ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1535

เมื่อเห็นท่าทีของหม่าหลันที่เต็มไปด้วยความรีบร้อน เย่เฉินก็ยิ้มบางๆ และเปิดประตูรถเบาะหลัง แล้วหยิบกล่องของขวัญแอร์เมสจากด้านในออกมากองหนึ่ง

เมื่อหม่าหลันเห็นสินค้าแอร์เมสที่มากขนาดนั้น ก็เบิกตากว้างขึ้นมา กระทั่งเปล่งแสงสว่างไสวออกมา!

เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นในใจว่า "โอ้พระเจ้า มันคือแอร์เมสเลยนะ! กระเป๋าแอร์เมสราคาแพงมากและเย่เฉินก็ยังยอมซื้อให้ฉัน เพราะแต่ผ้าพันคอแอร์เมสเส้นหนึ่ง ยังต้องใช้เงินตั้งหลายหมื่นหยวนไปซื้อเลยนะ!”

ดังนั้น เธอจึงเดินมาใกล้ๆ ด้วยความตื่นเต้น และปิดปากพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไอ้หยาๆ นี่มันแอร์เมสนี่นา! ลูกเขยคนดีนี่ช่างยอมทำใจซื้อได้ลงจริงๆ! ลูกซื้อสินค้าแอร์เมสอะไรมาให้แม่เหรอลูก?”

เย่เฉินเลือกหยิบกล่องของขวัญขนาดเล็กใหญ่ออกมาสองสามกล่อง แล้วยื่นให้หม่าหลัน “คุณแม่ครับ กล่องใหญ่ใบนี้คือกระเป๋าแอร์เมส ซึ่งมันเข้ากับบุคลิกของคุณแม่ดี คุณแม่ดูสิครับว่าชอบหรือไม่”

เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าเป็นกระเป๋า ก็กระโดดโลดเต้นขึ้นมาอย่างดีใจ!

"โอ้แม่เจ้า! เป็นกระเป๋าจริงๆ ด้วย ! โอ้พระเจ้าเอ๊ย ลูกเขยคนดีของฉัน! ลูกนี่ช่างยอมทำใจจ่ายเงินเพื่อแม่จริงๆ เลย!"

หม่าหลันอยากได้กระเป๋าที่ดีๆ สักใบมาโดยตลอด แต่ว่าหลายปีมานี้ กระเป๋าที่ดีที่สุดของเธอ ก็เป็นแค่กระเป๋าธรรมดาอย่าง LV และราคาก็ประมาณ 15,000 หยวนเท่านั้น

ในสายตาของเธอ กระเป๋าแอร์เมส ถือได้เฉพาะผู้หญิงชั้นสูงเท่านั้น ซึ่งคนธรรมดาๆ แม้แต่จะอยากจับต้องยังจับต้องไม่ได้เลย และเธอก็ใฝ่ฝันที่จะสะพายแอร์เมส แต่เธอกลับกล้าที่จะคิดเท่านั้น แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเคยมีเงินมาอยู่บ้าง แต่ถ้าเธอต้องใช้เงินมากกว่า 2 แสนหยวนเพื่อซื้อแอร์เมส เธอก็ยังทำใจซื้อไม่ได้เป็นอย่างมาก

คิดไม่ถึงว่า วันนี้เย่เฉินจะซื้อกระเป๋าแอร์เมสให้ตัวเองใบหนึ่ง!

และนี้ก็ทำให้เธอทั้งตื่นตกใจและดีใจเลยจริงๆ!

เธอแกะกล่องแอร์เมสออกอย่างรวดเร็ว และหยิบกระเป๋าถือที่ราคาแสนกว่าออกมา เธอพูดพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าว่า "โอ้แม่เจ้า กระเป๋าใบนี้สวยมากจริงๆ! ไม่ว่าจะดูยังไงก็ถูกใจมากเลยจริงๆ!"