ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1537
ตอนนั้น ที่เซียวฉางควนได้รับโรเล็กซ์จากหานเหม่ยฉิง แล้วนั่งเห่อนาฬกาในรถกับเย่เฉินนั้น เซียวชูหรันก็นั่งอยู่เบาะหลังรถด้วย
ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่า ตอนนี้ที่พ่อขอเย่เฉินให้เย่เฉินซื้อโรเล็กซ์นั้น ที่จริงแล้วมันเป็นแค่พิธีการเท่านั้น ประเด็นหลักคือแค่หาโอกาสที่จะใส่โรเล็กซ์ที่หานเหม่ยฉิงมอบให้เขาอย่างเปิดเผย
ในขณะนั้นเอง แม้ว่าเซียวชูหรันจะรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่ว่า เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตระหว่างพ่อกับแม่ ทั้งเรื่องที่เธอไม่ได้รับความเป็นธรรมมาตลอดหลายปีนี้แล้ว ก็ยังเลือกทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
แต่เซียวชูหรันคิดไม่ถึงเลยว่า แม่ของเธอในเวลานี้ยังจะมาคอยประสมโรง ทั้งยังอยากให้เย่เฉินซื้อโรเล็กซ์สักเรือนให้อีกด้วย
เธอจึงรีบพูดกับหม่าหลันว่า "แม่คะ นาฬิกาโรเล็กซ์มันไว้สำหรับผู้ชายสวมนะคะ แม่ใส่คงดูไม่ค่อยเหมาะหรอกค่ะ ถ้าแม่ชอบนาฬิกาจริงๆ เดี๋ยวเดินทางกลับหนูจะนาฬิกาทิสโซต์สำหรับผู้หญิงให้ค่ะ"
หม่าหลันพูดอย่างเมินเฉยว่า "อย่าคิดจะหลอกฉันเลย นาฬิกาของแบรนด์นั้นราคาถูกมาก เงินแค่ไม่กี่พันหยวนก็สามารถซื้อได้แล้ว และราคาต่ำจนไม่ถึง 3 พันด้วยซ้ำ มันเทียบกับโรเล็กซ์ ได้ที่ไหนกันล่ะ! ฉันไม่อยากได้หรอก!"
เย่เฉินจึงเผลอพูดไปว่า "คุณแม่ครับ" ครั้งนี้ผมก็ซื้อของที่เย่นจิงแล้วหลายอย่างถ้ายังซื้อนาฬิกาทองให้พ่อกับแม่คนละเรือนอีก คาดว่ามาตรฐานการครองชีพของครอบครัวเราจะต้องตกต่ำลงอย่างมาก และบังเอิญว่าผมก็รู้จักกับพี่ชายคนหนึ่งที่ขายนาฬิกาเลียนแบบด้วย และนาฬิกาเลียนแบบที่เขาขายนั้นเลียนแบบได้เหมือนของแท้มาก ดูไม่ออกเลยว่าเป็นของปลอม และราคาก็ยังถูกมากด้วย หรือว่าผมจะสั่งทำคนละเรือนให้พ่อกับแม่เอาไปใส่ก่อนดี?”
หม่าหลันที่อยู่ตรงหน้าเย่เฉินในตอนนี้ไม่ใช่หญิงปากร้ายที่ชอบวิจารณ์และต่อต้านเหมือนตอนแรกแล้ว พอเย่เฉินทำดีกับเธอหน่อย เธอก็รู้จักคิดไม่น้อยเลย
เมื่อนึกถึงเย่เฉินที่ซื้อแอร์เมสให้ตัวเองมากขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่ดีที่จะให้เขาเสียเงินซื้อนาฬิกาเรือนทองให้ตัวเองอีก ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า “ไอ้หยา ลูกเขยคนดี แม่ก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ แม่รู้ว่า ลูกทำงานหาเงินมันไม่ง่ายเลย งั้นเอาแบบนี้ไหม ลูกก็ซื้อของปลอมให้พ่อใส่ไปก่อน ส่วนแม่น่ะไม่ต้องแล้ว”
พอพูดจบ ก็รีบเสริมอีกว่า “เอ๊ะ ลูกเขยคนดี ต่อไปถ้าลูกรับทำงานดูฮวงจุ้ยอีก ได้เงินเยอะน่ะ ก็อย่าลืมแม่คนนี้ล่ะ!"
เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพยักหน้า "ไม่มีปัญหาครับ อีกหน่อยถ้าหาเงินได้ผมจะไม่ลืมคุณแม่แน่นอนครับ"
เย่เฉินพูดว่า “ถ้าอย่างงั้นก็ลองชิมชานี้ดูนะครับแล้วค่อยดูอีกทีว่ามันต่างกันมากแค่ไหน”
เซียวฉางควนพยักหน้า “ได้เลย เดี๋ยวพ่อจะลองดู!”
ในขณะนั้นเองเย่เฉินก็หยิบกล่องของขวัญเอร์เมสที่เหลือออกมา และพูดกับเซียวชูหรันว่า "ที่รักครับ ทั้งหมดนี้เป็นของคุณ คุณกลับไปที่ห้องแล้วค่อยแกะล่ะ"
เซียวชูหรันพูดด้วยความประหลาดใจว่า "เอ๊ะ? ทำไมยังมีของขวัญของฉันอีกล่ะ คุณก็ให้กระเป๋าฉันใบหนึ่งแล้วนี่นา... "
เย่เฉินพยักหน้า เขายิ้มแล้วพูดว่า “ที่เหลือก็เป็นพวกเครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ เช่นผ้าพันคอ กระเป๋าสตางค์และเข็มขัดน่ะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...