ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1534

ขณะที่พูดอยู่อย่างนั้น เย่เฉินก็นึกเรื่องเรื่องหนึ่งขึ้นได้ และพูดอย่างเร่งรีบว่า "เอ่อใช่แล้วที่รักผมกลับมาครั้งนี้ จะพักผ่อนแค่วันสองวัน ก็ต้องรีบไปญี่ปุ่นอีกรอบครั้งที่แล้วผมก็บอกกับคุณแล้วด้วยพอดีว่ามีลูกค้าที่ญี่ปุ่นเร่งให้ผมไปที่นั่นตลอดเลย”

เซียวชูหรันพยักหน้า และถามเขาว่า “จะไปนานแค่ไหน? เหลืออีกแค่ครึ่งเดือนก็จะถึงปีใหม่แล้วนะ และหลายหน่วยก็กำลังเตรียมตัวสำหรับวันหยุดแล้วด้วย ไม่อย่างงั้นคุณก็พักผ่อนก่อน หลังปีใหม่ค่อยกลับไปทำงาน”

เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ผมรับปากเขาแล้ว และในเวลานี้ผมจะผิดสัญญาทันทีได้ที่ไหนกันล่ะแต่คุณวางใจเถอะ คงใช้เวลาไม่กี่วันก็คงเสร็จแล้ว ที่จริงแล้วญี่ปุ่นอยู่ไม่ไกลมากหรอก บินโดยตรงจากเมืองจินหลิงของเราไปใช้เวลาแค่สองชั่วโมงเอง"

"งั้นก็ได้ค่ะ... " เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นไปถึงญี่ปุ่นแล้วคุณต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ นะ เราน่ะไม่คุ้นเคยกับความเป็นอยู่ที่นั่น ห้ามขัดแย้งกับคนอื่นเด็ดขาดนะ จะได้ไม่ถูกคนในพื้นที่รังแก"

"ได้เลย!" เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพูดว่า "ความสามารถของสามีคุณในตอนนี้คุณยังไม่รู้อีกเหรอ? และผมจะไม่ยอมให้คนอื่นมารังแกผมได้อย่างแน่นอน "

เซียวชูหรันมองบนใส่เขาไปทีหนึ่ง แล้วพูดว่า "ฉันรู้ว่าคุณสามารถต่อสู้ได้ แต่ที่สุดแล้วคุณก็ยังต้องใช้ความปรองดองก่อเกิดทรัพย์นะ"

เย่เฉินพยักหน้า "วางใจเถอะที่รัก ผมจะระวัง"

...

เมื่อกลับไปถึงที่ Tomson Riviera

ทันทีที่รถเข้าไปในลานบ้าน หม่าหลันที่กำลังรื้อปูนปลาสเตอร์ก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่ดีอกดีใจ

เพราะเธอรู้ว่าเซียวชูหรันไปรับเย่เฉินที่สนามบิน ดังนั้นจึงเอาแต่รอเย่เฉินกลับมา

เหตุผลที่ตั้งตารอเย่เฉินกลับมา ประเด็นหลักเพราะเย่เฉินได้รับปากกับเธอไว้ว่า เขาจะซื้อของขวัญมาฝากเธอเมื่อเขากลับมาเย่นจิง

เพราะครั้งที่แล้วเย่เฉินซื้อชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวคาเวียร์ราคาหลายแสนให้เธอ เพราะเธอให้ความสำคัญกับลูกเขยที่ใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือยของตัวเองมาก และคาดเดาว่าครั้งนี้เย่เฉินจะต้องซื้อของขวัญที่ล้ำค่าให้กับตัวเองอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงร้อนอกร้อนใจรอไม่ไหวมาตั้งแต่เช้าแล้ว