่า นอกจากนี้มันก็ไม่ใช่มารับเธอคนเดียวสักหน่อย แต่ยังต้องมารับเย่เฉินของบ้านเราด้วย"
ต่งรั่งหลินพูดว่า "ได้ๆ เธอมารับเย่เฉินของบ้านพวกเธอ แล้วถือโอกาสมารับฉันด้วยเลยใช่ไหม?"
เซียวชูหรันยิ้มพร้อมกับพูดว่า "ใช่แล้ว!"
"ได้เลย” ต่งรั่งหลินพูดอย่างจนปัญญาว่า “แค่สามารถแวะมารับฉันด้วย ฉันก็พอใจมากแล้ว!"
เซียวชูหรันพูดว่า "งั้นฉันคงจะไม่คุยกับพวกเธอแล้วนะ เดี๋ยวเจอกันที่สนามบินนะ!"
"ได้"
...
เที่ยวบินในระยะเวลา 2 ชั่วโมงนั้น ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินจินหลิงอย่างราบรื่น
เย่เฉินและต่งรั่งหลินออกจากสนามบินด้วยกัน และเห็นเซียวชูหรันรออยู่ที่นั้นแล้ว
ไม่ได้เจอเซียวชูหรันมาหลายวันนี้แล้ว เย่เฉินก็คิดถึงเธออย่างมาก เมื่อเห็นเซียวชูหรันสวมเสื้อโค้ทยาว ด้วยรูปร่างที่ผอมเพรียว และบุคลิกที่โดดเด่นนั้น
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ เซียวชูหรันก็คิดถึงเย่เฉินอย่างมากเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...